Dijital fizik

Dijital fizik, fizik ve kozmolojide evrenin bilgi ile açıklanabilir ve bu nedenle hesaplanabilir olduğu fikrine dayalı teorik perspektiflerden oluşan bir koleksiyondur. Bu nedenle, evrenin bir bilgisayar programının çıktısı veya büyük bir dijital hesaplama aygıtı olduğu tasavvur edilebilir.

Dijital fizik aşağıda listelenen bir veya birden fazla hipotezle desteklenir. Evren veya gerçeklik:

• bilgiseldir (her bilgi ontolojisinin dijital olması gerekmiyor olsa da);
• hesaplanabilirdir;
• dijital olarak tanımlanabilir;
• dijital mahiyettedir;
• kendisi bir bilgisayardır;
• simüle gerçekliğin bir ürünüdür.

Her bilgisayar bilgi kuramı, istatistiksel mekanik ve kuantum mekaniği'nin prensipleri ile uyumlu olmalıdır. Bu üç alan arasındaki ilişki 1957 yılında Edwin Jaynes tarafından yayınlanan iki makale ile önerildi.^[1] Bunun ötesinde, Jaynes dijital bilgisayarlar ile temel fizik arasında bağlantı kurmak için olasılık kuramını genelleştirilmiş Aristo mantığı ile detaylı bir şekilde açıkladı.

Evrenin dijital bir bilgisayar olduğu hipotezi Konrad Zuse tarafından Rechnender Raum (Hesaplayan Uzay) adlı kitabında dile getirildi. Dijital fizik terimi ilk kez Edward Fredkin (kendisi daha sonra dijital felsefe ifadesini kullanmayı tercih etmiştir) tarafından kullanıldı.^[2] Evrenin dev bir bilgisayar olduğunu öne süren diğer kişiler arasında Stephen Wolfram, Juergen Schmidhuber ve Nobel ödüllü Gerard 't Hooft da vardır. Bu yazarlar kuantum fiziğinin olasılıklı doğasının hesaplanabilirlikle uyumsuzluk içinde olmadığı görüşünü savunurlar. Dijital fiziğin kuantum versiyonları Seth Lloyd, David Deutsch ve Paola Zizzi tarafından önerilmiştir.

• Church-Turing tezi
• Hücresel otomat
• Konrad Zuse
• Kuantum bilgisayarı
• Simülasyon argümanı
• Simüle gerçeklik