Georgi Jukov

Georgy Zhukov Георгий Константинович Жуков
Doğum	19 Kasım 1896 Strelkovka, Kaluga
Ölüm	18 Haziran 1974 (77 yaşında) Moskova
Bağlılığı	Rus İmparatorluğu (1914-1917)  Rusya SFSC (1917-1922)  Sovyetler Birliği (1922-1957)
Hizmet yılları	1915-1957
Rütbesi
Komutası	4. Süvari Tümeni, 3. Süvari Kolordusu, 6. Süvari Kolordusu, 1. Ordu Grubu, Kiev Özel Askerî Bölgesi, Kızıl Ordu Genelkurmay Başkanı, Leningrad Askerî Bölgesi, SSCB Başkumandan Vekili, 1. Belarus Cephesi, Almanya'daki SSCB Başkumandanı, Odessa Askerî Bölgesi, Ural Askerî Bölgesi
Çatışma/savaşları	I. Dünya Savaşı, Rusya İç Savaşı, Halhin Gol Muharebesi, II. Dünya Savaşı
Ödülleri
Sonraki işi	Savunma Bakanı Politbüro üyesi
İmza

Georgi Jukov (Rusça: Гео́ргий Константи́нович Жу́ков / Georgy Konstantinoviç Jukov, 19 Kasım 1896; Strelkovka, Kaluga – 18 Haziran 1974, Moskova), II. Dünya Savaşı sırasında Kızıl Ordu'nun başlıca komutanlarından biri, Sovyet Mareşal (1943), Savunma Bakanı (1955-1957). Stalingrad Muharebesi'nin kaderini değiştiren en önemli komutan olmuştur.

Rokosovski ve Vasilevski ile aynı kuşaktandı. 1896'da yoksul bir köylü çocuğu olarak doğdu. Henüz çocukken Moskova’ya, amcasının yanına gönderildi. Orada günde 20 saat fabrikada çalışıp aynı fabrikanın zemininde uyuyarak büyüdü. Rokosovski gibi, o da çarlık ordusunda süvari olarak savaştı. Ekim Devrimi'nden sonra Bolşevik Partisine girdi. Yetenekleri ile Kızıl Ordu'da hızla terfi etti. 1923’te bir atlı süvari alayının komutanı oldu. Sovyet yönetimine yakın olduğu zamanlarda kararlı, çelikten bir disipline sahip, eğilmez biri, gözden düştüğünde ise zalim bir komutan olarak tanımlanan Jukov 1930’da 2. Süvari Tugayı Komutanı oldu. Bu dönemden sonra seminerler verip, askerî oyunlar ve manevralar üzerine çalıştı, çeşitli askerî konularda makaleler yazdı. Bu yıllarda tanklara özel bir ilgi gösterdi.

Haziran 1939'da Moğolistan Halk Cumhuriyeti sınırına gönderildi. Japon İmparatorluğu'nun olası bir istilâsına karşı Moğolistan Halk Cumhuriyeti'ni örgütledi. Japonların Moğolistan'a saldırıya geçtiğinde, üç aşamalı^{[kaynak belirtilmeli]} bir karşı saldırı örgütledi, zayıf komutanları görevden aldı, Japonları Halhin Gol Muharebesi'nde hızlı bir harekat sonucu dağıtmayı başardı^{[kaynak belirtilmeli]}. Jukov'un ani manevra taktikleri, askerlerine de kazandırdığı disiplin ve fedakarlık duygusu^{[kaynak belirtilmeli]}, düşmanı zayıf noktalarından vuran sezgisi ve savunma durumunda bile asla saldırıdan vazgeçmeyen karakteri ile kendini ilk burada göstermiştir.^{[kaynak belirtilmeli]} Ayrıca bu yenilgi Japonya açısından çok büyük derslerle doludur.^{[kaynak belirtilmeli]} II. Dünya Savaşı boyunca Japonya Sovyetler Birliği'ne saldırmayacaktır.

1940 Aralık ayında Stalin tarafından Moskova'ya çağrıldı. Burada, Almanların muhtemel bir saldırısı üzerine çok sayıda üst rütbeli subayla birlikte düzenlenen savaş oyunlarına katıldı. Jukov’un oyunlardaki rolü, «mavi taraf» olmaktı – yani o Almanları temsil ediyordu. Tutkulu karakteri ve kişiliği ile Stalin'i etkiledi. Sovyetler Birliği Genelkurmay Başkanlığına getirildi. Alman saldırısına kadar, günde 15 saat Sovyet savunma kuvvetlerinin reorganizasyonuyla uğraştı.

29 Haziran'da Sovyet Yüksek Kumandanlığı (Stavka) karargahında Alman ilerlemesinin nasıl durdurulacağı üzerine acil bir toplantı örgütlendi. Jukov burada, Kiev’in süratle bırakılması ve daha geride savunma hatları örgütlenmesi gerektiğini söyledi – bazı kaynaklar bunun üzerine Genelkurmay Başkanlığından alındığını söyler. Ancak Stalin onu başka bir önemli cephe olan süratle kuzey cephesine, Leningrad savunmasını örgütlemeye göndererek ona güvendiğini gösterdi. Şehir 900 gün boyunca Alman kuşatmasına karşı direndi.

Jukov'un daha sonra Moskova ve Stalingrad önlerinde Alman saldırısının püskürtmesinde de başarılı olmuştur. Stalingrad Kuşatması'nın kırılması için yapılan Uranüs Operasyonu'nu Vasilevski ile beraber yönetti. Sonraki en büyük başarısı da Berlin’in düşürülmesi olarak gösterilebilir. Sovyet birliklerinin Moskova'daki Kızıl Meydan'da 1945 Moskova Zafer Geçit Töreni'ninde beyaz bir atın üzerinde, en önde yürümüştür.

1945-1946'da Almanya'daki Sovyet Orduları grubunun başkomutanı ve Sovyet Askeri yönetiminin başkanı oldu. Görevi Mart 1946'da Kara Kuvvetleri Başkanlığı'na kaydırıldı. 1946'dan itibaren kişisel zenginlik nedenli soruşturmalara maruz kaldı ve Odessa Askeri bölgesine kaydırıldı. 1948'den 1953'e kadar Ural Askeri Bölgesi Şefi oldu. Haziran 1953'te Beria'nın azledilmesine katıldı ve kısa bir süre sonra SBKP Merkez Komitesi Yönetim Kurulu üyesi oldu. 1957’de, Kruşçev tarafından Savunma Bakan Yardımcılığı görevinden uzaklaştırıldı ve tüm görevlerinden alındı. Jukov, sertliğiyle, kurduğu ceza taburları ve kurşuna dizme birlikleriyle Sovyet saflarında çelik bir disiplin kurmuştu, bu özellikleri savaş sonrasında eleştirilere konu oldu. Mart 1958'de emekliye ayrıldı. Savaş sonrası onun çok kaba olduğu söylentileri yayıldı. 1965’te, zaferin 20’nci yıldönümünde eski askerleriyle buluştu. 9 Mayıs 1965'te Jukov, Lenin'in Mozolesi kürsüsüne oturmaya davet edildi ve Kızıl Meydan'daki askeri güçlerin geçit törenini gözden geçirme şerefi verildi.

Kızıl Ordu askerleri, savaş boyunca öyle güvenmişlerdi ki Jukov’a, şu söz saflarda hep söylenir olmuştu:

Jukov Sovyetler Birliği'nin en değerli madalyası olan Sovyet Kahramanlık Madalyası ile dört kez ödüllendirilen iki kişiden biridir.

Jukov 1958'de hatıralarını yazmaya başlamıştı. İstikrarlı bir şekilde kötüye giden sağlığı ile birlikte, kalp hastalığını kötüleştirmeye devam etti. Aralık 1967'de Jukov ciddi bir kriz geçirdi. Haziran 1968'e kadar hastaneye yatırıldı ve rehabilitasyon tedavisini almaya başladı. İkinci eşi Tıp Kolordusu'ndaki eski subay Galina Semyonova'nın bakımı altında kaldı. Sol tarafına felç indi, konuşması düştü ve sadece yardımla yürüyebildi.

Anıları 1969'da yayınlandı ve en çok satan kitap oldu. Anılarının yayınlandığı tarihten birkaç ay sonra Jukov, yorum yapan, şükran duyan, tavsiye veren veya kendisine övgüyle bahseden okuyuculardan 10.000'den fazla mektup aldı. Komünist Parti, Jukov'u 1971'de yapılan Sovyetler Birliği Komünist Partisi 24. Kongresine katılmaya davet etti, ancak davet iptal edildi.^[1]

18 Haziran 1974'te Jukov geçirdiği başka bir kalp krizi sonrasında öldü. Jukov'un bir Ortodoks Hristiyan cenaze töreni için son isteğinin aksine ve ailenin ülkenin üst düzey liderlerine yönelik taleplerine rağmen,^[2] cesedi yakıldı ve külleri Kremlin Duvarı Mezarlığı'na gömüldü.

1995 yılında Devlet Tarihi Müzesi önünde büyük bir Zhukov heykeli dikilmiş ve onu at üstünde tasvir etmiştir.^[3] 1996'da, Jukov'un doğumunun 100. yıldönümünde, Kremlin Duvarı Mezarlığı tarihinin ilk örneği olan mezarında panikhida Ortodoks anma töreni yapıldı.^[4]

• 
  Jukov'un 1916 yılında çekilen gençlik fotoğrafı

Wikimedia Commons'ta Georgi Jukov ile ilgili ortam dosyaları bulunmaktadır.