Erich Honecker

Erich Honecker
Portret Ericha Honeckera
Generalni sekretar Partije socijalističkog jedinstva Njemačke
Mandat 1971. – 1989.
Prethodnik	Walter Ulbricht
Nasljednik	Egon Krenz
Predsjednik Državnog savjeta (Staatsrat)
Mandat 1976. – 1989.
Prethodnik	Willi Stoph
Nasljednik	Egon Krenz
Rođenje	25. august 1912. Neunkirchen Njemačko Carstvo
Smrt	29. maj 1994. Santiago, Čile
Politička stranka	Partija socijalističkog jedinstva Njemačke
Supružnik	1) Edith Baumann 2) Margot Feist (od 1953.)
Zanimanje	radnik, političar

Erich Honecker (Neunkirchen , 25. august 1912. - Santiago de Chile, 29. maj 1994.), bio je njemački komunist, posljednji lider Nemačke Demokratske Republike koji je vodio zemlju od 1971. do njenog sloma 1989.

Erich je bio sin rudara koji je uz to bio i gorljivi član komunističke partije, pa se i on pridružio pokretu i postao član komunističke omladine sa 14 godina. Nakon tog je 1929. kao kvalificirani tokar postao je punopravni član partije. Nakon što su nacisti došli na vlast 1933., počeo je raditi na organizaciji ilegalnih aktivnosti mladih komunista po različitim krajevima Njemačke. Gestapo ga je uhapsio 1935, pa je nakon tog osuđen na 10 godina prisilnog rada zbog "pripremanja izdaje". Robija ga nije slomila, već je ostao vjeran svojim komunističkim uvjerenjima.^[1]

Sovjetska Crvena armija ga je u svom napredovanju kroz Istočnu Njemačku oslobodila - 1945. Nakon tog se brzo povezao s onim njemačkim komunistima koji su bili odškolovani u Sovjetskom Savezu u namjeri da uspostavi komunističku vlast u sovjetskoj okupacionoj zoni. S tim ciljem je bio i jedan od osnivača Pokreta oslobođene njemačke omladine (Freie Deutsche Jugend, akronim: FDJ) i bio njegov predsjednik od 1946. - 1955.^[1]

Izabran je za člana Centralnog komiteta komunističke partije 1946. i postao promotor ujedinjenja Komunističke i Socijal Demokratske partije u DDR u novoosnovanu Partiju socijalističkog jedinstva Njemačke (Sozialistische Einheitspartei Deutschlands).^[1]

Od 1961. partija mu povjerava izgradnju Berlinskog zida, pararelno s tim raste i njegov utjecaj u Partiji socijalističkog jedinstva, pa se od 1967. označava kao nasljednik dotadašnjeg lidera Waltera Ulbrichta. Za generalnog sekretara Partije socijalističkog jedinstva Njemačke izabran je 1971.. a za predsjednika Državnog vijeća - 1976. pa je tako uz partijskog postao i državni lider. Pod njegovom vladavinom DDR se razvio u jednu od najprosperitetnijih zemalja sovjetskog bloka u Istočnoj Evropi, iako je ostao i nadalje zemlja brojnih zabrana i poprilične represije.^[1] Honecker je s druge strane dopustio rast trgovačkih i inih veza (slobodniji režim putovanja i posjeta) sa Zapadnom Njemačkom u zamjenu za njenu financijsku pomoć. U vladanju mu je pomagala supruga - Margot, koja je bila i ministar obrazovanja u vladi DDR-a.^[1]

Nakon što je izgubio podršku tadašnjeg sovjetskog lidera Mihajla Gorbačova, zbog nefleksibilnosti i zastarjelosti, Honecker je bio prisiljen podnjeti ostavku u oktobru 1989, nakon masovnih demonstracija po ulicama istočnonjemačkih gradova. Nakon sloma DDR-a optužen je za zloupotrebu vlasti i druga kaznena djela (to se uglavnom svodilo na smrt 192 prebjega). Ali mu je zbog uznapredovale bolesti (dijagnosticiran mu je rak]]), dopušteno da 1993. otputuje u Čile, gdje je i umro.^[1]

Ženio se dva puta, prvi put 1950. za Edith Baumann s kojom se nakon tri godine razveo (sa njom je imao kćer Ericu), i drugi put sa Margot Feist, sa kojom je imao kćer Sonju.

Erich Honecker na Wikimedijinoj ostavi

• Erich Honecker na portalu Encyclopædia Britannica (en)