Alois Hudal

Vikipedi, özgür ansiklopedi

Alois Hudal
insan
cinsiyetierkek Değiştir
vatandaşlığıAvusturya Değiştir
ana dilindeki ismiAlois Hudal Değiştir
ön adıAlois Değiştir
soyadıHudal Değiştir
doğum tarihi31 Mayıs 1885 Değiştir
doğum yeriGraz Değiştir
ölüm tarihi13 Mayıs 1963 Değiştir
ölüm yeriGrottaferrata Değiştir
defin yeriTeutonico Mezarlığı Değiştir
önemli kişiFranz Stangl Değiştir
konuştuğu, yazdığı dillerAlmanca Değiştir
eserlerinin dilleriAlmanca Değiştir
mesleğiakademisyen, Catholic priest, Catholic bishop Değiştir
işvereniGraz Üniversitesi Değiştir
çalıştığı konumfahri piskopos Değiştir
öğrenim gördüğü okulPapalık Kutsal kitap Enstitüsü Değiştir
akademik derecedoktora Değiştir
iş yeriRoma Değiştir
dini veya dünya görüşüKatolik Kilisesi Değiştir
piskopos vekiliXII. Pius, Giuseppe Pizzardo, Ferdinand Pawlikowski Değiştir
önemli eserDie Grundlagen des Nationalsozialismus, Nazi kaçış yolları Değiştir
siyasi görüşüKlerikal faşizm Değiştir
ilgi alanıAdolf Hitler, Adolf Hitler'in siyasi görüşleri Değiştir

Alois Hudal (aynı zamanda Luigi Hudal olarak bilinir; 31 Mayıs 1885 – 13 Mayıs 1963), Roma merkezli Roma Katolik kilisesinde Avusturyalı bir piskopozdu. Otuz sene boyunca, Roma'daki Santa Maria dell'Anima'nın Avusturya-Alman cemaatinin başkanıydı ve 1937 yılına kadar, Avusturya Katolik Kilisesinin etkili bir temsilcisiydi.

Hudal, 1937'de yayınlanan Ulusal Sosyalizmin Temelleri adlı kitabında Adolf Hitler ve onun politikalarını övdü ve dolaylı olarak Vatikan politikalarına saldırdı. II. Dünya Savaşı'ndan sonra Hudal, önde gelen Nazi Almanyası'nın ve diğer Avrupalı subayların ve siyasi liderlerin, savaş suçluların, Müttefikler tarafından yargılamalarından ve tecavüz suçlamalarından kaçınmalarına izin verdi.

Hayatı

[değiştir | kaynağı değiştir]
Eğitimi

Alois Hudal, 31 Mayıs 1885'te Avusturya şehri Graz'da bir ayakkabıcının oğlu olarak doğdu. 1904-1908 yılları arasında teoloji okudu. Temmuz 1908'de rahip seçildi. 1911'de Graz Üniversitesi'nde Kutsal İlahiyat Doktorası'nı kazandı. Doktorasını tamamladıktan sonra, Roma'daki Teutonic College of Santa Maria dell'Anima'ya girdi. Burada papaz olarak (1911-1913), Pontifik İncil Enstitüsünde Eski Antlaşma derslerine girdi. 1914'te yayınlanan Die Religioesen und Sittlichen Ideen des Spruchbuches ("Atasözlerinin Kitabının Dini ve Ahlaki Fikirleri") üzerine bir tez ile Kutsal Kitap Doktorasını aldı. 1914 yılında Graz Üniversitesi'nde Eski Ahit Araştırmaları fakültesine girdi. Birinci Dünya Savaşı sırasında, askeri bir papazdı. 1917'de askerlere, Soldatenpredigten'e bir vaaz kaidesi yayınladı; burada "bayrağa sadakat, Tanrı'ya sadakat" fikrini "ulusal şovenizme" karşı da uyararak ifade etti.

1923'te, Alman ve Avusturyalı rahipler için bir ilahiyat mezuniyeti olan Roma'daki Collegio Teutonico di Santa Maria dell'Anima'nın (veya sadece "Anima") rektörü oldu. 1930'da Hudal'ın "Kilisenin büyük başkan" saydığı Kardinal Rafael Merry del Val tarafından Kutsal Makamın danışmanı olarak görevlendirildi.

"İyi" ve "kötü" Nasyonal Sosyalizm

Hudal'ın Altın Nazi Partisi üyelik rozetini aldığı söylenmektedir ancak bu tartışmalıdır. 1937'de Viyana'da olan Hudal, Hitler'in büyük beğenisini kazandığı Başpiskopos Innitzer'den bir kararname ile "Ulusal Sosyalizmin Temelleri" başlıklı bir kitap yayınladı. Hudal, Hitler'e "Almanya'nın büyüklüğünden yeni Siegfried" diye övgü dolu özveriyle elle yazılmış bir kopyasını gönderdi. Resmi olarak yasaklanmasa da, kitabın Naziler tarafından Almanya'da dolaşmasına izin verilmedi.

Hudal, Hristiyanlığı hor gören ve "Alman tenisine yabancı" olarak nitelendirilen Alfred Rosenberg veya Ernst Bergmann gibi çeşitli Nazi ideologlarının eserlerine eleştirel bir tavır takındı.

1937'de yayınlanan kendi kitabında Hudal, siyaseti tamamen Ulusal Sosyalizme bırakacak olan Nazizm ve Hristiyanlık arasında uzlaşmayı ve pragmatik bir uzlaşmayı önermiş ve gençlerin eğitimini Kiliseler'e bırakmıştır. Bu, Alman Katolik politikacı ve eski Reich Şansölyesi Franz von Papen'in izini sürüyordu. 1934 sonbaharında Hudal, bu stratejiyi Pius XI'e şahsen açıkladı: "iyi", Ulusal Sosyalizm "kötü" ten ayrılmalıdır. Kötü - Rosenberg, Bergmann, Himmler ve diğerleri - Hudal'a göre Nazi partisinin "sol kanadı" nı temsil etti. Nazi "muhafazakârları" Hitler tarafından Romalılara yönlendirilmeli, Hristiyanlaşmalı ve Komünistler ve Doğu tehlikesine karşı kullanılmalıydı.

II. Dünya Savaşı sırasında Hudal

Hudal'ın Roma'daki sürgünü İkinci Dünya Savaşı sırasında da sürdü. Anima Kilisesi ve Koleji'nin pastoral başkanı olarak görev yapmaya devam etti; ancak Vatikan'da herhangi bir görevi yoktu ve Papa II. Pius ve onun üst düzey görevlilerine erişim imkânı yoktu.

Ratline organizatörü

1945'ten sonra Hudal Vatikan'dan izole olmaya devam etti. Avusturya'da, Nazi yanlısı kitabı açıkça tartışıldı ve eleştirildi. 1945'te Müttefikler tarafından işgal edilen Avusturya, Hudal'ı Graz profesörlüğünden vazgeçmeye zorladı; Ancak Hudal iki yıl sonra bu görevi yeniden kazandı.[1]

Hudal, 1945'ten sonra eski Naziler ve Ustaşa üyelerinin ailelerinin denizaşırı ülkelerde güvenli yer bulmalarına yardımcı olarak şöhret kazanmıştı. Başta Arap ve Güney Amerika ülkelerine göç etmek için gerekli kartları ("Carta di riconoscimento") bulmak için Roma'daki Avusturya Ofisi'nin (Österreichisches Bureau) hizmetlerini kullandı.[2]

Papalık mülteci kuruluşu Pontificia Commissione di Assistenza'nın (PCA) resmi bir görevi olup olmadığı veya Roma'daki Katolik Avusturyalı cemaatinin fiilen başkanı olup olmadığı belli değildir. Treblinka komutanı Franz Stangl gibi savaş suçlularının kaçmasına yardım etmek, şebeke kurmak ve örgütlemekle alakalı oldu. Franz Stangl Gitta Sereny'ye,[3] Alois Hudal'ın tüm Almanlara yardım ettiğini duyduğu gibi Roma'da Hudal'ı aramaya gittiğini söyledi. Hudal, "Carta di riconoscimento" ortaya çıkıncaya dek ona para verdi ve Suriye'ye vize almasını sağladı. Stangl, Şam'a gitti, burada Hudal ona bir tekstil fabrikasında iş buldu.[4]

Hudal'ın yardım ettiği iddia edilen diğer önde gelen Nazi savaş suçluları, "Riga Kasabı" olarak bilinen SS Yüzbaşısı Eduard Roschmann, Auschwitz'deki "Ölüm Meleği" olan Josef Mengele, Sobibor'daki SS Çavuşu olan Gustav Wagner, Fransa ve Slovakya'daki Yahudileri Alman toplama kamplarına sınırdışı eden Alois Brunner ve Avrupa Yahudilerini öldürmekten sorumlu Adolf Eichmann'dır.[5][6]

Eski bir SS Yüzbaşısı olan Erich Priebke, İtalyan muhabiri La Repubblica'dan Emanuela Audisio'ya Hudal'ın ABD'den bir Cizvit rahip olan kilise tarihçisi Robert Graham tarafından doğrulanarak Buenos Aires'e ulaşmasına yardım ettiğini söyledi. 1945'te Otto Wächter Hudal'a sığındı.[7]

1939 yılından itibaren, Krakov bölgesinin valisi olan Wächter, Yahudilere uygulanan zulümleri organize etti ve 1941'de Krakov getosunun kurulmasını emretti. Wächter'in, Genel Hükûmet'in önde gelen savunucularından biri olarak belirtilmektedir. Zehirli Gaz kullanarak ve SS ekibinin bir üyesi olarak Yahudilerin imhasını yönetti. Himmler'in gözetiminde ve Odilo Globocnik'in talimatıyla Nihai Çözümün ilk aşaması olan Reinhard Operasyonunu planladı ve 2 milyondan fazla Polonyalı Yahudi'nin ölümüne yol açtı.[8] Wächter, savaştan sonra Hudal'in himayesinde "keşiş gibi" bir Roma'daki bir manastırda yaşadı. Wächter, Roma'daki Santo Spirito hastanesinde 14 Temmuz 1949'da öldü.[9][10]

1999'da İtalyan araştırmacı Matteo Sanfilippo, 31 Ağustos 1948'de Rahip Hudal'ın Arjantin Devlet Başkanı Juan Perón'a bir mektup göndererek, 3,000 Alman ve 2,000 Avusturyalı "asker" için 5,000 vize talep etti.[11][12] Mektupta Hudal, bunların (Nazi) mültecilerin olmadığını, ancak savaş karşıtı olan,"Avrupa'yı Sovyet hakimiyetinden kurtaran anti-Komünist savaşçılar olduğunu açıkladı.

Arjantinli araştırmacı Uki Goñi'ye göre, 2003 yılında ortaya çıkardığı bu belgeler, Roma Katolik Kilisesi'nin gizli ağıyla da derinden ilgilendiğini göstermektedir. "Peron hükûmeti Mart 1946'da Arjantinli bir kardinal olan Antonio Caggiano ve Vatikan'a bağlı Fransız bir kardinal olan Eugène Tisserant'ın [Arjantin'deki] ilk Nazi işbirlikçileri olduklarını onayladı".[13][14]

1945'ten sonra Avusturya'ya ve daha sonra İtalya'ya kaçan Ricardo Klement adına Kırmızı Haç tarafından verilen Eichmann'ın pasaportunun kimliğini, Macar kökenli bir Fransisken Peder olan Edward Dömöter ve Hırvat bir İlahiyat Profesörü olan Peder Krunoslav Draganović yapmıştır.

İstifası ve ölümü

Hudal'ın faaliyetleri 1947'de bir Katolik gazetesi olan Passauer Neue Presse tarafından Nazileri kaçırması ile suçlanarak bir basın skandalına neden oldu. Alman ve Avusturyalı piskoposlardan ve Vatikan'dan ortak baskı altında 1952'de sadece Santa Maria dell'Anima'nın rektörü olarak istifa etti. Salzburg Piskoposu Ocak 1952'de Hudal'a, Vatikan'ın onu görevden almak istediğini söyledi. Haziran ayında görevinden istifa etti. Daha sonra Roma'nın yakınındaki Grottaferrata'da ikamet etti. 1962'de, Römische Tagebücher, Lebensbeichte eines alten Bischofs (Roma Günlüğü, Eski Piskopos'un İtirafları) adlı anıları 1976'da ölümünden sonra yayınladı.

1963'te ölümüne kadar Naziler için af kaldırmaya çalışmaktan vazgeçmedi. XII. Pius tarafından Roma tarafından yasaklanıncaya dek Hudal, Roma yakınlarındaki Grottaferrata'daki görkemli ikametgâhına çekildi;[15] 1963'te öldü. Günlükleri, ölümünden on üç yıl sonra Avusturya'da yayınlandı ve kitabının yayınlanmasından sonra XI. Pius ve XII. Pius ile yaşadığı Vatikan adaletsizliklerini tanımladı. Hudal, sosyalizm, milliyetçilik ve Hristiyanlık arasında Faust'un bir pazarlık yapılmasını, geleceğin yolu olduğunu düşünüyordu.[16]

Kaynakça

[değiştir | kaynağı değiştir]
  1. ^ Hudal (1976), s. 44
  2. ^ Hudal (1976), s. 34
  3. ^ Sereny (1974)
  4. ^ Sereny (1974), s. 289
  5. ^ Phayer (2007), s. 195ff
  6. ^ Goñi (2002)
  7. ^ ""1938: NS-Herrschaft in Österreich" (1938: The Nazi Rule in Austria|erişimtarihi=5 Şubat 2017)". 29 Eylül 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Mart 2017. 
  8. ^ O'Neil, Robin.Belzec: Prototype for the Final Solution (chapters 5 and 10) 16 Ağustos 2007 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., jewishgen.org; accessed 14 January 2016.
  9. ^ Klee (2003)
  10. ^ Hudal (1976), ss. 162–63.
  11. ^ Sanfilippo (1999)
  12. ^ Goñi (2002), s. 229
  13. ^ Larry Rohter (7 Mart 2003). "Argentina, a Haven for Nazis, Balks at Opening Its Files". New York Times. 26 Eylül 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Mart 2017. 
  14. ^ "Argentina, a Haven for Nazis, Balks at Opening Its Files", archive.org; accessed 14 January 2016.
  15. ^ Hudal (1976)
  16. ^ Hudal (1976), s. 14
"https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Alois_Hudal&oldid=32712240" sayfasından alınmıştır