Leon Ludwik Szeptycki
| ||
Kraj działania | ||
---|---|---|
Data i miejsce urodzenia | 23 sierpnia 1714 | |
Data i miejsce śmierci | 24 maja 1779 | |
Biskup lwowski | ||
Okres sprawowania | 1747–1778 | |
Arcybiskup metropolita kijowski | ||
Okres sprawowania | 1778–1779 | |
Wyznanie | ||
Kościół | ||
Sakra biskupia | 9 marca 1747 | |
Odznaczenia | ||
Data konsekracji | 9 marca 1747 | ||||
---|---|---|---|---|---|
Konsekrator | |||||
Współkonsekratorzy | |||||
| |||||
|
Leon Ludwik[1] Szeptycki (Lew Szeptycki), Lew Ludwik (ur. 23 sierpnia 1714 w Szeptycach, zm. 24 maja 1779 w Radomyślu[2]) herbu własnego[3] – duchowny greckokatolicki, bazylianin; w latach 1747–1778 greckokatolicki biskup lwowski[4], od 1762 roku także koadiutor archieparchii kijowskiej. W 1778 roku, po śmierci arcybiskupa Felicjana Filipa Wołodkowicza, objął stolicę arcybiskupią[4].
W 1764 roku był elektorem Stanisława Augusta Poniatowskiego z ziemi halickiej[5]. Po I rozbiorze Polski był zwolennikiem utworzenia we Lwowie greckokatolickiej metropolii.
W 1767 został kawalerem Orderu Świętego Stanisława[6]. 26 września 1775 został kawalerem Orderu Orła Białego[7].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Mieczysław Orłowicz, Ilustrowany przewodnik po Lwowie ze 102 ilustracjami i planem miasta, Lwów-Warszawa, 1925, 276 s., s. 150.
- ↑ Krzysztof R. Prokop, Wiadomości do biografii biskupów oraz opatów i ksień z ziem Rzeczypospolitej Obojga Narodów z osiemnastowiecznej prasy warszawskiej doby saskiej i stanisławowskiej (1729–1795), w: Archiwa, Biblioteki I Muzea Kościelne, t. 86, 2006, s. 322.
- ↑ Herb własny rodziny Szeptyckich wg Kaspera Niesieckiego. Kasper Niesiecki, Jan Nepomucen Bobrowicz: Herbarz Polski. T. 8. Lipsk: 1841, s. 620.
- ↑ a b Teodor Żychliński: Złota księga szlachty Polskiej. T. 1. Poznań: 1879, s. 305–316.
- ↑ Akt elekcyi Roku Tysiąć Siedemset Sześćdziesiątego Czwartego, Miesiąca Sierpnia, Dnia dwudziestego siódmego, s. 71.
- ↑ Zbigniew Dunin-Wilczyński, Order Świętego Stanisława, Warszawa 2006, s. 179.
- ↑ Jerzy Dunin-Borkowski, Almanach Błękitny. Genealogia żyjących rodów polskich, Lwów – Warszawa 1908, s. 913.