Jeff Buckley
Vikipedi, özgür ansiklopedi
Jeff Buckley | |
---|---|
Genel bilgiler | |
Unvanı | Scott "Scottie" Moorhead |
Doğum | Jeffrey Scott Buckley 17 Kasım 1966 Anaheim, Kaliforniya, ABD |
Ölüm | 29 Mayıs 1997 (30 yaşında) Memphis, Tennessee, ABD |
Tarzlar | Alternatif rock, folk rock, gospel, soul, blues, caz |
Çalgılar | Vokal, gitar, bas gitar, organ, harmonium, çello, piyano, Appalachian dulcimer, esraj |
Müzik şirketi | Columbia |
İlişkili hareketler | The A. M., Shinehead, Gods and Monsters |
Resmî site | jeffbuckley.com |
Scott Moorhead olarak yetiştirilen Jeffrey Scott Buckley (17 Kasım 1966 - 29 Mayıs 1997),[1] Amerikalı şarkıcı, söz yazarı ve gitaristti. Los Angeles'ta bir seans gitaristi olarak on yıl geçirdikten sonra Buckley, 1990'ların başında Sin-é gibi East Village, Manhattan'daki mekanlarda cover şarkıları seslendirerek ve yavaş yavaş kendi materyaline daha fazla odaklanarak bir takipçi topladı. Plak şirketlerinin[2] ve şarkıcı babası Tim Buckley'nin[3] menajeri Herb Cohen'in ilgisini geri çevirdikten sonra Columbia ile sözleşme imzaladı, bir grup kurdu ve tek stüdyo albümü olacak olan Grace'i 1994'te kaydetti.
Sonraki üç yıl boyunca grup, Grace'i tanıtmak için ABD, Avrupa, Japonya ve Avustralya'daki konserler de dahil olmak üzere kapsamlı bir turneye çıktı. 1996'da turneyi[4] durdurdular ve yapımcılığını Tom Verlaine'in üstlendiği Buckley'nin ikinci albümünü New York'ta kaydetmek için ara sıra girişimlerde bulundular.
1997'de Buckley, My Sweetheart the Drunk adlı albüm üzerinde çalışmaya devam etmek için Memphis, Tennessee'ye taşındı ve birçok dört parçalık demo kaydederken aynı zamanda yerel bir mekanda haftalık solo şovlar çalıyordu. 29 Mayıs 1997'de, grubunun New York'tan gelişini beklerken, kendiliğinden bir akşam yüzerken tamamen giyinik olarak Mississippi Nehri'nde boğuldu ve burada geçen bir teknenin ardından yakalandı; cesedi 4 Haziran'da bulundu.[5]
Ölümünden bu yana, bitmemiş ikinci albümü My Sweetheart the Drunk'un dört parçalık bir demo koleksiyonu ve stüdyo kayıtları, Grace'in genişletmeleri ve Live at Sin-é EP dahil olmak üzere, materyalinin ölümünden sonra birçok yayını oldu. Buckley için grafik başarısı ölümünden sonra geldi; Buckley, Leonard Cohen'in "Hallelujah" şarkısının cover'ıyla Mart 2008'de Billboard Hot Digital Songs listesinde bir numaraya ulaştı ve Aralık ayında UK Singles Chart'ta iki numaraya ulaştı. Rolling Stone, Grace'i Tüm Zamanların En İyi 500 Albümü[6] listesine dahil etti ve Buckley'i de en iyi şarkıcılar listesine dahil etti.[7]
Yaşamı
[değiştir | kaynağı değiştir]Led Zeppelin, Jimi Hendrix, Pink Floyd gibi şarkıcı ve grupları dinleyerek büyüdü.[8] Henüz 5 yaşındayken büyükannesinin dolabında gördüğü gitarı çalmaya çalışıyordu. İlk aldığı albüm Led Zeppelin'in Physical Graffiti'si oldu. Aynı zamanda Rush, Jethro Tull gibi rock müzisyenlerinin de hayranı olan Jeff Buckey, lisedeyken bir caz grubunda çalmaya başladı.
Liseyi bitirdikten sonra Los Angeles'e giderek, bir otelde çalışmaya başladı. Orada cazdan rock'a, hatta heavy metal'e kadar her türlü müzik çalan gruplarla beraber çalıştı. Bu gruplarda yalnızca geri vokal olarak yer aldı.
Şubat 1990'da New York'a taşındı.[9] Burada Sufi müzikle ve bu müziğin en çok tanınan ismi Nusret Fateh Ali Khan ile tanıştı.[10] Khan'ı kendisine idol olarak belirleyen Buckley, sonra Los Angeles'a döndü ve orada tanınmış bir menajer olan Herb Cohen'den gelen teklif ile adını "Babylon Dungeon Sessions" verdiği ve aralarında Eternal Life, Last Goodbye parçalarının bulunduğu demo kasetini çıkardı.
26 Nisan 1991'de Jeff Buckley, "Tim Buckley'e sevgilerle" adı verilen konserde sahne aldı. Bu onun o ana kadar yaptığı en kalabalık konseri oldu. Tim Buckley'in oğlu Jeff ve onun annesi için yazdığı, "I Never Asked To Be Your Mountain" parçasını ünlü rock gitaristi Gary Lucas ile birlikte çalan Jeff Buckley, konserde çaldığı son parçanın ardından içinden gelen bir cappella son ekledi. Bu son parçada enstrümansız söylediği kısımla ilgili şunları söyledi;
“ | Benim işim değildi, benim hayatım değildi. Ama cenazesinde olamamak beni üzdü. Ona hiçbir şey söylememiş olmak. Bu konseri ona olan saygımı sunabilmek için yaptım. | „ |
1991 yazı boyunca New York'ta Gary Lucas ile birlikte Grace, "Mojo Pin" gibi en sevilen parçalarını yazdı. Burada birçok sanatçı ve grup ile birlikte çaldı. İlk albümü Grace'i 23 Ağustos 1994'te yayınladı ve bunun ardında 2 yıl sürecek olan bir dünya tununa çıktı. Sonrasında bu turların hepsini Mystery White Boy ve Live à l'Olympia adıyla yayınladı.
Sonrasında yeni albüm çalışmalarına başlayan Jeff Buckley, bunun için Memphis Tennessee'ye gitti. 29 Mayıs 1997'de grubun Memphis'e ona katılmak için geldikleri gün arkadaşı Keith Foti ile Mississippi Nehri kıyısına gitti. Led Zeppelin' in Whole Lotta Love şarkısını söyleyerek, kıyafetleri ile nehre girdi. Arkadaşı, kıyıda bulunan gitar ve radyoyu o sırada nehirden geçen bir botun oluşturduğu dalgalardan kurtarmaya çalışırken nehre baktığında Jeff Buckley'i göremediğini fark etti. Arama çalışmaları başladı ve 4 Haziran günü bir turist tarafından görülen vücudu karaya çıkarıldı. Buckley'nin polis raporlarında olaydan önce hiçbir alkol veya uyuşturucu almadığı ortaya çıktı.
Diskografisi
[değiştir | kaynağı değiştir]Albümleri
[değiştir | kaynağı değiştir]Yıl | Başlık | Yayım tarihi |
---|---|---|
1993 | Live at Sin-é [EP] | 23 Kasım 1993 |
1994 | Grace | 23 Ağustos 1994 |
1995 | Live from the Bataclan [EP] | Ekim 1995 |
1998 | Sketches for My Sweetheart the Drunk | 26 Mayıs 1998 |
2000 | Mystery White Boy | 9 Mayıs 2000 |
2001 | Live a L'Olympia | 3 Temmuz 2001 |
2002 | Songs to No One 1991-1992 | 15 Ekim 2002 |
2002 | The Grace EPs | 26 Kasım 2002 |
2003 | Live at Sin-é (Legacy Edition) | 2 Eylül 2003 |
2004 | Grace (Legacy Edition) | 24 Ağustos 2004 |
2007 | So Real: Songs From Jeff Buckley | 22 Mayıs 2007 |
Video
[değiştir | kaynağı değiştir]Yıl | Başlık | Yayım tarihi |
---|---|---|
2000 | Live in Chicago' | 9 Mayıs 2000 |
2007 | Amazing Grace: Jeff Buckley | Açıklanmadı |
Ödülleri
[değiştir | kaynağı değiştir]- Grammy Award 1998 - "Everybody Here Wants You" ile En İyi Erkek Performansı adayı[11]
- MTV Video Music Ödülleri - 1995 - "Last Goodbye" ile En iyi video klip adayı[11]
- Rolling Stone Magazine - 1995 - En iyi çıkış yapan sanatçı adayı
- Triple J Hottest 100 - 1995 - "Last Goodbye", Yılın en iyi şarkıları sıralaması 14.[12]
Belgeseller
[değiştir | kaynağı değiştir]- Amazing Grace: Jeff Buckley12 Temmuz 2007 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (2004)
- Everybody Here Wants You[ölü/kırık bağlantı] (2002) – BBC
- Goodbye and Hello (2000) Hollanda televizyon'sinden
- Fall in Light (1999) Fransız televizyon'sinden
Onuruna şarkılar
[değiştir | kaynağı değiştir]- "A Body Goes Down" - Duncan Sheik
- "As I Wander" - Ours
- "Bandstand in the Sky" - Pete Yorn
- "Bleed" - Ours
- "Blind River Boy" - Amy Correia
- "Bottom of the River" - Low Interval Limit
- "Boys on the Radio" - Hole (kısmen)
- "Buckley" - Lukas Rossi
- "By Yourself" - Sister 7
- "Cities Will Fall" - Elysian Fields
- "Eternal Flame" - Joan Wasser
- "Except for the Ghosts" - Lisa Germano
- "Feel the Quiet River Rage" - Live
- "Flushed Chest" - Joan Wasser
- "From Grace" - Thomas Dybdahl
- "Goodbye" - Army of Me
- "Gorgeous" - Kashmir
- "Grace" - Rachael Sage
- "Grey Ghost" - Mike Doughty
- "I Heard You Singing" - Ours
- "I Sang For You" - Edible Red
- "I'm Going to Memphis" - In Reverent Fear
- "In a Flash" - Ron Sexsmith
- "JB" - Welcome To Roswell
- "Jeff Buckley Song" - Amy Fairchild
- "Just Like Anyone" - Aimee Mann
- "Live In Blue Sparks" - Rebecca Moore
- "Living In A Video" - Ours
- "Memphis" - PJ Harvey
- "Memphis Skyline" - Rufus Wainwright
- "Mississippi" - Steve Adey
- "On the Road to Calvary" - Willie Nile
- "One Last Good Bye" - David Linx
- "Our Happiness" - Velvet Belly
- "Rilkean Heart" - Cocteau Twins
- "Saint Down The Hall" - Ours
- "Sidestep The Bullet" - Brenda Kahn
- "Somebody Leave a Light On" - Dayna Kurtz
- "Song for a Dead Singer" - Zita Swoon
- "Stileto'd Young Stars" - Rebecca Moore
- "Swimming" - Chris Taylor
- "The Beast" - Joan Wasser
- "Tides of the Moon" - Elysian Fields
- "To the Sea" - Mark Eitzel
- "Trying Not to Think About It" - Juliana Hatfield
- "Valley of Sound" - Heather Nova
- "Wave Goodbye" - Chris Cornell
- "We Don't Know" - Health & Happiness Show
- "Where All Roses Go" - Anuna
- "You Were Right" - Badly Drawn Boy (kısmen)
- "Neath The Beeches" - The Frames
- "Jeff Buckley Moves to Memphis" - The Prayers and Tears of Arthur Digby Sellers
- "Angels Fall (Song for Jeff Buckley)" - Jim Major
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ Browne 2001, s. 58.
- ^ Browne 2001, ss. 171–173.
- ^ Browne 2001, s. 107.
- ^ "The Kingdom For A Kiss Tourography". Jeffbuckley.com. 1999. 25 Aralık 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- ^ "Jeff Buckley – The Haunted Rock Star". Marie Claire. 29 Ekim 2001. 16 Şubat 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Haziran 2008.
- ^ "The Rolling Stone 500 Greatest Albums of All Time". Rolling Stone. 18 Kasım 2003. 30 Nisan 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Haziran 2008.
- ^ "Jeff Buckley". Rolling Stone. 2 Aralık 2010. 16 Kasım 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Temmuz 2023.
- ^ Flanagan, Bill. (Şubat 1994). "The Arrival of Jeff Buckley 9 Mayıs 2008 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.". Musician Magazine. sayfa: 100. 11 Şubat 2007'de erişildi.
- ^ Browne - biyografi(2001), sayfa:104
- ^ Browne (2001), sayfa:106
- ^ a b "Every show, every winner, every nominee". envelope.com. Retrieved on 1 Mart 2007.
- ^ "Hottest 100 - History - 1995 18 Şubat 2009 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.". triple j radio. Retrieved on 1 Mart 2007.
Dış bağlantılar
[değiştir | kaynağı değiştir]- Resmi site25 Temmuz 2007 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
- Resmi belgeseli12 Temmuz 2007 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
- Türkçe site
- Jeff Buckley Videoları