Karl Rahner
Vikipedi, özgür ansiklopedi
| Karl Rahner | |
|---|---|
 | |
| Tam adı | Karl Rahner |
| Doğumu | 5 Mart 1904 Freiburg im Breisgau, Weimar Cumhuriyeti |
| Ölümü | 30 Mart 1984 (80 yaşında) Innsbruck, Avusturya |
| Alma mater | Freiburg Üniversitesi; Innsbruck Üniversitesi |
| Ödüller | Almanya Federal Cumhuriyeti Liyakat Nişanı |
| İlgi alanları | Kristoloji; Teslis; iman |
| Önemli eser | "İnancın temel incelemesi" |
Etkilendikleri | |
Karl Rahner (Freiburg im Breisgau, 5 Mart 1904 – Innsbruck, 30 Mart 1984), Alman bir Cizvit rahip olup, Henri de Lubac, Hans Urs van Balthasar ve Yves Congar ile Katolik Kilisesi’nin 20. yüzyıldaki en etkili teologlarından birisi olarak kabul edilmektedir.[1]
Cizvit Rahner[değiştir | kaynağı değiştir]
Karl Rahner 20 Nisan 1922’de Cizvit tarikatına katıldı. On yıl sonra 26 Haziran 1932’de rahip olarak takdis edildi. 1934-36 yılları arasında Friborg Üniversitesi'nde Martin Heidegger'in “Tanrı’nın kişi olarak varlığının anlaşılması ve kendisini açıklaması” üzerine verdiği felsefe seminerlerine katıldı. 1937 yılında Thomas Aquinas hakkındaki tezlerini üniversiteye sunduğunda artık teoloji eğitimi verebilecek kapasiteye de ulaşmış oluyordu. İkinci Dünya Savaşı sırasında Avusturya’ya hareket etti ve ruhani görevlerine orada devam etti.[2]
1948’den 1964 yılına kadar Avusturya Innsbruck’ta bulunan teoloji fakültesinde dogmatik teoloji üzerine eğitim verdi. Öğrencileri arasında 1970 ve 80’li yılların önemli Katolik teologlarından birisi olarak kabul edilen Johann Baptist Metz de bulunmaktaydı.[3]
Rahner ve İkinci Vatikan Konsili[değiştir | kaynağı değiştir]
Kasım 1962’de Papa 23. Aziz Yuhanna, Rahner’i İkinci Vatikan Konsili için peritus (uzman danışman) olarak tayin etti. Rahner’in etkisi İkinci Vatikan Konsili boyunca fark edilmiş, bunun üzerine de hızlı bir biçimde Kilise doktrinlerinin dogmatik yorumu olan “Lumen Gentium” (İnsanlığın Işığı) üzerine çalışan yedi teologtan birisi olarak seçildi.[4]
Konseyin diğer dini geleneklere karşı duyarlılık göstermesi, Kilise'nin yenilenme sürecini başlatması, Tanrı'nın evrensel kurtuluş planı, ekümenik hareketin desteklenmesi ve adımlar atılması isteği, Karl Rahner etkisine bağlanabilir.[5]
Rahner, öğretmen ve yazar[değiştir | kaynağı değiştir]
Konsiller gerçekleştiği sırada Münih Üniversitesi'nde Hristiyanlık ve Din Felsefesi Kürsüsü’nde sorumluluk almayı kabul eden Rahner, 1964'ten 1967'ye kadar burada ders verdi. Ardından, Münster Üniversitesi Katolik teoloji okulunda dogmatik teoloji kürsüsüne atandı, emekli olduğu 1971 yılına kadar burada kaldı. 1981 yılında Innsbruck'a geri döndü. Burada 3 yıl boyunca yazarlık, öğretim görevliliği ve aynı zamanda pastoral vekillik hizmetini sürdürdü.[6]
Rahner, teolojik ve felsefi çalışmalar ve öğretim gerçekleştirdiği yıllarda yaklaşık 4000 yazılı çalışmaya imza attı.[1] Oluşturmuş olduğu makalelerden bazı bölümler yayınladı: Schriften zur Theologie (Teoloji üzerine yazılar), genişletilmiş biçimde Kleines theologisches Wörterbuch (Teoloji sözlüğü, kavramlar, içerik). Kaleme aldığı bazı metinlerde de Heinrich Fries ile ortak metinlere dahil oldu: Einigung der Kirchen – reale Möglichkeit (Kiliselerin Birliği: Gerçek Bir Olasılık) 1976 yılında ise uzun soluklu sistematik bir çalışmanın ürünü olarak Grundkurs des Glaubens (Hristiyan İnancının Temelleri) isimli eserini bitirdi.
Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]
- ^ a b The Encyclopedia of religion. Leo J. O'Donovan (İngilizce). Mircea Eliade, Charles J. Adams. New York. 1987. s. 199. ISBN 0-02-909480-1. OCLC 13137882. 16 Ocak 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Temmuz 2022.
- ^ New Catholic Encyclopedia - Second Edition. L. J. O'Donovan (İngilizce). Thomson and Gale. 2003. s. 893 Cilt: 11 ISBN 0-7876-4015-8.
- ^ The Encyclopedia of Religion. s. 200.
- ^ "Karl Rahner ve II. Vatikan Konsili". 25 Temmuz 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Temmuz 2022.
- ^ Understanding Karl Rahner: An Introduction to His Life and Thought. Vorgrimler, Herbert (İngilizce). Crossroad. 1986. s. 100 ISBN 978-0334017233.
- ^ "Karl Rahner'in hayat kronolojik hikayesi". 25 Temmuz 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Temmuz 2022.
