Tabor (Pieniny)
Tabor – długi wschodni grzbiet Pienin Spiskich, opadający od szczytu Cisówki do doliny Dunajca (obecnie do Zbiornika Czorsztyńskiego i Sromowskiego). Znajduje się w miejscowości Niedzica w województwie małopolskim, w powiecie nowotarskim, w gminie Łapsze Niżne[1]. Na wschodnim skalnym cyplu Taboru znajduje się zamek w Niedzicy. Nazwa grzbietu pochodzi od taborytów (odłam husytów), którzy w XV wieku oblegali zamek w Niedzicy i na tym grzbiecie ponad zamkiem założyli swój obóz. Od nazwy tego grzbietu z kolei pochodzi nazwa Osiedla Pod Taborem położonego w dolinie Niedziczanki, na południowych stokach Taboru[2].
Tabor jest w dużym stopniu bezleśny, znajdują się na nim łąki i duża polana Cisówka. Rozciągają się stąd szerokie widoki na Pieniny, Pasmo Lubania i Zamagurze. W kierunku zachodnim widoczny jest zalesiony Hombark Niedzicki i szczyt Cisówki. Na stokach północnych znajduje się wapienna Biała Skała[3]. W dolnej części stoków południowych, powyżej Osiedla Pod Taborem, znajduje się użytek ekologiczny dla stanowiska ślimaka poczwarówki górskiej[4].
Dolna część Taboru, powyżej zamku w Niedzicy jest zabudowana, administracyjnie należy do miejscowości Niedzica[1]. Znajduje się tutaj piętrowy spichlerz z murowaną piwnicą z XVIII w., będący jedynym tego typu obiektem na całym Podtatrzu. W spichlerzu czynna jest wystawa „Sztuka Ludowa Spisza”. Powyżej spichlerza ładny, stylowy, wybudowany z drewnianych bali budynek dawnej strażnicy celnej, z mansardowym dachem krytym gontami. Po wybudowaniu Zapory w Czorsztynie – Niedzicy celnica została przeniesiona na inne miejsce, a dawny jej budynek wynajmuje Stowarzyszenie Historyków Sztuki. Nieco wyżej cały kompleks domków Wojskowego Domu Wypoczynkowego[2].
Na Taborze znajduje się też skała Groby i prywatny cmentarz Salamonów, ostatnich baronów na zamku w Niedzicy[2].
Szlaki turystyki pieszej, rowerowej i konnej
[edytuj | edytuj kod]- – czerwony od zamku w Niedzicy przez Cisówkę na przełęcz Przesła. Jest to pierwsza część szlaku z Niedzicy do Dursztyna[3].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Geoportal. Mapa lotnicza [online] [dostęp 2024-11-14] .
- ↑ a b c Józef Nyka, Pieniny, wyd. IX, Latchorzew: Wyd. Trawers, 2006, s. 122, ISBN 83-915859-4-8 .
- ↑ a b Pieniny polskie i słowackie. Mapa turystyczna 1:25 000, Piwniczna: Agencja Wydawnicza „WiT” s.c., 2008, s. 1 .
- ↑ Stanisław Figiel , Polski Spisz, Warszawa: PTTK „Kraj”, 1999, ISBN 83-7005-396-3 .