Zamek Henryka

Zamek Henryka
Symbol zabytku nr rej. A/1070 z 13.06.2008
Ilustracja
Państwo

 Polska

Województwo

 dolnośląskie

Miejscowość

Staniszów

Typ budynku

romantyczny zamek w formie ruiny

Styl architektoniczny

neogotyk

Inwestor

hr. Henryk XXXVIII Reuß zu Köstritz

Wysokość całkowita

ponad 15 metrów

Rozpoczęcie budowy

1806 r.

Ukończenie budowy

1818 r.

Ważniejsze przebudowy

1842 r.

Zniszczono

w okresie międzywojennym

Odbudowano

2015–2016

Pierwszy właściciel

Henryk XXXVIII Reuß zu Köstritz

Kolejni właściciele

książę Henryk XII

Położenie na mapie gminy Podgórzyn
Mapa konturowa gminy Podgórzyn, blisko centrum u góry znajduje się ikonka pałacu z opisem „Zamek Henryka”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej nieco na dole znajduje się ikonka pałacu z opisem „Zamek Henryka”
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego
Mapa konturowa województwa dolnośląskiego, blisko centrum na lewo znajduje się ikonka pałacu z opisem „Zamek Henryka”
Położenie na mapie powiatu karkonoskiego
Mapa konturowa powiatu karkonoskiego, w centrum znajduje się ikonka pałacu z opisem „Zamek Henryka”
Ziemia50°50′07″N 15°43′24″E/50,835278 15,723333
Strona internetowa
Dolina Pałaców i Ogrodów-mapa

Zamek Henryka[1], Zamek w Staniszowie (niem. Heinrichsburg) – zabytkowy zamek[2] myśliwski wybudowany w formie sztucznych ruin w 1806 r. na górze Grodna, najwyższym szczycie Wzgórz Łomnickich. W latach 2015–2016 wyremontowany i udostępniony do zwiedzania.

Położenie

[edytuj | edytuj kod]

Budowla położona jest na gruntach wsi Staniszów, ale bliżej wsi Marczyce i Sosnówka, w Polsce, w województwie dolnośląskim, w powiecie karkonoskim, w gminie Podgórzyn, 9 km od miasta Jelenia Góra, na terenie Wzgórz Łomnickich, w pobliżu uzdrowiska Cieplice. Do zamku prowadzą szlaki turystyczne: żółty z Sosnówki (20 min.) i Staniszowa (30 min.) oraz niebieski z Marczyc (20 min.).

Obiekt wraz z wzniesieniem wchodził w skład istniejącego tu parku krajobrazowego, którego centrum był pałac w Staniszowie. Staniszów wielokrotnie w trakcie wieków przechodził z rąk do rąk. W XVII panami na włościach były rodziny: von Reinbinitz, Mohrenthal, von Smettau. Henrietta von Smettau poślubiwszy Henryka XXXVIII Reuß zu Köstritz wniosła Staniszów jako wiano ślubne. Dobra staniszowskie były własnością rodziny von Reuss do końca 1945 r.

Około 1806 roku na Grodnej wzniesiono wieżę w formach neogotyckich, która była schronem myśliwskim i wieżą widokową. W roku 1842 obiekt przebudowano do współczesnego kształtu. Forma neogotycka pałacu była w tamtych czasach niezwykłe modna, była wyrazem sentymentalnego upodobania do komponowania miejsc nastrojowych, pełnych poetyckiej symboliki. Powstanie wieży prawdopodobnie wynikało z zazdrości Henryka von Reuss w stosunku do rodowego zamku Chojnik Schaffgotschów.

W pobliżu zamku, w skałce położonej na północ od ruin, znajdują się wykute gniazda na belki, będące prawdopodobnie pozostałością jakiejś budowli. W latach 80. archeolodzy znaleźli tu kilkanaście odłamków naczyń ceramicznych z XIII wieku.

Opis obiektu

[edytuj | edytuj kod]

Obiekt na planie kwadratu. Murowany z cegły i dużych nieregularnych bloków kamiennych. Bryła zwarta, masywna od strony północno-wschodniej okrągła wieża. W narożu północno-zachodnim narożniku ulokowano przyporę. Obiekt nakryty był dwuspadowym dachem. Ściany północna i południowa zwieńczone trójkątnymi szczytami z blankami. Na elewacjach otwory okienne o różnych rozmiarach i formach i zwieńczeniach: łukami odcinkowymi, Tudorów, w wieży otwory szczelinowe. Do wnętrza prowadziły schody znajdujące się po stronie zachodniej. Wnętrze składało się z dwóch pomieszczeń. Pomieszczenia przekryte były sklepieniami. Szyby zamku były malowane.

Z XIX-wiecznego obiektu zachowały się ściany obwodowe oraz wieża, bez przekryć poziomych.

W latach 2015–2016 obiekt został poddany remontowi. W tym czasie powstała m.in. prowadząca na wieżę klatka schodowa. Odbudowa schodów umożliwiła udostępnienie od 30 kwietnia 2016 wieży zamkowej dla turystów.

Obecnie obiekt znajduje się w rękach prywatnych. Jego zwiedzanie możliwe jest od maja do października w godzinach 10.00–17.00.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. [dostęp 2015-03-19].
  2. NID: Wykaz zabytków nieruchomych wpisanych do rejestru zabytków, woj. dolnośląskie. nid.pl, 2023-06-30. [dostęp 2023-07-19]. (pol.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]