Muzeum Polskiej Wódki
 Budynek rektyfikacji, siedziba muzeum | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Adres | plac Konesera 1 |
| Data założenia | 2018 |
Położenie na mapie Warszawy  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  | |
 52°15′16″N 21°02′38″E/52,254444 21,043889 | |
| Strona internetowa | |
Muzeum Polskiej Wódki (MPW) – muzeum na Pradze-Północ w Warszawie dokumentujące ponad 600-letnią historię i tradycję wytwarzania wódki na ziemiach polskich[1].
Muzeum mieści się w budynku rektyfikacji przy placu Konesera 1, na terenie kompleksu dawnej Warszawskiej Wytwórni Wódek „Koneser” znajdującego się między ulicami: Ząbkowską, Nieporęcką, Białostocką i Markowską.
Opis
[edytuj | edytuj kod]Placówka mieści się w odrestaurowanym zabytkowym budynku rektyfikacji spirytusu z 1897[2]. Był to główny budynek produkcyjny kompleksu[3]. Składa się z trzech części: hali rektyfikacji, korpusu głównego i parterowej hali[3]. Na elewacji frontowej zachował się napis Rektyfikacja Spirytusu 1897–1970[3]. Pomieszczenia zostały wydzierżawione przez właścicieli Centrum Praskiego Koneser na cele muzealne Fundacji „Polska Wódka”[4].
Projekt architektoniczny muzeum został wyłoniony w listopadzie 2014 roku w otwartym konkursie[5][6]. Multimedialną ekspozycję zaprojektował Mirosław Nizio[2]. Logo muzeum stworzył Andrzej Pągowski[7]. Powstanie placówki wspierała spółka Pernod Ricard[4].
Placówka prezentuje m.in. rozwój sposobów wytwarzania alkoholu na przestrzeni wieków, współczesne metody produkcji oraz kolekcję butelek do przechowywania wódki[8].
Muzeum zostało otwarte dla zwiedzających 12 czerwca 2018[7]. Jest jednym z dwóch muzeów w Warszawie o tej tematyce (drugim jest Muzeum Wódki).
Wnętrze i ekspozycja
[edytuj | edytuj kod]- W lobby na parterze umieszczono m.in. obracające się czarne panele z motywami kłosów i zbóż[4].
- W znajdującej się na pierwszym piętrze sali kinowej, ze ścianami i sufitem obłożonymi miedzianą siatką (ma to imitować wnętrze wielkiej kadzi), zainstalowano 50 foteli z Teatru Komedia[4]. Zwiedzający mogą tam obejrzeć film o długoletnich pracownikach przemysłu wódczanego[4]. Do sali prowadzą z lobby zachowane oryginalne stalowe schody[4].
- Wystawa główna składa się z pięciu galerii, w których przedstawiono historię i technologię wytwarzania wódki na ziemiach polskich od XV wieku do czasów współczesnych[4]. Pokazano tam m.in. laboratorium alchemika, karczmę i dwór, schemat aparatury destylacyjnej spirytusu Jana Pistoriusa z 1817, zrekonstruowaną gorzelnię rolniczą oraz opisano zwyczaje związane z piciem wódki[4].
Podłogi w niektórych pomieszczeniach zostały wykonane z beczek po trunkach[4].
Cena biletu do muzeum obejmuje również voucher na degustację polskich wódek[4].
W budynku rektyfikacji oprócz pomieszczeń muzealnych mieszczą się także bar, restauracja, bistro i pijalnia czekolady Wedla[4].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Muzeum Polskiej Wódki. [dostęp 2016-01-03].
- ↑ a b Tomasz Urzykowski: Muzeum Wódki już zachwyca: "Nie byłoby Francji bez szampana, Meksyku bez tequili, a Polski bez wódki". warszawa.wyborcza.pl, 6 czerwca 2018. [dostęp 2018-06-22].
- ↑ a b c Michał Krasucki: Warszawskie dziedzictwo postindustrialne. Warszawa: Fundacja Hereditas, 2011, s. 183. ISBN 978-83-931723-5-1.
- ↑ a b c d e f g h i j k Tomasz Urzykowski. Wódka wróciła do Konesera. „Gazeta Stołeczna”, s. 1, 6 czerwca 2018.
- ↑ Muzeum Polskiej Wódki w Warszawie. Jak będzie wyglądało?. wp.pl, 25 listopada 2014. [dostęp 2014-11-27].
- ↑ Agnieszka Woch: Tak będzie wyglądać Muzeum Polskiej Wódki. Newsweek Polska, 26 listopada 2014. [dostęp 2014-11-27].
- ↑ a b Otwarcie muzeum już 12 czerwca!. [w:] Muzeum Polskiej Wódki [on-line]. muzeumpolskiejwodki.pl. [dostęp 2018-06-12].
- ↑ Beata Drewnowska: Muzeum polskiej wódki coraz bliżej. rp.pl, 2014-11-26. [dostęp 2014-11-27].