Mick Jagger
Mick Jagger (2022) | |
Imię i nazwisko | Michael Philip Jagger[1] |
---|---|
Pseudonim | „Mick” |
Data i miejsce urodzenia | |
Instrumenty | |
Typ głosu | |
Gatunki | |
Zawód | |
Aktywność | od 1962 |
Wydawnictwo | CBS Records, Atlantic Records, Virgin Records, Rhino Records |
Powiązania | Little Boy Blue, Blue Boys, David A. Stewart |
Zespoły | |
The Rolling Stones (od 1962) SuperHeavy (2011) | |
Odznaczenia | |
Strona internetowa |
Sir Michael Philip ‘Mick’ Jagger[4][5] (ur. 26 lipca 1943 w Dartford[6]) – brytyjski wokalista, kompozytor i autor tekstów, który wykonuje piosenki oparte na bluesie i soulu.
Współzałożyciel i lider rockowego zespołu The Rolling Stones, którego płyty rozeszły się w ponad 200 milionach egzemplarzy w ciągu pięciu dekad kariery[7]. Wraz z grupą odniósł jeden z największych sukcesów komercyjnych w historii muzyki spośród wszystkich zespołów rockowych świata[8][9]. Jest współtwórcą większości repertuaru grupy (wraz z gitarzystą Keithem Richardsem)[10]. Jako solista wydał pięć albumów, które cieszyły się umiarkowanym powodzeniem, a także próbował kariery aktorskiej, ale bez większego powodzenia.
12 grudnia 2003 królowa brytyjska Elżbieta II uhonorowała go brytyjskim tytułem szlacheckim i Orderem Imperium Brytyjskiego[11].
W 2006 został sklasyfikowany na 15. miejscu listy 100 najlepszych wokalistów wszech czasów według Hit Parader[12]. Wartość jego majątku pod koniec XX wieku oszacowano na ponad 230 mln dolarów.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Wczesne lata
[edytuj | edytuj kod]Urodził się w Dartford[13] w Anglii, w hrabstwie Kent, w dystrykcie Dartford, w przeciętnej rodzinie klasy średniej jako syn nauczyciela wychowania fizycznego[14] Basila Fanshawe „Joego” Jaggera i fryzjerki Evy Ensley Mary (z domu Scutts) urodzonej w Nowej Południowej Walii[15]. Od dzieciństwa kochał śpiewać w chórze kościelnym, a później zafascynował się głównie czarnoskórymi artystami, takimi jak Chuck Berry czy Muddy Waters[16].
Choć jego stopnie pogorszyły się w Dartford Maypole County Primary School[17], gdy poświęcał więcej czasu muzyce, to jednak w 1960, po otrzymaniu stypendium socjalnego, wybrał kierunek rachunkowość i finanse na London School of Economics.
W październiku 1961 jadąc pociągiem, przypadkowo odnowił znajomość z Keithem Richardsem, którego poznał w wieku sześciu lat na przedszkolnym boisku, po czym stracili kontakt, gdy poszli do innych szkół[18]. Ich przyjaźń scementowało zamiłowanie do amerykańskiej muzyki i elektronicznego bluesa[19]. Jagger wówczas śpiewał w bluesowym zespole Little Boy Blue And The Blue Boys, który założył z Dickiem Taylorem[20]. W tym czasie wskutek wypadku podczas gry w koszykówkę mocno ugryzł się w język, co sprowokowało u niego zmianę sposobu śpiewania, z czego później uczynił swój atut i cechę charakterystyczną[21].
Kariera
[edytuj | edytuj kod]Na przełomie 1961 i 1962 regularnie występował w klubie „G Club”, w którym śpiewał utwory bluesowe[22]. W czerwcu 1962 wybrał się z Richardsem na jedną z prób zespołu Briana Jonesa, wkrótce potem przyłączyli się do jego zespołu[23]. 12 lipca 1962 zagrali pierwszy wspólny koncert w Marquee Club, wystąpili pod nazwą The Rollin’ Stones[24][25]. Po występie w Marquee Club zaczęli grywać w Ealing Jazz Club. Nadal poszukiwali perkusisty, gdyż Jones uważał, że tylko z bardzo dobrym perkusistą będą dobrze brzmieć, tymczasowo wykorzystywali do tego celu Tony’ego Chapmana, z którego jednak nie byli zadowoleni. W sierpniu 1962 Jagger (a później i Richards) wprowadził się do Jonesa, który samotnie wynajmował mieszkanie w londyńskiej Chelsea przy Edith Grove 102[26]. Wynajmowali mieszkanie bez ogrzewania i z jednym łóżkiem, za 17 funtów tygodniowo (w większości opłacane przez Jaggera ze stypendium naukowego)[26]. W wolnych chwilach słuchali płyt (najczęściej Muddy’go Watersa) oraz grali i śpiewali bluesa[25][27][28][29][30][31]. Jagger jesienią 1963 przerwał studia w londyńskim LSE, by kontynuować karierę muzyczną[32].
Osobny artykuł:W połowie lat 80. pokłócił się z Keithem Richardsem o treści zawarte w jego autobiografii Życie oraz o dominację w The Rolling Stones[33]. Po zawieszeniu działalności zespołu zaczął wydawać solowe albumy, nagrał płyty: She’s the Boss (wyd. Columbia, 1985), Primitive Cool (1987), Wandering Spirit (wyd. Atlantic, 1993) i Goddess in the Doorway (wyd. Virgin, 2001), a także wydał single: „Just Another Night of You” (1985), „Dancin’ in the Streets” (1985) w duecie z Davidem Bowie[34][35], za który odebrał MTV Video Music Award – występ ogólny w teledysku czy „Let’s Work” (1987).
Ze względu na nikłą sprzedaż solowych albumôw, w 1988 pogodził się z Richardsem i wznowił działalność The Rolling Stones[36]. W 1994 jako zespół otrzymali nagrodę Grammy za najlepszy album rockowy – Voodoo Lounge.
W 1970 zadebiutował na kinowym ekranie w roli australijskiego przestępcy Neda Kelly’ego w filmie biograficznym Tony’ego Richardsona Ned Kelly[37] oraz Turnera w filmie Donalda Cammella i Nicolasa Roega Przedstawienie[38]. Wystąpił też w thrillerze Freejack (1992), inspirowanym powieścią Korporacja „Nieśmiertelność” (Immortality Inc.) autorstwa Roberta Sheckleya i nominowanym do Nagrody Saturna w kategorii najlepszy film science fiction. Wspólnie z Lorne Michaelsem zajął się również produkcją dramatu sensacyjno-wojennego wg powieści Roberta Harrisa Enigma (2001), w którym pojawił się cameo jako oficer RAF. W 2016 na antenie HBO premierę miał serial Winyl, który współtworzył Jagger[39].
Życie prywatne
[edytuj | edytuj kod]Jego pierwszą dziewczyną była Chrissie Shrimpton, z którą był zaręczony[40][41]. W 1965 nawiązał romans z piosenkarką Marianne Faithfull[42]. Shrimpton, załamana rozstaniem z Jaggerem, przedawkowała tabletki nasenne, jednak artysta w porę ją znalazł i zabrał do szpitala[43]. W 1970 zakończył, trwający łącznie cztery lata[40], związek z Faithfull z uwagi na jej uzależnienie od leków i alkoholu[44]. Wcześniej nawiązał romans z Marshą Hunt, z którą ma córkę Karis (ur. 1970)[45].
12 maja 1971 w Kaplicy św. Anny w Saint-Tropez we Francji ożenił się z nikaraguańską modelką Biancą Pérez-Morą Macías[46][47]. Pięć miesięcy później w Paryżu urodziła się ich córka Jade Sheena Jezebel (ur. 21 października 1971)[46][48]. Bianca odmówiła podpisania intercyzy, a ich małżeństwo oficjalnie trwało zaledwie rok, jednak para została razem dla dobra córki. Rozwiedli się w 1979[49]. Jeszcze w 1977 muzyk związał się z teksańską modelką Jerry Hall[50][39], którą poślubił 21 listopada 1990 na Bali. Mają czwórkę dzieci: dwie córki – Elizabeth Scarlett (ur. 2 marca 1984) i Georgię May Ayeeshę (ur. 1992) oraz dwóch synów – Jamesa Leroya Augustina (ur. 1986) i Gabriela Luke’a Beauregarda (ur. 1997)[39][51]. Rozstali się w 1999[39]. Jeszcze w trakcie związku z Hall romansował z włoską modelką Carlą Bruni (1992)[52] w Tajlandii i czeską modelką Janą Rajlich (1996)[41]. W latach 1998–1999 był związany z modelką Lucianą Morad, z którą ma syna Lucasa Maurice’a (ur. w maju 1999)[39][53]. W 2001 związał się z amerykańską stylistką i projektantką mody, L’Wren Scott, a po jej samobójstwie w 2014[54] (spowodowanym depresją) ustanowił na lata 2015–2017 stypendium jej imienia, pokrywające roczne koszty studiów dla jednej osoby na kierunku projektowanie mody w szkole Central Saint Martins w Londynie[55][56]. Od 2014 związany jest z młodszą o 44 lata tancerką baletową Melanie Hamrick, z którą ma syna Deverauxa Octaviana Basila (ur. 8 grudnia 2016)[57][58][59].
W 1967 Jagger i Richards zostali aresztowani za posiadanie nielegalnej amfetaminy[60]. Jagger otrzymał karę trzech miesięcy pozbawienia wolności i został osadzony w więzieniu Lewes, z którego jednak wyszedł po zawieszeniu wyroku już następnego dnia[61].
W kwietniu 2019 przeszedł operację wymiany zastawki aortalnej serca[62].
Publikacje
[edytuj | edytuj kod]- Mick Jagger In His Own Words, 1982, Delilah/Putnam, ISBN 978-0-399-41011-6.
Dyskografia
[edytuj | edytuj kod]- Albumy
Rok | Tytuł | Pozycja na liście | Certyfikat | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
USA [63] | GBR [64] | DEU [65] | AUT [66] | CHE [67] | FRA [68] | NLD [69] | NOR [70] | |||||||
1985 | She’s the Boss
| 13 | 6 | – | 7 | 3 | – | 2 | 4 | |||||
1987 | Primitive Cool
| 41 | 26 | – | 15 | 14 | – | 5 | 13 | | ||||
1993 | Wandering Spirit
| 11 | 12 | 3 | 2 | 2 | – | 3 | 4 |
| ||||
2001 | Goddess in the Doorway
| 39 | 44 | 2 | 3 | 8 | 12 | 11 | 8 | | ||||
„–” pozycja nie była notowana. |
- Kompilacje
Rok | Tytuł | Pozycja na liście | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
USA [63] | GBR [64] | DEU [65] | AUT [66] | CHE [67] | NLD [69] | NOR [70] | ||
2008 | The Very Best of Mick Jagger
| 77 | 57 | 8 | 25 | 44 | 27 | 25 |
- Ścieżki dźwiękowe
Rok | Tytuł |
---|---|
2004 | Alfie (oraz David A. Stewart)
|
Filmografia
[edytuj | edytuj kod]Rok | Tytuł | Rola | Reżyser |
---|---|---|---|
1970 | Kreacja (Performance) | Turner | Donald Cammell, Nicolas Roeg |
Ned Kelly | Ned Kelly | Tony Richardson | |
1977 | The War Between the Tates (TV) | Joe Freedom | Lee Philips |
1992 | Freejack | Vacendak | Geoff Murphy |
1997 | Piętno (Bent) | Greta/George | Sean Mathias |
2001 | Gra w słowa (The Man from Elysian Fields) | Luther Fox | George Hickenlooper |
Enigma | żołnierz w barze | Michael Apted | |
2007 | Jak obrabować Micka Jaggera (The Knights of Prosperity) | w roli samego siebie | Rob Burnett, Jon Beckerman |
2008 | Angielska robota (The Bank Job) | pracownik banku – przy sejfie | Roger Donaldson |
2019 | Obraz pożądania (The Burnt Orange Heresy) | Joseph Cassidy | Giuseppe Capotondi |
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Mick Jagger w bazie Discogs.com (ang.)
- ↑ Mick Jagger w bazie Filmweb
- ↑ Mick Jagger w bazie IMDb (ang.)
- ↑ Mick Jagger – Sztárlexikon. Starity.hu. [dostęp 2017-08-04]. (węg.).
- ↑ Mick Jagger. Listal. [dostęp 2017-08-04]. (ang.).
- ↑ Stephen Thomas Erlewine: Mick Jagger Biography. AllMusic. [dostęp 2011-09-28]. (ang.).
- ↑ Artista Mick Jagger (26 de Julho de 1943). Filmow. [dostęp 2009-05-09]. (port.).
- ↑ The Rolling Stones w bazie IMDb (ang.)
- ↑ Rolling Stone’s 100 Immortals of Rock & Roll. Future Rock Legends. [dostęp 2017-08-04]. (ang.).
- ↑ Mick Jagger. Rotten Tomatoes. [dostęp 2017-08-04]. (ang.).
- ↑ Stones frontman becomes Sir Mick. BBC. [dostęp 2009-05-09]. (ang.).
- ↑ Hit Parader’s Top 100 Metal Vocalists of All Time. Hearya.com. [dostęp 2010-06-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-05-29)]. (ang.).
- ↑ Personalidade: Mick Jagger (Reino Unido). InterFilmes.com. [dostęp 2017-08-04]. (port.).
- ↑ Cohen 2022 ↓, s. 34.
- ↑ Mick Jagger – What Nationality Ancestry Race. Ethnicity of Celebs. [dostęp 2017-08-04]. (ang.).
- ↑ Mick Jagger. ČSFD.cz. [dostęp 2017-08-04]. (cz.).
- ↑ Mick Jagger – Actor. CineMagia.ro. [dostęp 2017-08-04]. (rum.).
- ↑ Cohen 2022 ↓, s. 27, 39.
- ↑ Cohen 2022 ↓, s. 27.
- ↑ Cohen 2022 ↓, s. 34, 37–38.
- ↑ Cohen 2022 ↓, s. 35.
- ↑ Cohen 2022 ↓, s. 50–51.
- ↑ Cohen 2022 ↓, s. 56–57.
- ↑ Cohen 2022 ↓, s. 61–62.
- ↑ a b Bill Wyman: The Rolling Stones. Wiedza i Życie. ISBN 83-7184-272-4.
- ↑ a b Cohen 2022 ↓, s. 74.
- ↑ Anna Wohlin: The Murder of Brian Jones. Blake Publishing, Ltd, 2001. ISBN 978-1857823165.
- ↑ James Hector , The Complete Guide to the Music of the Rolling Stones, Omnibus Pr, 1995, ISBN 978-0711943032 (ang.). .
- ↑ David Hinckley , Debra Rodman , The Rolling Stones: Black and White Blues, 1963, Turner Pub, 1995, ISBN 978-1570361500 (ang.).
- ↑ Sean Egan , The Rough Guide to The Rolling Stones, Rough Guides, 2006, ISBN 978-1843537199 (ang.).
- ↑ Daniel Wyszogrocki: Satysfakcja. 30 lat the Rolling Stones. Polska Oficyna Wydawnicza BGW, Warszawa 1993. ISBN 83-86365-63-3.
- ↑ Cohen 2022 ↓, s. 75.
- ↑ Cohen 2022 ↓, s. 346–347.
- ↑ Christopher Andersen (2012-07-09): Mick Jagger’s affair with David Bowie revealed. Daily News (Nowy Jork). [dostęp 2017-08-04]. (ang.).
- ↑ Mick Jagger’s affair with David Bowie claimed in new controversial. Daily Mail. [dostęp 2017-08-04]. (ang.).
- ↑ Cohen 2022 ↓, s. 349.
- ↑ Cohen 2022 ↓, s. 256.
- ↑ Cohen 2022 ↓, s. 268.
- ↑ a b c d e Cohen 2022 ↓, s. 354.
- ↑ a b Sandford 1995 ↓, s. 79.
- ↑ a b Mick Jagger Dating History. FamousFix. [dostęp 2017-08-04]. (ang.).
- ↑ Sandford 1995 ↓, s. 92–93.
- ↑ Cohen 2022 ↓, s. 187.
- ↑ Cohen 2022 ↓, s. 258.
- ↑ Cohen 2022 ↓, s. 259, 319.
- ↑ a b Cohen 2022 ↓, s. 319.
- ↑ Bianca Jagger w bazie IMDb (ang.)
- ↑ Jade Jagger w bazie IMDb (ang.)
- ↑ Cohen 2022 ↓, s. 320.
- ↑ Jerry Hall w bazie Notable Names Database (ang.)
- ↑ Mick Jagger Biography (1943-). Film Reference. [dostęp 2017-08-04]. (ang.).
- ↑ Carla Bruni w bazie Notable Names Database (ang.)
- ↑ Jagger Mick Jagger w bazie Notable Names Database (ang.)
- ↑ Cohen 2022 ↓, s. 354–355.
- ↑ Elizabeth Day: L’Wren Scott: the mysterious suicide of Mick Jagger’s girlfriend. The Guardian. [dostęp 2016-10-29]. (ang.).
- ↑ Emma Akbareian: Mick Jagger donates fund to Central Saint Martins in memory of L’Wren Scott. The Independent. [dostęp 2016-10-29]. (ang.).
- ↑ Kate Thomas (2017-05-03): Mick Jagger’s partner Melanie Hamrick coos over Devereaux. Daily Mail. [dostęp 2017-08-04]. (ang.).
- ↑ Helena Horton (2016-12-16): Sir Mick Jagger 'names baby son Deveraux Octavian Basil’. The Daily Telegraph. [dostęp 2017-08-04]. (ang.).
- ↑ Mick Jagger names his eighth child Deveraux Octavian Basil. The Guardian. [dostęp 2017-08-04]. (ang.).
- ↑ Mick Jagger. Decadent Lifestyle. [dostęp 2011-09-28]. (ang.).
- ↑ Cohen 2022 ↓, s. 204–207.
- ↑ USA: Wokalista The Rolling Stones Mick Jagger już po operacji serca – tvp.info [online], tvp.info [dostęp 2019-04-25] (pol.).
- ↑ a b Mick Jagger Billboard Albums Chart. allmusic.com. [dostęp 2011-09-28]. (ang.).
- ↑ a b Mick Jagger UK Charts. chartstats.com. [dostęp 2011-09-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-08-19)]. (ang.).
- ↑ a b Chartverfolgung / Mick Jagger / Longplay. musicline.de. [dostęp 2011-09-28]. (niem.).
- ↑ a b Mick Jagger Austrian Albums Chart. austriancharts.at. [dostęp 2011-09-28]. (ang.).
- ↑ a b Mick Jagger Swiss Albums Chart. hitparade.ch. [dostęp 2011-09-28]. (ang.).
- ↑ Mick Jagger French Albums Chart. lescharts.com. [dostęp 2011-09-28]. (ang.).
- ↑ a b Mick Jagger Dutch Albums Chart. dutchcharts.nl. [dostęp 2011-09-28]. (ang.).
- ↑ a b Mick Jagger Norwegian Albums Chart. norwegiancharts.com. [dostęp 2011-09-28]. (ang.).
- ↑ a b RIAA: Mick Jagger. riaa.com. [dostęp 2011-09-28]. (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Christopher Sandford: Mick Jagger. Adam Budzyński (tłum.). Spółdzielnia Wydawnicza „Czytelnik”, 1995. ISBN 83-07-02419-6.
- Rich Cohen: To tylko rock’n’roll. Zawsze The Rolling Stones. Adrian Stachowski (tłum.). Wydawnictwo Poznańskie, 2022. ISBN 978-83-67324-66-3.
- ISNI: 0000000121305506
- VIAF: 44485393
- LCCN: n81120315
- GND: 118556592
- NDL: 00620874
- LIBRIS: 64jln6kq2bq1fg6
- BnF: 13895554b
- SUDOC: 11068771X
- SBN: RAVV027535
- NLA: 35703785
- NKC: jn20000700790
- BNE: XX979112
- NTA: 070213828
- BIBSYS: 98012543
- CiNii: DA16525160
- Open Library: OL1459836A
- PLWABN: 9810632192405606
- NUKAT: n96401713
- J9U: 987007520769405171
- PTBNP: 1555873
- CANTIC: a10884336
- LNB: 000097966
- NSK: 000055715
- CONOR: 17106531
- BNC: 000290545
- ΕΒΕ: 183234, 71926
- BLBNB: 000558042
- KRNLK: KAC2020N3552
- LIH: LNB:HhA;=BH