Otto Finsch

Otto Finsch

Zdjęcie Ottona Finscha z 1882
Data i miejsce urodzenia	8 sierpnia 1839 Cieplice Śląskie-Zdrój
Data i miejsce śmierci	31 stycznia 1917 Brunszwik
Zawód, zajęcie	ornitolog, etnolog
Multimedia w Wikimedia Commons

Otto Finsch (ur. 8 sierpnia 1839 w Cieplicach-Zdroju, zm. 31 stycznia 1917 w Brunszwiku) – niemiecki ornitolog i etnolog, założyciel Finschhafen na Nowej Gwinei.

Był dzieckiem kupca wyrobów szklanych. Pod wpływem poznanej w młodości przyrodniczej kolekcji rodu Schaffgotschów zainteresował się naukowo ornitologią i od 1861 pracował przy kolekcji ptaków Muzeum Historii Naturalnej w Lejdzie w Holandii, a w 1870 doktoryzował się na Uniwersytecie Bońskim. Po doktoracie odbył szereg wypraw badawczych, najważniejsze z których to eskapada po wyspach Pacyfiku trwająca od 1879 do 1882 oraz ekspedycja do północno-wschodniej części wyspy Nowa Gwinea, będącej wówczas kolonią niemiecką o nazwie Ziemia Cesarza Wilhelma, gdzie przebywał od 1884 do 1885. Później pracował w różnych miastach w Niemczech, a w 1897 powrócił do pracy w muzeum w Lejdzie, gdzie kierował jednym z jego działów do 1904, w którym to roku otrzymał kierownictwo działu muzeum w Brunszwiku. W 1910 został profesorem^[1].

Otto Finsch specjalizował się przede wszystkim w badaniach ptaków i był odkrywcą przeszło 200 ich gatunków i podgatunków, które opisał po raz pierwszy^[1][2]. Angażował się także w ochronę rajskich ptaków, na które zaczęto masowo polować celem pozyskania ich ozdobnych piór. Opublikował szereg książek na temat ptaków, m.in. wschodniej Afryki (1870) i Nowej Gwinei oraz etnologii ludów Nowej Gwinei^[1].

Nazwiskiem Finscha nazwano szereg taksonów^[3], w tym rodzaj ptaka śpiewającego Finschia^[1][4], rodzaj roślin o tej samej nazwie^[5] oraz krater księżycowy Finsch^[6]. W rodzinnych Cieplicach do końca II wojny światowej znajdowała się ulica jego nazwiska (Finschstrasse, obecnie S. Staszica) z tablicą upamiętniającą tego podróżnika i naukowca^[7].

• StanisławS. Firszt StanisławS., Setna rocznica urodzin Otto Finscha, „Przyroda Sudetów”, 21, 2018, s. 292–293, OCLC 1241651915 .