Kedi sağlığı

Vikipedi, özgür ansiklopedi

Evcil kedilerin sağlığı, veteriner tıpta iyi çalışılmış bir alandır.
Konular arasında bulaşıcı hastalıkları, genetik hastalıkları ve bu hastalıkların önlenmesini; diyeti, beslenmeyi ve kısırlaştırma gibi cerrahi işlemleri içerir.

Kediler, diğer kedilerle olan kavgalarda sıklıkla yaralanır. Isırıkların neden olduğu delikler ve yaralar tedavi edilmezse, bu yaralar apseler dahil ciddi enfeksiyonlara yol açabilir.[1]
Feira de Santana, Brezilya'da hastalıktan muzdarip, terk edilmiş beyaza yakın bir kedi.

Bulaşıcı hastalıklar

[değiştir | kaynağı değiştir]

Bulaşıcı bir hastalığa virüsler, bakteriler, mantarlar veya parazitler gibi patojenik organizmaların varlığı neden olur. Bu hastalıkların çoğu havadaki patojenler ile, doğrudan veya dolaylı temas yoluyla kediden kediye yayılabilirken; diğerleri kene veya sivrisinek gibi bir taşıyıcıya ihtiyaç duyar. Bazı bulaşıcı hastalıklar halk sağlığı açısından endişe vericidir çünkü bunlar bir zoonoz hastalıktır ve insana bulaşabilir.

Kedilerde viral hastalıklar, özellikle barınaklarda ciddi olabilir. Zamanında aşılama, enfeksiyon riskini ve şiddetini azaltabilir. Kedileri aşılamak için en yaygın olarak önerilen bazı viral hastalıklar şunlardır:

Kedilerin maruz kalabileceği bazı diğer virüsler şunlardır:

Aşısı olmayan virüsler:

Bakınız: Felidae'nin (kediler) küresel yayılımı

Mantar hastalıkları

[değiştir | kaynağı değiştir]

Veteriner parazitolojisi, hayvanlarda hem dış hem de iç parazitleri inceler. Pireler, akarlar, keneler ve sivrisinekler gibi dış parazitler cilt tahrişine neden olabilir ve ayrıca sıklıkla diğer hastalıkların veya iç parazitlerin taşıyıcılarıdır.

Kedilerin vücudu, iç ve dış parazitlere maruz kalabilmektedir. Pireler, köpeklerde ve kedilerde çok sık görülen dış parazitlerdir. Pireler bir ortamı kolayca istila edebilir. Kedilerden kan alırlar ve hızla çoğalırlar, bu da onları bazı evlerden yok etmeyi zorlaştırır. Bir pire istilasını tedavi etmek için tropikal ilaçlarla birlikte spreyler ve tozlar kullanılır, ancak ilk etapta bir soruna neden olmalarını önlemek için önleyici ilaçlar kolayca uygulanabilir.

Kedi piresi Ctenocephalides felis, evcil hayvan sahiplerinin gördüğü kaşıntı ve tüy dökülmesine ek olarak ciddi hastalıkları ve parazitleri de bulaştırabilir. Bu nedenle, pireleri önlemek, sadece bir sıkıntıyı önlemekten daha fazlasıdır. Daha az yaygın olarak, kediler ayrıca parazitleri bir kediye iletebilen köpek piresi Ctenocephalides canis ile de enfekte olabilir.

Dış parazitler
[değiştir | kaynağı değiştir]
İç parazitler
[değiştir | kaynağı değiştir]

Genetik hastalıklar

[değiştir | kaynağı değiştir]
Heterokromi sergileyen bir kedi

Evcil kediler, diyabet, hemofili ve Tay-Sachs hastalığı gibi çoğu insandakine benzeyen 250'den fazla doğal kalıtsal hastalıktan etkilenir.[2][5] Örneğin, Habeş kedisinin soy ağacı, insanları da etkileyen gece körlüğü'ne neden olan genetik mutasyon içerir.[2]

Cilt hastalıkları

[değiştir | kaynağı değiştir]

Cilt bozuklukları kedilerde en sık görülen sağlık sorunları arasında yer alır ve birçok nedeni vardır. Bir kedinin derisinin ve tüylerinin durumu, genel sağlığının önemli bir göstergesi olabilir.

Tümör ve kanser

[değiştir | kaynağı değiştir]

Aşılar, hayvan sağlığı için bir önlemdir. Kediler için önerilen özel aşılar coğrafi konuma, çevreye, seyahat geçmişine ve hayvanın sıklıkla yaptığı faaliyetlere bağlı olarak değişir. Amerika Birleşik Devletleri'nde, bu faktörlerden herhangi birine bakılmaksızın; kedilerin kuduza, herpesvirüs 1'e (FHV-1), kedi kalisivirüsüne (FCV) ve kedi panlökopeni virüsüne (FPV) karşı aşılanması genellikle şiddetle tavsiye edilir. Diğer hastalıklara karşı aşı olup olmayacağına dair karar, kediye özgü faktörler göz önünde bulundurularak, sahibi ve veteriner hekim arasında verilmelidir.

Hastalıkların tespiti

[değiştir | kaynağı değiştir]

FeLV, FIV ve kedi kalp kurdu gibi kedi hastalıkları, rutin veteriner hekim ziyaretinde belirlenebilir. Kedi hastalıklarını bulabilen çeşitli testler mevcuttur ve erken teşhis ile çoğu hastalık etkili bir şekilde yönetilebilir.

Ayda bir kez uygulanan konuyla ilgili ürünler veya sindirilebilir haplar olabilecek parazit istilalarını önlemek için en yaygın kullanılan ürünlerdir.

Diyet ve beslenme

[değiştir | kaynağı değiştir]

Gıda alerjisi, mide-bağırsak veya deri rahatsızlıklarına yol açan mevsimsel olmayan hastalıktır. Ana şikayet kaşıntıdır.

Kedilerde gıda alerjisinin kesin prevalansı bilinmemektedir. Bazı ırklar yaygın olarak etkilense de ırk, cinsiyet veya yaş tercihi yoktur. Klinik belirtilerin başlamasından önce, bazı hayvanlar bir yaşın altında olmasına rağmen hayvanlar en az iki yıl boyunca rahatsız edici gıda bileşenleriyle beslendi. Vakaların %20 ila 30'unda kedilerde eşzamanlı alerjik hastalıklar (atopi/pire-alerjik dermatit) görüldü.

Güvenilir bir tanı ancak eleme diyeti ile konulabilir. Etken gıda bileşeninin/bileşenlerinin tanımlanması için mücadele-tehditten arındırma-yeniden mücadele gereklidir. Tedavi, rahatsız edici gıda bileşenlerinden kaçınmaktır.[6]

Gıda alerjisi olan kedilerde kırmızı, tüysüz ve kabuklu bir cilt görülebilir. Tüy dökülmesi genellikle yüzde ve/veya anüste olur.

Reaksiyonun ciddiyetine bağlı olarak, rahatsız edici alerjen giderildikten sonra kedinin iyileşmesi iki hafta ila üç ay arasında sürebilir.

Kediler bazen hazır mamalara karşı alerji ya da gıda tahammülsüzlüğü oluşturabilir.

Gıda alerjileri; kendini aşırı temizleme ihtiyacı hissetme, belirli bölgelerde oluşan kızarıklıklar, mide-bağırsak sorunları gibi belirtilerle de kendini gösterebilir. Genelde ilk görülen belirtiler kızarıklık ve kaşıntı ile beliren tüy dökülmesidir. Kaşıntı çok şiddetli olabilir ve bu nedenle kediler kanepelere, duvarlara ve bunun gibi eşyalara sürtünerek kaşınmak ister.

Kediler için tehlikeli yiyecekler

[değiştir | kaynağı değiştir]

Çikolata katıları, soğan, sarımsak, avokado, üzüm, kuru üzüm, kahve, inek sütü ve diğer bazı insan yiyecekleri dahil olmak üzere bir dizi yaygın insan gıdası ve evde yenilebilir maddeler kediler için toksiktir.[7]

Ayrıca bakınız

[değiştir | kaynağı değiştir]
  1. ^ Bites, puncture wounds, and abscesses 27 Şubat 2009 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., John A. Bukowski and Susan E. Aiello; WebVet.com; accessed March 30, 2009.
  2. ^ a b c d "Domestic cat genome sequenced". Genome Research. 24 Ekim 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Şubat 2015. 
  3. ^ Blanton, J. D.; Hanlon, C. A.; Rupprecht, C. E. (2007). "Rabies surveillance in the United States during 2006". Journal of the American Veterinary Medical Association. 231 (4): 540-556. doi:10.2460/javma.231.4.540. PMC 5120391 $2. PMID 17696853. 
  4. ^ "Feline Immunodeficiency Virus (FIV)". Cornell University College of Veterinary Medicine (İngilizce). 10 Ekim 2017. 31 Ağustos 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Ağustos 2021. 
  5. ^ Sharon Guynup (21 Nisan 2000). "Cats and humans share similar X and Y chromosomes". Genome News Network. 18 Ağustos 2003 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Şubat 2015. 
  6. ^ Verlinden, A.; Hesta, M.; Millet, S.; Janssens, G.P. (2006). "Food Allergy in Dogs and Cats: A Review". Critical Reviews in Food Science and Nutrition. 46 (3): 259-273. doi:10.1080/10408390591001117. PMID 16527756. 
  7. ^ "Evlerde Sıklıkla Bulunan ve Yediğinde Kedilere Zarar Veren 7 Şey". ListeList. 16 Nisan 2018. 23 Mayıs 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Mart 2021.