Mitsubishi Pajero
Mitsubishi Pajero – model samochodu terenowego produkowany przez japońską firmę Mitsubishi Motors[1]. Pierwsza generacja samochodu (L040) została wdrożona do produkcji w 1982 roku, jednak prace nad tym modelem rozpoczęły się już 3 lata wcześniej[2][1]. W 1973 roku powstał prototyp pierwszej generacji Pajero[2][1]. Koncepcja modelu Pajero bazowała m.in. na studyjnych modelach Mitsubishi PX33 z 1934 roku i Minica Jeep z 1969 roku[1][3]. W latach 1991–1999 produkowana była druga generacja samochodu (V20), zaś w latach 1999–2006 trzecia (V60)[1][2]. W 2006 roku w Paryżu miała miejsce premiera czwartej generacji auta (V80)[1][4][2]. Od początku produkcji wszystkie generacje Mitsubishi Pajero sprzedały się w ponad 3 milionach sztuk, zaś sam model zyskał miano legendy wśród samochodów terenowych[1][3]. Jest też jednym z najbardziej utytułowanych modeli samochodów w Rajdzie Dakar. Wygrał go ogółem 12 razy, z czego 7 z rzędu, w latach 2001–2007[5]. W 2009 roku irlandzki oddział Mitsubishi Motors wygrał w otwartym przetargu kontrakt na dostarczenie 320 egzemplarzy modelu Pajero Irlandzkim Siłom Zbrojnym w ciągu kolejnych 4 lat[6][7].
W kwietniu 2019 roku władze Mitsubishi Motors podały, że w sierpniu tego roku zakończą produkcję modelu Pajero na japoński rynek[5]. W 2020 roku japoński portal internetowy Nikkei doniósł, że w 2021 roku firma Mitsubishi wycofa model Pajero z produkcji na pozostałe rynki[8][9].
Nazwa modelu jest nawiązaniem do łacińskiej nazwy Leopardus pajeros, kotowatego z Ameryki Południowej[1]. W krajach hiszpańskojęzycznych i na terenie Ameryki Północnej model był oferowany pod nazwą Montero, gdyż w hiszpańskim slangu słowo Pajero jest wulgarnym określeniem osoby masturbującej się[1][10][2]. Z kolei na rynku brytyjskim samochód sprzedawano pod nazwą Shogun[1][11][10].
Mitsubishi Pajero I
[edytuj | edytuj kod] Wersja 3-drzwiowa | |
| Inne nazwy | Mitsubishi Montero I, Mitsubishi Shogun I |
|---|---|
| Producent | |
| Zaprezentowany | Tokyo Motor Show 1981 |
| Okres produkcji | 1982–1991 |
| Miejsce produkcji | |
| Dane techniczne | |
| Typy nadwozia | 3- i 5-drzwiowy terenowy |
| Silniki | 2,6 l (R4) i 3,0 l (V6) benzynowy, |
| Napęd | |
| Długość | LWB: 4650 mm |
| Szerokość | 1680 mm |
| Wysokość | LWB: 1890 mm |
| Rozstaw osi | LWB: 2695 mm |
| Liczba miejsc | 4 |
Mitsubishi Pajero I w ostatecznej wersji zaprezentowane zostało w 1981 roku na targach Tokyo Motor Show w Tokio, a w sprzedaży pojawił się rok później[1][5]. Prototyp auta powstał w 1973 roku[1]. Początkowo Pajero pierwszej generacji oferowano tylko w wersji 3-drzwiowej z krótkim rozstawem osi, z dachem metalowym albo z płóciennym soft-topem w tylnej części nadwozia. W lutym 1983 roku wprowadzono do sprzedaży wariant 5-drzwiowy z długim rozstawem osi[5]. Oba warianty nadwozia mieściły 4 osoby[1]. W aucie montowano seryjnie napęd na 4 koła, a za dopłatą dostępna była także blokada centralnego mostu[2]. Do napędu samochodu stosowano silniki benzynowe o pojemności 2,6 (R4) i 3 litrów (V6) generujące moc odpowiednio 103 i 141 KM oraz silniki turbodiesel o pojemności 2,3 i 2,6 litra, z których pierwszy rozwijał 84, zaś drugi 95 KM[1][2].
-
Wersja 5-drzwiowa z 1986 roku
_Commercial_wagon_(2015-07-10)_01.jpg)
Mitsubishi Pajero II
[edytuj | edytuj kod] Wersja 5-drzwiowa Standard | |
| Inne nazwy | Mitsubishi Montero II, Mitsubishi Shogun II |
|---|---|
| Producent | |
| Okres produkcji | 1991–1999 |
| Miejsce produkcji | |
| Dane techniczne | |
| Typy nadwozia | 3- i 5-drzwiowy SUV |
| Silniki | 2,4, 3,0 i 3,5 l benzynowy V6, |
| Skrzynia biegów | automatyczna 4-biegowa, |
| Napęd | |
| Długość | LWB: 4705 mm |
| Szerokość | 1695 mm |
| Wysokość | LWB: 1875 mm |
| Rozstaw osi | LWB: 2725 mm |
| Masa własna | 1980 kg |
| Zbiornik paliwa | 70 l |
| Liczba miejsc | 5, 7 |
Mitsubishi Pajero II zostało wprowadzone na rynek w 1991 roku i było produkowane w trzech konfiguracjach nadwozia: Soft Top i Junior (3-drzwiowe), a także Standard (5-drzwiowe)[5][1]. Konfiguracja Soft Top charakteryzowała się nawiniętym na ramę materiałem, który można było zwinąć i tym samym samochód upodabniał się do kabrioletu. Rozwiązanie to występowało już w poprzedniej generacji, jednak wtedy wypuszczono jedynie krótką serię o nazwie Canvas Top[2]. Auto było trochę większe w stosunku do swojego poprzednika i dzięki temu miało przestronniejsze od niego wnętrze[5][2]. Pajero II było napędzane silnikami benzynowymi o pojemności 2,4 litra i większymi od niego jednostkami 3-litrowymi oraz 3,5-litrowymi w układzie V6, generującymi odpowiednio 150–181 KM oraz 194–245 KM. W ofercie obecne były także silniki turbodiesel mające pojemność 2,5 i 2,8 litra, rozwijające odpowiednio 99 oraz 125 KM[2]. W sprzedaży znajdowała się również wersja z silnikiem 2.0, przeznaczona na rynek chiński. Wersja napędzana najmocniejszym z silników, 3,5-litrowym V6, nosiła nazwę Evolution i charakteryzowała się nadwoziem wyposażonym w pakiet spojlerów[5]. Klient miał do wyboru skrzynię automatyczną o 4 przełożeniach lub 5-biegową skrzynię manualną[1]. Najważniejszą zmianą w konstrukcji samochodu było wprowadzenie napędu na obie osie 4WD Super Select, którego można było używać także na nawierzchniach o dobrej przyczepności[5]. Miał on blokadę centralnego mostu i reduktor, a za dopłatą dostępna była blokada tylnego dyferencjału[2]. Możliwe było przełączanie się między napędem na tylną i obie osie nawet podczas jazdy z prędkością do 100 km/h[5]. W wyposażeniu auta pojawił się również system ABS, zaś niektóre egzemplarze wyposażano także w elektronicznie sterowane amortyzatory – istniała możliwość wybrania jednego z trzech stopni tłumienia[5]. W 1998 roku przeprowadzono lifting nadwozia samochodu, który objął modernizację m.in. zderzaka, grilla oraz świateł[2]. Ostatnie sztuki drugiej generacji Pajero zjechały z linii produkcyjnej dopiero w 2012 roku, pomimo tego, że kolejną generację pokazano już w 1999 roku[5].
-
Wersja 3-drzwiowa Junior z 1993 roku -
Wersja 3-drzwiowa Soft Top ze zdjętą materiałową częścią dachu -
Mitsubishi Pajero Evolution w wersji 3-drzwiowej
.jpg)
Mitsubishi Pajero III
[edytuj | edytuj kod] Wersja 5-drzwiowa z 2004 roku | |
| Inne nazwy | Mitsubishi Montero III, Mitsubishi Shogun III |
|---|---|
| Producent | |
| Okres produkcji | 1999–2006 |
| Miejsce produkcji | |
| Dane techniczne | |
| Typy nadwozia | 3- i 5-drzwiowy terenowy |
| Silniki | 3, 3,5 i 3,8 litra benzynowy V6, |
| Skrzynia biegów | manualna 5-biegowa, |
| Napęd | |
| Długość | LWB: 4800 mm |
| Szerokość | 1875 mm |
| Wysokość | LWB: 1855 mm |
| Rozstaw osi | LWB: 2780 mm |
| Liczba miejsc | 5, 7 |
| Bagażnik | 1000 l |
| Dane dodatkowe | |
| Pokrewne | |
Mitsubishi Pajero III produkowane było w latach 1999–2006[1]. Auto w zależności od typu nadwozia (w ofercie była wersja 3-drzwiowa i 5-drzwiowa, jednak tym razem zabrakło wersji „cabrio”) miało 4200 lub 4800 mm długości, co stanowiło około 200 mm różnicy w stosunku do Pajero pierwszej generacji i 100 mm do poprzednika[2][5]. Stylistyka nadwozia, choć zbliżona do poprzednika, zyskała nowoczesne i modne kształty[2]. Zmianie uległa konstrukcja nadwozia: zastosowano konstrukcję samonośną z niezależnym zawieszeniem przedniej oraz tylnej osi, w którą wbudowano ramę wzmacniającą, mającą poprawić sztywność skrętną (w poprzednich generacjach nadwozie było oparte na ramie nośnej)[1][5]. Poważnym modyfikacjom poddano napęd na 4 koła Super Select (dostępny standardowo wraz z centralnym mechanizmem różnicowym i reduktorem; za dopłatą była także dostępna blokada tylnego dyferencjału), w którym koła stożkowe zastąpiono przekładnią planetarną[2][5]. Po zmianach, zależnie od wybranego trybu napędu, Pajero mogło rozdzielać moment obrotowy pomiędzy osiami w różnych proporcjach (domyślnie było to 33/67)[5]. W nowej generacji powiększono także wnętrze, które przy tym zostało dopracowane pod względem wyposażenia i jakości materiałów oraz zwiększono pojemność bagażnika do 1000 litrów[2][1]. W zależności od rynku, Pajero III oferował różne silniki – dostępne były 3 jednostki benzynowe i 3 turbodiesle. Te pierwsze miały pojemność 3, 3,5 i 3,8 litra (V6) oraz moc odpowiednio 177-195, 203 i 234-260 KM, natomiast silniki wysokoprężne charakteryzowały się pojemnością 2,5, 2,8 i 3,2 litra oraz mocą odpowiednio 115, 125-140 oraz 165 KM[2][5]. Oprócz 5-biegowej skrzyni manualnej, klient miał też do wyboru skrzynie automatyczne o 4 lub 5 przełożeniach. W 2003 roku przeprowadzono drobny lifting nadwozia[2].
- Mitsubishi Pajero Pinin
W 1999 roku równolegle z Pajero trzeciej generacji rozpoczęto także produkcję modelu Pajero Pinin, będącego w gruncie rzeczy miniaturową wersją „pełnowymiarowego” modelu jednak pod wieloma względami nie mającą z nim wiele wspólnego. Nazwa auta pochodzi od włoskiego biura projektowego Pininfarina, które zaprojektowało nadwozie auta[5]. Pojazd sprzedawano w wersjach 3-drzwiowych i 5-drzwiowych, przy czym ta dłuższa nie przekraczała nawet 4000 mm długości. Pinina oferowano tylko z silnikami benzynowymi 1.8, 1.8 GDI i 2.0[5].
-
Wersja 3-drzwiowa Pajero III -
Mitsubishi Pajero Pinin w wersji 3-drzwiowej
Mitsubishi Pajero IV
[edytuj | edytuj kod]_front.jpg) Wersja 5-drzwiowa | |
| Inne nazwy | Mitsubishi Montero IV, Mitsubishi Shogun IV |
|---|---|
| Producent | |
| Zaprezentowany | Paris Motor Show 2006 |
| Okres produkcji | 2006–2021 |
| Miejsce produkcji | |
| Dane techniczne | |
| Segment | I |
| Typy nadwozia | 3- i 5-drzwiowy terenowy |
| Silniki | 2,4–3,8 l; |
| Skrzynia biegów | manualna 5-biegowa, |
| Napęd | |
| Długość | LWB: 4900 mm |
| Szerokość | 1875 mm |
| Wysokość | LWB: 1900 mm |
| Rozstaw osi | LWB: 2780 mm |
| Liczba miejsc | 5, 7 |
Mitsubishi Pajero IV zaprezentowano we wrześniu 2006 roku podczas targów Paris Motor Show w Paryżu[4]. Podobnie jak poprzednicy, czwarta generacja Pajero również dostępna była w formie krótkiej 3-drzwiowej i długiej 5-drzwiowej, a maksymalnie do samochodu mogło wejść od 5 do 7 osób[2][1]. Wnętrze stało się bogatsze i bardziej luksusowe. Istotną zmianą w wyglądzie nadwozia była wyżej poprowadzona linia dachu i przemodelowane błotniki oraz zderzaki, które nadały pojazdowi bardziej muskularny wygląd[2]. Najbardziej zauważalne zmiany względem Pajero III dotyczyły głównie wyposażenia – samochód zyskał m.in. system łączący funkcje stabilizacji toru jazdy i kontroli trakcji, a także dopracowane poduszki powietrzne (z czego przednie mogły się napełniać dwustopniowo)[5]. Zastosowanym w standardzie napędem był napęd na obie osie Super Select 4WDII z seryjnie montowaną blokadą tylnego tylnego dyferencjału[10][2]. W 2015 roku auto przeszło facelifting, dzięki któremu zyskało przede wszystkim nowy pas przedni i jeszcze bardziej muskularny wygląd[2]. Zależnie od rynku stosowano silniki o pojemnościach od 2,4 do 3,8 litra, przy czym w przypadku egzemplarzy przeznaczonych na europejski rynek wybór był skromniejszy – pod maską można było znaleźć jednostki benzynowe o pojemności 3, 3,5 lub 3,8 litra V6 (3-litrowy miał moc 200 KM, zaś 3,8-litrowy – 250 KM) lub wysokoprężne, mające pojemność 3,2 litra (generowały 170 i 200 KM mocy; na polskim rynku – 190 KM)[5][2]. Oprócz 5-biegowej skrzyni manualnej, dostępna była także skrzynia automatyczna o tej samej liczbie przełożeń[2].
-
Wersja 3-drzwiowa -
Wersja 5-drzwiowa po faceliftingu z 2015 roku
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t Mitsubishi Pajero. autokult.pl. [dostęp 2021-11-04]. (pol.).
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x Mitsubishi Montero. auto-swiat.pl. [dostęp 2021-11-04]. (pol.).
- ↑ a b Koniec kultowej terenówki. Żegnaj, Mitsubishi Pajero!. [w:] Aktualności [on-line]. auto.wprost.pl, 2019-04-29. [dostęp 2021-11-08]. (pol.).
- ↑ a b Martion Pettendy: First look: Mitsubishi’s redesigned Pajero. [w:] Future models [on-line]. goauto.com.au, 2006-09-13. [dostęp 2021-11-08]. (ang.).
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t Piotr Szary: To koniec Mitsubishi Pajero – obecny model nie będzie mieć następcy. [w:] Wiadomości [on-line]. spidersweb.pl, 2019-04-25. [dostęp 2021-11-08]. (pol.).
- ↑ Robert Rybicki: Mitsubishi Pajero - W służbie Irlandzkiej Armii. auto-swiat.pl, 2009-05-29. [dostęp 2021-11-10]. (pol.).
- ↑ mjl: Pajero zaciąga się do wojska. [w:] Motociekawe [on-line]. moto.pl, 2009-05-30. [dostęp 2021-11-10]. (pol.).
- ↑ Piotr Zajt: Po 15 latach obecne Mitsubishi Pajero finalnie zniknie z rynku. Na następcę nie liczcie. [w:] Producenci i rynek [on-line]. autogaleria.pl, 2020-07-27. [dostęp 2021-10-14]. (pol.).
- ↑ Angel Sergeev: Mitsubishi Pajero Finally Going Out Of Production In 2021: Report. [w:] News [on-line]. motor1.com, 2020-07-27. [dostęp 2021-11-04]. (ang.).
- ↑ a b c Nathan Adlen: The USA misses the Mitsubishi Montero. tflcar.com. [dostęp 2021-11-04]. (ang.).
- ↑ Mikołaj Adamczuk: Mitsubishi Pajero Sport kupisz albo w Wielkiej Brytanii, albo na Wschodzie. Dlaczego nie w Polsce?. spidersweb.pl, 2018-03-12. [dostęp 2021-11-04]. (pol.).
