Lamivudin

Lamivudin ya da 3TC, AIDS tedavisinde kullanılan bir ilaçtır.

Molekül DSÖ'nün Temel İlaçlar Listesi'nde yer almaktadır.

Kimyasal Yapısı[değiştir | kaynağı değiştir]

3TC, bir 2’, 3’-dideoxy 3’-thiacytidine enantiyomeridir

Lamivudin içerikli bazı ilaçlar[değiştir | kaynağı değiştir]

• Zefomen 100 Mg 28 Film Tablet
• Epıvır 240 Ml Oral Solusyon
• Epıvır 150 MG 60 TABLET
• Laveros 10 Mg/Ml 240 Ml Oral Cozeltı
• Medovır 100 Mg 84 Fılm Tablet
• Medovır 100 Mg 28 Fılm Tablet
• Mıvux 150 Mg 30 Film Tablet
• Mıvux 150 Mg 60 Film Tablet
• Mıvux 100 Mg 28 Film Tablet
• Mıvux 100 Mg 84 Film Tablet
• Zeffıx 100 Mg 28 Tablet

Lamivudin tedavisinin başarısını yükselten faktörler[değiştir | kaynağı değiştir]

• Karaciğer histoloji kür aktivite indeksinin yüksek olması
• Başlangıç alt düzeyinin yüksek olması

Yukarıda iki faktör yüksek olduğu durumlarda lamivudin tedavisine daha etkili cevap alınmaktadır.

Lamivudin tedavisinin yan etkileri[değiştir | kaynağı değiştir]

Nadir olarak görülen ancak önemli olabilecek yan etkiler şunlardır.

• Pankreatit
• Laktik asidoz
• Genellikle iyi tolere edilir.

Hepatit B Hastalarında Lamivudin Kullanımı[değiştir | kaynağı değiştir]

Hastalığın daha hafif görüldüğü durumlarda enjeksiyonla vücuda interferon verilmekteydi. Bu yöntem hastaların yüzde 40’ında fayda sağlamıştır. Ne kadar süreyle bu işleme devam edileceğine doktor karar verir. Yan etkileri fazla olan bir ilaçtır. Ek olarak bağışıklık sistemini harekete geçirir.

Lamivudin ise oral kullanılan bir moleküldür. İnterferonla birlikte uygulandığında daha etkili sonuçlar verir. Ancak zaman içinde ilaca karşı ciddi derecede direnç gelişmiştir. Bu nedenle günümüzde Hepatit B tedavisinde Tenofovir disoproksil fumarat ve entekavir kullanılmaktadır.