Ronald Fisher

Ronald Fisher
ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Ronald Aylmer Fisher

Data i miejsce urodzenia

17 lutego 1890
Londyn

Data i miejsce śmierci

29 lipca 1962
Adelaide

Zawód, zajęcie

genetyk, statystyk

Narodowość

brytyjska

Alma Mater

Gonville and Caius College

Uczelnia

London School of Economics, University of Cambridge

Odznaczenia

Ronald Aylmer Fisher (ur. 17 lutego 1890 w Londynie, zm. 29 lipca 1962 w Adelaide) – brytyjski genetyk i statystyk[1]. Laureat Medalu Guya (1946) i Medalu Copleya (1955).

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Ukończył Gonville and Caius College na Uniwersytecie Cambridge.

Był profesorem eugeniki London School of Economics (1933–1943) i profesorem genetyki Uniwersytetu w Cambridge (1943–1957) oraz członkiem Towarzystwa Królewskiego w Londynie. Anders Hald określił go jako „geniusza, który niemalże sam stworzył podstawy współczesnej statystyki”, zaś Richard Dawkins jako „największego ze spadkobierców Darwina”.[2]

Ronald Fisher stworzył m.in. statystyczną metodę największej wiarygodności (ang. maximum likelihood), analizę wariancji (ANOVA) oraz liniową analizę dyskryminacyjną. Współtworzył twierdzenie Fishera-Tippetta-Gniedenki i test Fishera-Snedecora. Odkrył (niezależnie od Waltera Behrensa) problem Behrensa-Fishera oraz rozkład Behrensa-Fishera. Był twórcą dokładnego testu Fishera oraz współtwórcą (obok Edwina Pitmana) testu permutacyjnego Fishera-Pitmana[3].

W latach 1919–1933 opracowywał wyniki doświadczeń prowadzonych w Stacji Eksperymentalnej Rothamsted koło Harpenden. Był jednym z twórców nowoczesnej statystyki matematycznej, zajmował się metodami weryfikacji hipotez za pomocą metod statystycznych, m.in. w antropologii, genetyce, ekologii[1]. Autor Statistical Methods for Research Workers (1925), Statistical Methods and Scientific Inference (1956).

Długoletnim przyjacielem i zarazem zięciem Fishera był inny wybitny statystyk George Box[4].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Tadeusz Nowak (red.), Oksfordzki słownik biograficzny, Warszawa: Bertelsmann Media, 1999, s. 151, ISBN 83-7227-109-7 (pol.).
  2. potrzebne źródło
  3. Szkutnik, T., & Wójciak, M. (2014). Metody nieparametryczne jako podstawa estymacji modeli ekonometrycznych z odstającymi obserwacjami. "Studia Ekonomiczne", (193), 88-111.
  4. [1] Julian Champkin, George Box, (1919-2013): a wit, a kind man and a statistician, "Significance".

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]