Raffi Hovannisyan

Vikipedi, özgür ansiklopedi

Raffi Hovannisian
Miras partisinin lideri
Görevde
Makama geliş
2002
Yerine geldiği Makam kuruldu
Ermenistan Dışişleri Bakanı
Görev süresi
7 Kasım 1991 - 16 Ekim 1992
Yerine geldiği Makam kuruldu
Yerine gelen Vahan Papazyan
Kişisel bilgiler
Doğum 20 Kasım 1959
Fresno, Kaliforniya
Partisi Miras
Evlilik(ler) Armenouhi Hovannisyan
İlişkiler Richard Hovannisyan (babası)
Çocuk(lar) Garin, Daron, Van, Şuşi, Armen-Richard
Yaşadığı yer Nor Nork, Erivan
Bitirdiği okul Kaliforniya Üniversitesi (Berkeley)
Kaliforniya Üniversitesi, Los Angeles
The Fletcher School at Tufts University
Georgetown Üniversitesi

Raffi K. Richard Hovannisyan (Ermenice: Րաֆֆի Կ. Ռիչարդ Հովհաննէսեան, Batı Ermenicesi: Րաֆֆի Կ. Ռիչարդի Յովհաննէսեան;[1] 20 Kasım 1959) Ermeni siyasetçi, Ermenistan'ın ilk Dışişleri Bakanı ve milli liberalizm ideolojisini benimseyen Miras partisinin kurucu lideri. Ülkenin ilk bağımsız araştırma merkezi olan Ermeni Ulusal ve Uluslararası Çalışmalar Merkezi'nin kurucusudur.

Fresno'da, profesör bir ailenin çocuğu olarak dünyaya geldi. Hovannisyan'ın babası, Ermeni Kırımı'ndan sağ kalanların soyundan gelmişti. 1990'da ailesiyle birlikte Ermenistan'a taşındı ve o zamanki Cumhurbaşkanı Levon Ter-Petrosyan, onu yeni bağımsız Ermenistan Cumhuriyeti'nin Dışişleri Bakanı olarak atadı. 2007 parlamento seçimleri'nde 2002'de kurduğu partisi, oyların %6'sını kazandı.[2]

2013'teki cumhurbaşkanlığı seçiminde oyların %37'sini alarak seçimde ikinci oldu. Seçimde sahtekarlık yapıldığını iddia ederek kendisini birinci saydı. 2013'te bu konu hakkında özellikle Erivan'da ve ülkenin diğer yanlarında protestolar düzenlendi.[3][4] Ardından Hovannisyan, seçimde birinci olan Sarkisyan'a halkın zaferini ve kendisinin yenilgisini kabul etmesini söyledi.[5] Protestolar yılın Nisan ayına kadar azaldı.

Yaşamı[değiştir | kaynağı değiştir]

İlk yılları ve eğitimi[değiştir | kaynağı değiştir]

Raffi Hovannisyan 20 Kasım 1959'da Fresno, Kaliforniya'da Richard G. Hovannisyan'ın ve Vartiter Hovannisyan'ın (kızlık soyadı Kotcholosian) oğlu olarak dünyaya geldi. Richard ve Vartiter, Ermeni Kırımı'ndan kurtulanların soyundan geliyordu.[6] 1977'de Los Angeles'da Palisades Sözleşmeli Lisesi'nden mezun oldu.[7] Gençliğinde Ermeni Devrimci Federasyonu'nun altında çalışan Ermeni Gençleri Federasyonu'nun Kaliforniya koluna üye oldu ve zamanla bu kolun lideri haline geldi.[8]

1977-78'de Kaliforniya Üniversitesi Siyaset Bilimi Bölümü'nden mezun oldu. 1979-80'de Kaliforniya Üniversitesi, Los Angeles'da Ermeni Tarihi bölümüne girdi. 1982'de Tufts Üniversitesi'nin Fletcher alanında uluslararası hukuk ve diplomasi bölümünden mezun oldu ve bu alanda M.A. yaptı. 1985'te Georgetown Üniversitesi Hukuk Bölümü'nden J.D. derecesi aldı.

Hovannisyan, 1981-82 yılları arasında Tufts Üniversitesi'nde Ermeni Tarihi bölümü eğitmeni olarak çalıştı. 1985'ten 1989'a kadar Hill, Farrer and Burrill, Whitman & Ransom, Stroock & Stroock & Lavan ve Coudert Brothers firmalarında uluslararası avukat olarak çalıştı.[9][10]

Ermenistan'a göçü[değiştir | kaynağı değiştir]

Ekim 1988'de Hovannisyan, Los Angeles Times'da Karabağ hareketini destekleyen bir makale yazdı.[11] Aralık 1988'de ise Gümrü depremi olduğu sırada Ermenistan SSC'deydi.[12] Şubat 1990'da Erivan'da bulunan Azizbekov Meydanı'nda (şimdiki adı Saharov Meydanı) tek yatak odalı bir apartman dairesine yerleşti.[13] Bu sıralarda Amerika Ermeni Meclisi için Erivan'da ofis yöneticisi olarak çalışıyordu.[13] 1990 baharında Erivan'a ailesi de taşındı.[14]

23 Nisan 2001'de Ermeni vatandaşlığı alabilmek için ABD vatandaşlığından vazgeçti.[15][16] Fakat Ermeni vatandaşlığında 10 yıl doldurmadığı için 2003 cumhurbaşkanlığı seçimlerine katılamadı. En az 10 yıl Ermeni vatandaşı olmak, Ermenistan'da cumhurbaşkanı olabilmek için bir gerekliliktir.[17]

Dışişleri Bakanlığı[değiştir | kaynağı değiştir]

7 Kasım 1991'de Dışişleri Bakanı olarak atandı.[18] 2 Mart 1992'de Ermenistan Dışişleri Bakanı olarak New York'taki BM merkezinde Ermenistan bayrağını yükseltti.[19] Cumhurbaşkanı Levon Ter-Petrosyan ile ulusal meseleler hakkında fikir ayrılıkları yaşadığı için 16 Ekim 1992 tarihinde istifaya zorlandı.[20][21] Gerekçe olarak Dışişleri Bakanı'nın Türkiye ile olan anlaşmazlığı öne sürüldü. Hovannisyan, Ter-Petrosyan'ı özellikle Ermeni Kırımı konusunu hiç ele almadan Türkiye ile olan ilişkileri iyileştirmeye çalıştığı için eleştirmekteydi. Ter-Petrosyan için damlağı taşıran son damla, Hovannisyan'ın 1992 sonlarına doğru İstanbul'a devlet ziyareti için gittiğinde Ermeni Kırımı konusunu açmasıydı.[22][23]

Miras partisi[değiştir | kaynağı değiştir]

2007 parlamento seçimleri[değiştir | kaynağı değiştir]

Ana madde: 2007 Ermenistan parlamento seçimleri

2007 parlamento seçimlerinde Miras partisi %5 barajını aşan tek muhalefet partisiydi. Resmi sonuçlara göre Hovannissian'ın partisi 81.000 kadar oy ve toplam oyların %6'sını aldı ve böylece Ermenistan Ulusal Meclisi'nde 7 sandalye kazandı. Ancak Azg dergisinin yaptığı bir çevrimiçi oylamaya göre Miras partisi %25'lik bir desteğe sahipti ve halk arasında reytingi en yüksek partiydi.[24] Seçimden iki ay sonra, Temmuz 2007'de ABD tarafından finanse edilen bir ankete göre kamuoyunun Hovannisyan'a olan güveni %82'ydi.[25]

Hovannisyan, Dağlık Karabağ Cumhuriyeti'nin tanınmasına yönelik kampanyalara öncülük etti. 28 Ağustos 2007'de Dağlık Karabağ Cumhuriyeti'nin resmen tanınmasına ilişkin bir yasa tasarısını Ulusal Meclis'e sundu.[26]

2008 cumhurbaşkanlığı seçimi[değiştir | kaynağı değiştir]

Ana madde: 2008 Ermenistan cumhurbaşkanlığı seçimi

2011 protestoları[değiştir | kaynağı değiştir]

2011'de Hovannisyan, hem Azerbaycan hem de Türkiye'den "eski ermeni topraklarının iadesini" istedi ve Gürcistan'daki Ermeni azınlığının haklarını destekledi. Ermenistan'ın dış politikasının daha iddiacı olması gerektiğini savundu.[27]

Sokak ticaretinin yasaklanmasıyla Erivanlı tüccarlar Arap Baharı'ndaki protestolardan esinlenerek Özgürlük Meydanı'nda protesto yapmak istedi. Bununla beraber Miras ve diğer siyasi partiler iktidar değişikliğini amaçlayan iddialı mitingler düzenlemeye başladı.[28] 15 Mart 2011'de Hovannisyan, partisinin davasına dikkat çekme umuduyla Özgürlük Meydanı'ndaki küçük bir protesto kampında açlık grevine başladı. Ermeni Ulusal Kongresi'nin başkanı olan Levon Ter-Petrosyan'ın iki gün sonra Özgürlük Meydanı'ndaki protestocuları dağıtması ve bunları görmezden gelmesi muhalefetin birlik olmasını sağladı. Hovannisyan bu grevini 30 Mart'ta sonlandırdı ancak Serj Sarkisyan'a ve onun hükûmetine karşı yapılan protestolarda aktif olarak yer almaya devam etti.[29][30][31]

2012 parlamento seçimleri[değiştir | kaynağı değiştir]

Ana madde: 2012 Ermenistan parlamento seçimleri

Hovannisyan'ın Miras partisi 86.998 oy ile Ulusal Meclis'de 5 koltuk kazandı.

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ Րաֆֆի Յովհաննէսեան in classical Armenian orthography
  2. ^ "Hovannisian Seeks Extra Parliament Seat, HRA, 2007". 13 Mayıs 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Mayıs 2019. 
  3. ^ "Is Armenia On The Brink Of A 'Barevolution'?". Radio Free Europe/Radio Liberty. 28 Şubat 2013. 28 Şubat 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Mart 2013. 
  4. ^ "Color Coding: "Orange" or "rose" or "apricot", "Barevolution" is re-shaping definition of post-election conflict in Armenia". ArmeniaNow. 5 Mart 2013. 7 Mart 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Mart 2013. 
  5. ^ "Thousands protest in Armenia after president re-elected". Reuters. 20 Şubat 2013. 22 Aralık 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Şubat 2013. 
  6. ^ "Official biography". 2 Ekim 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Mayıs 2019. 
  7. ^ "Biography". 4 Ekim 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Mayıs 2019. 
  8. ^ Hovannisian 2010, s. 116.
  9. ^ Ministry of Foreign Affairs of the RA: Raffi Hovannisian profile 18 Mayıs 2018 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  10. ^ "Hovannisian's profile at National Assembly website". 4 Temmuz 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Mayıs 2019. 
  11. ^ Hovannisian, Raffi (24 Ekim 1988). "Soviet Armenians Practice What They Preach: Liberty". Los Angeles Times. 5 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Temmuz 2013. 
  12. ^ Hovannisian 2010, s. 80.
  13. ^ a b Hovannisian 2010, s. 156.
  14. ^ Hovannisian 2010, s. 157.
  15. ^ Hovannisian, ss. 206-207.
  16. ^ "Quarterly Publication of Individuals, Who Have Chosen To Expatriate, as Required by Section 6039G". Federal Register. 31 Ekim 2002. 8 Temmuz 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Eylül 2021. 
  17. ^ Kalantarian, Karine (10 Ocak 2003). "Court rules against Hovannisian". ArmeniaNow. 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Haziran 2013. 
  18. ^ Hovannisian 2010, s. 164.
  19. ^ Hovannisian 2010, s. 171.
  20. ^ Hovannisian 2010, s. 177.
  21. ^ Hovannisian 2010, s. 169.
  22. ^ Oskanien, K.; Oskanian, Kevork (24 Ekim 2013). Fear, Weakness and Power in the Post-Soviet South Caucasus: A Theoretical and Empirical Analysis. ISBN 9781137026767. 18 Kasım 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Kasım 2022. 
  23. ^ "Armenia's Hybrid Politician: A Look at Raffi Hovannisian through U.S. Embassy Cables". 21 Mart 2013. 24 Mart 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  24. ^ ""Heritage" (Jarangutyun), "Impeachment" and "Armenian Democratic Party" (AJKk) gain first places". Azg. 14 Mayıs 2007. 24 Haziran 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Haziran 2013. 
  25. ^ Political Ratings, July 2007, IRI, USAID, Gallup. Armenian general public opinion survey, July 2007
  26. ^ Ghazinyan, Aris (31 Ağustos 2007). "Strategic Planning: Heritage Party bill forces debate on NKR question". ArmeniaNow. 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Haziran 2013. 
  27. ^ Hovannisian, Raffi (15 Şubat 2011). "Don't Tread on Me: Little Armenia's Bottom Line at 20". Foreign Policy Journal. 4 Temmuz 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Haziran 2013. 
  28. ^ Grigoryan, Marianna (3 Şubat 2011). "Armenia: Egypt events energizing opposition in Yerevan". Tert.am. 4 Ekim 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Nisan 2011. 
  29. ^ "Armenian Opposition Leader Ends Hunger Strike". Radio Free Europe/Radio Liberty. 31 Mart 2011. 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Nisan 2011. 
  30. ^ "Human Rights Defender Supports Right of Peaceful Assembly". Hetq Online. 19 Nisan 2011. 20 Nisan 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Nisan 2011. 
  31. ^ "Armenian intellectuals stage sit-down strike in Liberty Square". NEWS.am. 2 Nisan 2011. 23 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Nisan 2011. 
"https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Raffi_Hovannisyan&oldid=32594631" sayfasından alınmıştır