Ellora Mağaraları
Vikipedi, özgür ansiklopedi
| UNESCO Dünya Mirası | |
|---|---|
 Kailasanatha Tapınağı | |
| Konum |  Hindistan |
| Kriter | Kültürel: i, iii, vi |
| Referans | 243 |
| Tescil | 1983 (7. oturum) |
| Bölge | Asya-Pasifik |
| Koordinatlar | 20°01′36″K 75°10′37″D / 20.02667°K 75.17694°D |
Ellora, dünyanın en büyük kaya-oyma-manastır-tapınak mağaraları komplekslerinden biridir ve Hindistan'ın Maharashtra kentinde yer alan bir UNESCO Dünya Mirası'dır. Sit alanı M.S. 600-1000 dönemine ait Budizm, Hinduizm ve Jainizm anıtlarını ve kaya resimlerini barındırmaktadır.[1][2] Ellora'daki 16 numaralı mağara (Cave 16), dünyadaki en büyük monolitik kaya kazısı özelliğini göstermektedir. Buradaki Kailasha Tapınağı, Shiva'ya adanmış araba biçimli bir anıt özelliğindedir. Kailasha Tapınağı kazısında iki büyük Hint destanı olan Vaishnavizm, Shaktizm destanlarını özetleyen tanrı, tanrıçalar ve mitolojik çizimleri de barındırmaktadır.[3][4][5]
Sit alanında, 34'ü ziyarete açık 100'den fazla mağara barındırmaktadır.[3] Bunlar, Charanandri tepelerindeki dikey bazalt kayalıklara kazılmıştır. Bölgede 12 Budist (mağaralar 1-12), 17 Hindu (mağaralar 13-29) ve 5 Jain (mağaralar 30-34) mağarası yer almaktadır.[6][7] Her grup, bölgedeki diğer manastırlar gibi M.S. 1. bin yılda yaygın olan tanrı ve mitolojik olayları sunmaktadır.[6] Tapınaklar, eski Hindistan'daki dini öğretilere uygun bir şekilde yapılmıştı.[2][8] Tüm Ellora anıtları, Rashtratuka ve Yadav hanedanları gibi Hindu hanedanları tarafından inşa edilmiştir.[3][9]
Ellora, Güney Asya'nın eski ticaret yolunda bulunan Deccan bölgesinin önemli tarihi ticaret merkeziydi.[10] Mağaralar keşişler için manastır, duacılar için tapınak ve hacılar için dinlenme yeri olarak hizmet vermiştir[7] ancak günümüzde sadece arkeolojik amaçlarla hizmet vermektedir. Aurangabad şehrinin 29 kilometre (18 mil) kuzey-batısında, Mumbai'den yaklaşık 300 kilometre (190 mil) doğu-kuzeydoğudadır. Yakındaki Ajanta Mağaraları ile birlikte Ellora Mağaraları, Maharashtra'nın Marathwada bölgesindeki önemli turistik mekanlardan birini oluşturur. Ellora, Hindistan Arkeolojik Araştırması tarafından korunan bir anıttır.[11]
Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]
- ^ Owen 2012, ss. 1-2.
- ^ a b "Ellora Caves - UNESCO World Heritage Centre". Whc.unesco.org. 6 Mart 2008. 19 Şubat 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Ağustos 2010., Alıntı: "2 km'den daha uzun bir alana yayılan34 manastır ve tapınak, Aurangabad'dan çok uzak olmayan, Maharaştra'daki yüksek bazalt uçurumun duvarında yan yana kazıldı. 600'den 1000'e kadar olan anıtların kesintisiz sırası ile Ellora antik Hindistan medeniyetini hayata geçirir. Ellora kompleksi sadece eşsiz sanatsal bir yaratım ve teknolojik bir ürün değil, aynı zamanda Budizm, Hinduizm ve Jainizm'e ayrılmış kutsal alanlar ile antik Hindistan'ın karakteristik olan hoşgörü ruhunu göstermektedir."
- ^ a b c World Heritage Sites - Ellora Mağaraları 7 Ekim 2015 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Hindistan Arkeolojik Araştırmaları (2011), Hindistan Hükûmeti
- ^ John Stratton Hawley (1981), Scenes from the Childhood of Kṛṣṇa on the Kailāsanātha Temple, Ellora 20 Eylül 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Archives of Asian Art, Vol. 34 (1981), pages 74-90
- ^ M. K. Dhavalikar (1982), KAILASA — THE STYLISTIC DEVELOPMENT AND CHRONOLOGY 10 Şubat 2017 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Bulletin of the Deccan College Research Institute, Vol. 41, pages 33-45
- ^ a b Lisa Owen (2012). Carving Devotion in the Jain Caves at Ellora. BRILL Academic. ss. 1-10. ISBN 978-9004206298. 5 Şubat 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Mart 2017.
- ^ a b Norbert C. Brockman (2011). Encyclopedia of Sacred Places, 2nd Edition. ABC-CLIO. ss. 155-156. ISBN 978-1-59884-655-3.
- ^ Time Life Lost Civilizations series: Ancient India: Land Of Mystery (1994)
- ^ Gopal, Madan (1990). K.S. Gautam (Ed.). India through the ages. Publication Division, Ministry of Information and Broadcasting, Government of India. s. 178.
- ^ Pandit 2013.
- ^ "Ellora Caves". 3 Eylül 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Mayıs 2012.
