Samtshe-Cavaheti

Vikipedi, özgür ansiklopedi

Samtshe-Cavaheti
სამცხე-ჯავახეთის მხარე
ÜlkeGürcistan
BaşkentAhıska
İdare
 • TürHükümet
 • ValiBesik Amiranashvili
Yüzölçümü
 • Toplam6.413 km²
Nüfus
 (2014)
 • Toplam160,504
 • Kent yoğunluğu25/km² (60/mil²)
Zaman dilimiUTC+04.00
ISO 3166 koduGE-SJ

Samtshe-Cavaheti (Gürcüce: სამცხე-ჯავახეთი), Gürcistan’ın güneybatısında idari bir bölgedir ve bu bölgenin yönetsel merkezi Ahıska kentidir. Kuzeyinde Guria ve İmereti, kuzeydoğu ve doğusunda Şida Kartli ve Kvemo Kartli idari bir bölgeleri, güneyinde Ermenistan ve Türkiye, batısında Acara Özerk Cumhuriyeti yer alır.

Samtshe-Cavaheti, tarihsel Cavaheti, Samtshe ve Tori bölgelerinden oluşmaktadır. Bugün iki tarihsel bölgenin adını taşıyan bu topraklar, büyük ölçüde tarihsel Mesheti bölgesini kapsamaktadır. Ancak Mesheti bölgesi daha geniş bir alana yayılıyordu.[1]

Samtshe-Cavaheti bölgesi, Aspindza, Adigeni, Ahalkalaki, Ahaltsihe, Borcomi ve Ninotsminda belediyelerini kapsamaktadır.

Bölgedeki başlıca kentler, Ahalkalaki, Ahaltsihe, Borcomi, Vale ve Ninotsminda’dır. Bölgenin nüfusu yaklaşık 160.504 dolayındadır (2014).[2] 1944 yılında Stalin tarafından sürgün edilen Müslümanların yerine bölgeye başka nüfus yerleştirilmiştir. Bölgenin nüfusu Gürcüler (48,3%) ve Ermeniler'den (50,5%) oluşur.[3]

Bölgedeki başlıca ekonomik uğraş tarımdır. Bir kaplıca merkezi olan Borcomi, önemli bir turizm merkezidir.

Bölgedeki başlıca tarihi kalıntılar arasında Mtsvane Manastırı, Slesa Kalesi ve Şoreti Manastırı sayılabilir.

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ Samshe-Cavaheti (სამცხე–ჯავახეთი), Yazarlar (Dali Nikolaişvili, Davit Sartania, Avtandil Ucmacuridze, Lamzira Lağidze, Vaja Trapaidze, Tinatin Nanobaşvili), Tiflis, 2016, s. 5 26 Eylül 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. ISBN 978-9941-0-8626-7
  2. ^ "მოსახლეობის საყოველთაო აღწერა 2014". საქართველოს სტატისტიკის ეროვნული სამსახური. Temmuz 2014. 11 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Temmuz 2016. 
  3. ^ "Ethnic composition of Georgia 2014". 4 Kasım 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Ağustos 2022.