Soğdya
Vikipedi, özgür ansiklopedi
Soğdia Soğdiana | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| MÖ. 6. yüzyıl-MS. 11. yüzyıl | |||||
 Seleukos İmparatorluğu'nun kontrolündeki Soğdiana, MÖ. 300. Bölge Amu Derya ve Siri Derya arasındaki alanı kapsamıştır. | |||||
| Başkent | Semerkant, Buhara, Hucend, Keş | ||||
| Yaygın dil(ler) | Soğdca | ||||
| Tarihçe | |||||
| |||||
| Para birimi | Sasani ve Çin sikkelerinin imitasyonları | ||||
Soğdya (Özbekçe: Sugʻd; Tacikçe: Суғд - Eski Farsça: Suguda; Farsça: سغد; Antik Yunanca: Σογδιανῆ), Orta Asya'da geniş tarihi ve coğrafi bir alan.
MÖ 6. yüzyılda yazılı olarak belirlenen Soğdiana adı İran halklarından Soğdlar'ın yerleşik oldukları bölgeyi niteler. Behistun yazıtlarında, I. Darius MÖ 552 - 485 yılları arasında İran'ı yönetmiş olan imparator zamanında Soğd'lar Ahura mazda anlamına gelen eski İran dinine inanırlardı.
Dillerine Sauzina derler. Moğol istilası sırasında yüzbinlerce Soğd'un Orta Asya'dan batıya ve güneye doğru sürüklendikleri ve küçük bir nüfuslarının tarihi topraklarında kaldıkları bilinmektedir. Tacikistan dağlarında dili olduğu gibi koruyan tahmini 30 kişidir.[kaynak belirtilmeli]
İran ve Anadolu yaylalarına göçen Soğdlar, Farsça ve Türkçe konuşan topluluklar tarafından yutulmuş ve özümsenmişlerdir. Yine de Anadolu'nun doğusunda bir miktar Soğd'un kendi dilleriyle varlıklarını sürdürebildikleri tespit edilmiştir.[kaynak belirtilmeli]
Divân-ı Lügati't-Türk'te Soğd: "Balasagun ile Buhara ve Semerkand arasında Türkleşmiş bulunan bir ulus." diye geçer.[2]
4. yüzyıldan sonra Soğd'lar İpek yolu boyunca doğuya doğru Lop Nur bölgesine, Tarım Havzasına, Sha Chau, Liangzhou, Ling (Xiazhou'nun güneyinde) şehirlerine hatta Orta(İç) Moğolistan'na kadar kendi ticari koloni, yerleşim birimlerini ve birçok küçük prenslik'leri kurdular, böylece İpek Yolu ticaretini kontrol ettiler. Sasaniler zamanında İslâm dininin İran ve Orta Asya'da genişlemesi sonucu Soğd'lar İslâm'a çevrildiler. 10. yüzyıldan itibaren Türk Hanedanlıklarının etkisi ve baskısı altında Türk kültürünü benimsediler.
Notlar[değiştir | kaynağı değiştir]
- ^ Jacques Gernet (31 Mayıs 1996). A History of Chinese Civilization. Cambridge University Press. ss. 286-. ISBN 978-0-521-49781-7. 25 Aralık 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Mart 2019.
- ^ Atalay, Besim (2006). Divanü Lügati't - Türk. Ankara: Türk Tarih Kurumu Basımevi. ISBN 975-16-0405-2, Cilt I, sayfa 30, 471
Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]
- F. Grenet: Zhang Guangda, The Last refuge of the Sogdian Religion: Dunhuang in the Ninth and Tenth Century, in: Bulletin of the Asian Institute, 10, 1996, 175-186.
Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir]
- The Peoples of the Red Book - The Yaghnabis6 Kasım 2019 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
Ahameniş İmparatorluğu vilayetleri | ||
|---|---|---|
 | ||
Daha fazla bilgi için Herodot'a göre Ahameniş İmparatorluğu bölgelerine bakınız | ||
