Pershing II

Vikipedi, özgür ansiklopedi

Pershing II test uçuşu, Şubat 1983

Pershing II Silah Sistemi, katı yakıtlı roket motoru taşıyan çok kademeli balistik füze. Martin Marietta tarafından tasarlanmıştır ve MGM-31 Pershing füze ailesine aittir. Amerika Birleşik Devletleri Ordusu'nun envanterinde bulunur ve nükleer kapasitelidir.[1]

Gelişim[değiştir | kaynağı değiştir]

Füzenin gelişimi 1973 yılında başladı. Pershing 1a, hızlı reaksiyon uyarısı (QRA) için oldukça fazla güç kullanan 400 kt'lik bir savaş başlığına sahipti. Ancak savaş başlığı veriminin azaltılması, Pershing 1'in komuta sığınakları gibi zor hedefleri öldürme yeteneğine uymak için doğrulukta önemli bir artış gerektirdi. Savaş başlığı, aktif radar kılavuzu ile manevra kabiliyetine sahip bir aracın içinde (MARV) paketlenmiş ve mevcut roket motorlarını kullandı. İsrail'in yeni geliştirilen Pershing II'yi satın alma talebi 1975'te reddedildi.[2]

Sovyetler Birliği, RSD-10 Pioneer'i 1976'da konuşlandırmaya başladı. SS-20'nin ilk versiyonu 2,700 mil (4,300 km) mesafede ve iki savaş başlığı taşıdığı için, Pershing II 900 mile çıkarıldı. (1,400 km). Bu durum Amerika Birleşik Devletleri Silahlı Kuvvetleri'ne Ukrayna'nın doğusu, Belarus veya Litvanya'da hedeflere ulaşma yeteneği verdi. NATO Çift Yön Kararı uyarınca, hem orta menzil Pershing'i hem de daha uzun menzili, fakat daha yavaş olan BGM-109G GLCM doğuya doğru potansiyel hedefleri vurmak için yapılmıştır.[3]

1990'larda Amerika Birleşik Devletleri ve Sovyetler Birliği yumuşama stratejisini terk etti. Sovyet hükûmeti RSD-10 Pioneer füzelerini savaş düzenine soktu, Amerika Birleşik Devletleri hükûmeti de Batı Bloku ülkelerine çok sayıda Pershing II ve seyir füzesi yerleştirdi.

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ Pershing II Weapon System TM 9-1425-386-10-1. United States Army. Haziran 1986. 6 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Ekim 2018. 
  2. ^ "Missiles for Peace". Time. 29 Eylül 1975. 2 Şubat 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Ekim 2018. 
  3. ^ Dodson, Christine (19 Ağustos 1978). "Response to PRM-38 [Presidential Review Memorandum 38] Long-Range Theater Nuclear Forces" (PDF). Special Coordinating Committee, National Security Council. 782245. 19 Temmuz 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 21 Ekim 2018.