Güven mektubu

Vikipedi, özgür ansiklopedi

Çekoslovakya'nın Litvanya Büyükelçisi için güven mektubu (1992), geleneksel Fransızca ile yazılmış ve Cumhurbaşkanı Václav Havel tarafından imzalanmış

Güven mektubu (Fransızca: Lettre de créance), bir diplomatı başka bir egemen devlete büyükelçi olarak atayan resmi bir diplomatik mektuptur. Genellikle diplomatik güven mektubu olarak bilinen bu mektup, bir devlet başkanından diğerine hitaben yazılır ve büyükelçinin kendi ülkesi adına konuşma iddiasına güven (Fransızca: créance) vermesini ister. Mektup, büyükelçi olarak atanan kişi tarafından, kabul eden devlet başkanına resmi bir törenle sunulur ve büyükelçiliğin başlangıcını işaret eder.

Güven mektupları geleneksel olarak diplomasinin lingua franca'sı olan Fransızca yazılır.[1] Ancak, gönderen devletin resmi dilinde de yazılabilirler.[2][3]

Kimlik bilgilerinin sunumu[değiştir | kaynağı değiştir]

İngiliz diplomat Sir Charles Stuart, eşi Maria Leopoldina, kızları Maria da Glória (daha sonraları Portekiz Kraliçesi II. Maria) ve diğer ileri gelenlerle birlikte Brezilya İmparatoru I. Pedro'ya güven mektubunu sunarken (alegori), y. 1825
Yugoslavya Büyükelçisi Zdravko Pečar, 1974 yılında Gana Devlet Başkanı Ignatius Kutu Acheampong'a güven mektubunu sunarken.
Ruanda Büyükelçisi Eugène-Richard Gasana, Rusya Dışişleri Bakanı Sergey Lavrov'un da katılımıyla Rusya Devlet Başkanı Vladimir Putin'e güven mektubunu sundu (2007).

Büyükelçi adayı görev yerine vardığında, devlet başkanıyla bir görüşme ayarlamak için dışişleri bakanıyla görüşür.[4] Yanlarında güven mektubunun hem mühürlü orijinalini hem de mühürsüz bir kopyasını getirirler. Mühürsüz kopya varışta dışişleri bakanına verilir ve orijinali resmi bir törenle devlet başkanına şahsen sunulur.[5]:550 Büyükelçiler güven mektupları kabul edilene kadar görevlerine başlamazlar ve diplomatik teşkilat içindeki öncelikleri güven mektuplarının sunulduğu tarihe göre belirlenir.[6] Bununla birlikte, ülkeye girdikleri andan itibaren diplomatik dokunulmazlık hakkına sahip olurlar.[7]:32[8]:261

Büyükelçi adayı takdim törenine kabul eden devlet tarafından sağlanan resmi bir araçla ve askerî eskort eşliğinde gider. Anayasal monarşilerde ve parlamenter demokrasilerde, devlet başkanı veya genel vali hükümetin yasal olarak bağlayıcı tavsiyelerine göre hareket eder. Dışişleri bakanı, güven mektubunun hükümet tavsiyesi temelinde kabul edildiğini sembolize etmek için asıl törende devlet başkanı ile birlikte bulunur.[9] Büyükelçi adayı güven mektubunu devlet başkanına sunmak için iki elini de kullanır.[10]

Maslahatgüzar düzeyinde ilişkiler[değiştir | kaynağı değiştir]

İki ülke arasındaki ilişkiler maslahatgüzar düzeyinde yürütüldüğünde, güven mektubu, onu gönderen devletin dışişleri bakanı tarafından yazılır ve kabul eden devletin dışişleri bakanına gönderilir. Maslahatgüzar, güven mektubunu dışişleri bakanına sunar.[11] Devlet başkanına ne hitap edilir ne de güven mektubu sunulur, bu da ülkeler arasındaki diplomatik ilişkilerin alt düzeyini simgeler. Maslahatgüzara askerî eskort ya da makam aracı tahsis edilmez.

İngiliz Milletler Topluluğu[değiştir | kaynağı değiştir]

İngiliz Milletler Topluluğu ülkelerinden gelen yüksek komiserler güven mektubu sunmazlar. İki İngiliz Milletler Topluluğu bölgesi devlet başkanı olarak aynı hükümdarı paylaştığında, gönderen devletin başbakanı kabul eden devletin başbakanına gayriresmi bir takdim mektubu yazar.[12] Bir İngiliz Milletler Topluluğu ülkesi bir cumhuriyet olduğunda ya da kendi ayrı hükümdarına sahip olduğunda, yüksek komiserler bir devlet başkanı tarafından yazılan ve diğer devlet başkanına sunulan görev mektupları ile gönderilir ve kabul edilir.[13][14] Her iki mektup şekli de 1950-1951 yıllarında Hindistan'ın cumhuriyet olmasından sonra standart hale getirilmiş ve bazı yüksek komiserlerin başbakandan, bazılarının dış ilişkiler bakanından mektup taşıdığı, bazılarının ise hiç mektup taşımadığı kaotik bir sistemin yerini almıştır.[15]

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ "10th Anniversary of Poland's Accession to the EU". Ministry of Foreign Affairs, Republic of Poland. 8 Mayıs 2014. 19 Nisan 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Mart 2016. Letters of Credence (translated from French) of Jan Kułakowski, 26 February 1990 (AMFA). 
  2. ^ Ahren, Raphael (17 Ekim 2012). "New Egyptian ambassador brings Israel 'message of peace'". The Times of Israel. 10 Eylül 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Mayıs 2023. 
  3. ^ "Diplomatic Credential Presented by the Great Qing Empire". National Palace Museum. 2 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Mart 2016. 
  4. ^ "2 FAM 330 Ceremonies and Protocol Upon Assignment as Chief of Mission" (PDF). U.S. Department of State. 28 Şubat 2012. 2 Kasım 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 9 Mayıs 2023. The new chief of mission requests, through the officer who has been acting as chargé d'affaires ad interim, an informal conference with the minister of foreign affairs or such other appropriate officer of the government in order to arrange to be received by the chief of state. 
  5. ^ Oppenheim, Lassa (1905). International Law: A Treatise. I. 
  6. ^ "Diplomatic List: Order of Precedence and Date of Presentation of Credentials". Office of the Chief of Protocol, U.S. Department of State. 11 Mart 2005. 7 Mart 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Mart 2016. 
  7. ^ Dopagne, Frédéric; Hay, Emily; Theeuwes, Bertold F. Theeuwes, Bertold F. (Ed.). Diplomatic Law in Belgium. ISBN 9789046606865. 
  8. ^ Satow, Ernest Mason (2017). Satow's Diplomatic Practice (7.7isbn=9780198739104 bas.). Oxford University Press. 
  9. ^ "Presentation of Credentials". Ministry of Foreign Affairs of the Republic of Cyprus. 15 Kasım 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Mart 2016. The President of the Republic invites the Ambassador in his Office, for an audience. The Minister of Foreign Affairs and the Director of the Office of the President, also attend. 
  10. ^ "Procedure for Presenting the Letters of Credence by the Head of Diplomatic Mission in Montenegro". Ministry of Foreign Affairs and European Integration (Montenegro). 1 Haziran 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Mart 2016. Then he/she approaches the President of Montenegro and formally (with both hands) presents to him the Letter of Credence and the Letter of Recall of his/her predecessor. The President of Montenegro formally accepts the letters and shakes hands with the Head of Diplomatic Mission. 
  11. ^ U.S. Department of State (1897). Instructions to the Diplomatic Officers of the United States. Washington, DC. ss. 1-5. 
  12. ^ Alison Quentin-Baxter and Janet McLean, This Realm of New Zealand: The Sovereign, the Governor-General, the Crown, 2017
  13. ^ Berridge, G. R.; Lloyd, Lorna (2012). "Letter of introduction". The Palgrave Macmillan Dictionary of Diplomacy (3.3sayfa=229 bas.). Palgrave Macmillan. ISBN 9780230302990. 
  14. ^ Berridge, G. R.; Lloyd, Lorna (2012). "Letters of commission". The Palgrave Macmillan Dictionary of Diplomacy (3.3sayfa=230 bas.). Palgrave Macmillan. ISBN 9780230302990. 
  15. ^ Lloyd, Lorna (2007). Diplomacy with a Difference: the Commonwealth Office of High Commissioner, 1880-2006. Martinus Nijhoff. ss. 138-140. ISBN 9789047420590. 
"https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Güven_mektubu&oldid=31481174" sayfasından alınmıştır