Susan Rice

Vikipedi, özgür ansiklopedi

Susan Rice
22. Amerika Birleşik Devletleri İç Politika Konseyi Direktörü
Görev süresi
20 Ocak 2021 - 26 Mayıs 2023
Başkan Joe Biden
Yerine geldiği Brooke Rollins (vekâleten)
Yerine gelen Neera Tanden
23. Amerika Birleşik Devletleri Ulusal Güvenlik Danışmanı
Görev süresi
1 Temmuz 2013 - 20 Ocak 2017
Başkan Barack Obama
Yardımcı Antony Blinken
Avril Haines
Yerine geldiği Thomas E. Donilon
Yerine gelen Michael Flynn
27. Amerika Birleşik Devletleri Birleşmiş Milletler Büyükelçisi
Görev süresi
26 Ocak 2009 - 30 Haziran 2013
Başkan Barack Obama
Yardımcı Brooke Anderson
Rosemary DiCarlo
Yerine geldiği Zalmay Halilzad
Yerine gelen Samantha Power
12. Afrika İşlerinden Sorumlu Dışişleri Bakan Yardımcısı
Görev süresi
14 Ekim 1997 - 20 Ocak 2001
Başkan Bill Clinton
Yerine geldiği George Moose
Yerine gelen Walter H. Kansteiner III
Kişisel bilgiler
Doğum Susan Elizabeth Rice
17 Kasım 1964 (59 yaşında)
Washington, DC, ABD
Partisi Demokrat
Evlilik(ler)
Ian O. Cameron (e. 1992)
Çocuk(lar) 2
Ebeveyn(ler) Emmett J. Rice (baba)
Lois Dickson Rice (anne)
Bitirdiği okul Stanford Üniversitesi
New College, Oxford
Mesleği Diplomat, siyasetçi
İmzası

Susan Elizabeth Rice (d. 17 Kasım 1964), Amerikalı diplomat, politika danışmanı ve kamu görevlisidir. Demokrat Parti üyesi olan Rice, 2021-2023 yılları arasında Amerika Birleşik Devletleri İç Politika Konseyi'nin 22. Direktörü, 2009-2013 yılları arasında ABD'nin 27. Birleşmiş Milletler Büyükelçisi ve 2013-2017 yılları arasında 23. ABD Ulusal Güvenlik Danışmanı olarak görev yaptı.

Washington, DC'de doğan Rice, Stanford Üniversitesi ve New College, Oxford'da eğitim gördü ve burada Rhodes bursiyeri olarak doktora derecesi aldı. 1993-1997 yılları arasında Başkan Bill Clinton'ın Ulusal Güvenlik Konseyi kadrosunda görev yaptı ve 1997-2001 yılları arasında Dışişleri Bakanlığı'nda Afrika işlerinden sorumlu Dışişleri Bakan Yardımcılığı görevini yürüttü. 32 yaşında atanan Rice, o dönemde bölgesel dışişleri bakan yardımcısı olarak görev yapan en genç kişiydi. Rice'ın görev süresi boyunca ABD-Afrika politikasında Afrika Büyüme ve Fırsat Yasası'nın kabulü, Güney Afrika ve Nijerya'daki demokratik geçişlerin desteklenmesi ve ABD'nin HIV/AIDS ile mücadeleye daha fazla odaklanması gibi önemli değişiklikler yaşandı.

Eski bir Brookings Enstitüsü çalışanı olan Rice, Demokratların başkan adayları Michael Dukakis, John Kerry ve Barack Obama'ya dış politika danışmanlığı yaptı. Obama'nın 2008 başkanlık seçimlerini kazanmasının ardından Rice, Birleşmiş Milletler Büyükelçisi olarak aday gösterildi. 22 Ocak 2009'da senatonun onayından geçti ve 26 Ocak'ta görevine başladı. Rice, Birleşmiş Milletler'deki görev süresi boyunca insan hakları ve yoksullukla mücadele gündemini savundu, iklim değişikliği ile LGBT ve kadın haklarını küresel öncelikler olarak öne çıkardı ve ABD'yi Nükleer Silahların Yayılmasının Önlenmesi Antlaşması, Engelli Hakları Sözleşmesi ve Birleşmiş Milletler Binyıl Kalkınma Hedefleri gibi anlaşmalara bağladı. Ayrıca Güvenlik Konseyi'nde İsrail'i savundu, İran ve Kuzey Kore'ye karşı sert yaptırımlar için bastırdı ve 2011'de ABD ve NATO'nun Libya'ya müdahalesini savundu.

2012'de emekli olan ABD Dışişleri Bakanı Hillary Clinton'ın yerine geçebileceği konuşulan Rice,[1][2] 2012'de Bingazi'deki bir ABD diplomatik tesisine düzenlenen saldırıyla ilgili tartışmaların ardından değerlendirmeden çekildi.[3] Bunun yerine Başkan Barack Obama tarafından 2013'te Ulusal Güvenlik Danışmanı olarak atanan Rice, 2015'teki İran nükleer anlaşması, Ebola salgını, Küba'ya yeniden kapıların açılması ve iklim değişikliğine ilişkin Paris Anlaşması konularında ABD'nin çabalarını destekledi. Rice, 2021 yılında Biden yönetiminde İç Politika Konseyi direktörü oldu.

Erken dönemi ve eğitimi[değiştir | kaynağı değiştir]

Rice, 17 Kasım 1964'te Washington, D.C.'de, Brookings Enstitüsü'nde eğitim politikası uzmanı olan Lois Rice ile Cornell Üniversitesi ekonomi profesörü ve Federal Rezerv Sistemi'nin ikinci siyah valisi olan Emmett J. Rice'ın (1919-2011) çocuğu olarak dünyaya geldi.[4][5] Anne tarafından büyükanne ve büyükbabası Portland, Maine'ye göç etmiş Jamaikalı göçmenlerdi; baba tarafından büyükanne ve büyükbabası ise köleleştirilmiş Afrikalıların torunlarıydı ve Güney Karolina'lıydılar. Rice on yaşındayken anne ve babası boşandı.[6] Annesi 1978 yılında, o sırada ABD Kongre Bütçe Ofisi'nin genel danışmanı olan avukat Alfred Bradley Fitt ile evlendi.

Rice, ebeveynlerinin ona "ırkı asla bir bahane veya avantaj olarak kullanmamayı" öğrettiğini ve genç bir kız olarak "Columbia Bölgesi'nden ilk ABD senatörü olmayı hayal ettiğini" söyledi.[4]

Rice, Washington, D.C.'de özel bir kız okulu olan National Cathedral School'da atlet,[7] öğrenci yönetimi başkanı ve okul birincisiydi.[8] Truman Bursu kazandığı Stanford Üniversitesi'ne devam etti ve 1986 yılında tarih bölümünden onur derecesiyle mezun oldu. Ayrıca Ulusal Başarı Bursu'na layık görüldü ve ilk yılında Phi Beta Kappa seçildi.[9][10][11]

Rice, Rhodes Bursu ile New College, Oxford'a katıldı ve burada her ikisi de Uluslararası İlişkiler alanında olmak üzere Felsefe Yüksek Lisansı (1988) ve Felsefe Doktorası (1990) derecelerini aldı.[11] Doktora tezinin başlığı Zimbabve'de Milletler Topluluğu Girişimi, 1979-1980: Uluslararası Barışı Korumaya Yönelik Etkiler idi. Kraliyet Uluslararası İlişkiler Enstitüsü Chatham House, Rice'ın doktora tezini İngiltere'nin uluslararası ilişkiler alanındaki en seçkin tezi olarak onurlandırdı. Rice, Oxford'da bulunduğu süre boyunca Oxford Üniversitesi Kadın Basketbol Takımı'nın bir üyesiydi.[12]

Kariyerinin ilk yılları[değiştir | kaynağı değiştir]

Rice, 1988 başkanlık seçimlerindeki kampanyası sırasında Michael Dukakis'in dış politika yardımcısı olarak görev yaptı. 1990'dan 1992'nin başına kadar küresel bir yönetim danışmanlığı firması olan McKinsey & Company'de yönetim danışmanlığı yaptı. Rice McKinsey'in Toronto ofisinde çalıştı.[13]

Clinton yönetimi[değiştir | kaynağı değiştir]

Rice, Clinton yönetiminde çeşitli görevlerde bulundu: 1993'ten 1995'e kadar Ulusal Güvenlik Konseyi'nde uluslararası örgütler ve barışı koruma direktörü, 1995'ten 1997'ye kadar Ulusal Güvenlik Konseyi'nde başkanın özel yardımcısı ve Afrika işlerinden sorumlu kıdemli direktör olarak çalıştı. Rice'ın görev süresi boyunca ABD-Afrika politikasında, Afrika Büyüme ve Fırsat Yasası'nın kabulü, Güney Afrika ve Nijerya'daki demokratik geçişlerin desteklenmesi ve ABD'nin HIV/AIDS salgınıyla mücadeleye daha fazla odaklanması gibi önemli değişiklikler yaşandı.[14]

İş dünyası ve düşünce kuruluşu faaliyetleri (2001-2008)[değiştir | kaynağı değiştir]

Susan E. Rice (ortada), USCIRF duruşmalarında (27 Kasım 2001)

Rice, 2001-2002 yılları arasında Intellibridge'de genel müdür ve müdür olarak görev yaptı. 2002-2009 yılları arasında Brookings Enstitüsü'nde kıdemli araştırmacı olarak görev yaptı ve burada "ABD dış politikası, zayıf ve başarısız devletler, küresel yoksulluğun sonuçları ve güvenliğe yönelik ulusötesi tehditler üzerinde yoğunlaştı."[15]

Rice'ın o dönemde Brookings'teki iki çalışma arkadaşı olan Michael E. O'Hanlon ve Ivo Daalder, Rice'ın savaş öncesinde 2003 Irak işgaline sürekli olarak karşı çıktığını belirttiler.[16] 2012'de köşe yazarı Peter Beinart, 2002'nin sonlarında ve 2003'ün başlarında Rice ile yapılan bir dizi NPR röportajını inceledi ve Rice'ın savaş konusundaki tutumunun belirsiz olduğu sonucuna vardı.[17][18]

ABD Birleşmiş Milletler Büyükelçisi (2009-2013)[değiştir | kaynağı değiştir]

Rice, Barack Obama ve Joe Biden'la, Aralık 2008

1 Aralık 2008'de Başkan seçilen Obama, Rice'ı ABD'nin Birleşmiş Milletler Büyükelçisi olarak aday göstereceğini açıkladı[19][20] ve bu pozisyonu kabine düzeyine yükseltti.[21] Bildirildiğine göre Rice, ulusal güvenlik danışmanlığı görevini istemişti, ancak bu görev emekli Birleşik Devletler Deniz Piyadeleri generali James L. Jones'a verildi.[22]

Rice, Myanmar'ın muhalefet lideri Ang San Su Çi ile görüştü, Eylül 2012

Onay duruşmasında Rice, Senatör Susan Collins tarafından tanıtıldı ve şöyle dedi: "Dr. Susan Rice'tan daha iyi bir haberci düşünemiyorum. Onu bu seçkin komiteye sunmaktan onur duyuyorum ve adaylığını coşkuyla destekliyorum."[23] Rice 22 Ocak 2009 tarihinde Senato tarafından sesli oyla onaylandı. Rice, ABD'yi BM'de temsil eden en genç ikinci kişi ve ilk siyahi kadın oldu.[21][24]

Rice, İsrail Başbakanı Binyamin Netanyahu ile görüştü, Mayıs 2014

Rice, Birleşmiş Milletler'deki görev süresi boyunca insan hakları ve yoksullukla mücadele gündemini savundu, iklim değişikliği ve kadın haklarını küresel öncelikler olarak yükseltti ve ABD'yi Nükleer Silahların Yayılmasını Önleme Anlaşması, Engelli Hakları Sözleşmesi ve BM Milenyum Kalkınma Hedefleri gibi anlaşmalara bağladı. Rice, BM İnsan Hakları Konseyi'nde LGBT haklarının geliştirilmesi için verilen mücadeleye öncülük etti ve Güvenlik Konseyi'nde İsrail'i kararlı bir şekilde savunmasıyla tanındı.[25][26] Rice, Güvenlik Konseyi'nin nükleer programları nedeniyle İran ve Kuzey Kore'ye bugüne kadarki en sert yaptırımları uygulamasına öncülük ettiği ve ABD'nin BM'ye ve çok taraflılığa olan bağlılığını yeniden teyit ettiği için övgü aldı.[27]

Üç Güvenlik Konseyi diplomatı Rice'ın müzakere tarzını "kaba" ve aşırı açık sözlü olarak nitelendirerek sorun çıkarırken, diğerleri bu eleştirileri cinsiyetçiliğe bağladı. Foreign Policy'den David Rothkopf'a göre Rice, James Baker ya da Henry Kissinger'a benzeyen "sertliği" nedeniyle birlikte çalışılması zor biri olabilirdi ancak ABD Başkanı ile yakın bir ilişki içindeydi ve etkili bir politika yapıcı olduğunu kanıtladı. Bazı insan hakları aktivistleri, 2012 yılında Ruanda'yı Kongo'da zulüm yaptığı bilinen bir isyancı grubu desteklediği için eleştiren BM açıklamalarına karşı çalıştığı için Rice'a ve genel olarak ABD dış politikasına karşı çıktı.[28]

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ DeYoung, Karen; Miller, Greg (13 Kasım 2012). "Obama considering John Kerry for job of defense secretary". The Washington Post. 8 Aralık 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Kasım 2012. 
  2. ^ "Susan Rice likely Hillary Clinton replacement". CBS News. 12 Kasım 2012. 12 Ocak 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Kasım 2012. 
  3. ^ Connor, Tracy (13 Aralık 2012). "Susan Rice drops out of running for secretary of state, cites 'very politicized' confirmation process". NBC News. 26 Ocak 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Aralık 2012. 
  4. ^ a b "The Meteoric Rise of the State Department's Susan Rice". The Journal of Blacks in Higher Education (20): 40-41. 1998. doi:10.2307/2999218. 
  5. ^ "Lois Dickson Rice". Brookings Institution. 14 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Nisan 2017. 
  6. ^ Roig-Franzia, Manuel (29 Kasım 2012). "Susan Rice: Not your typical diplomat". The Washington Post. 7 Ağustos 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Mart 2015. 
  7. ^ O'Neal Parker, Lonnae (30 Mart 1998). "At the State Department, Susan Rice Has Trained Her Sights on U.S. African Policy". The Washington Post. 18 Haziran 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Nisan 2020. 
  8. ^ Brant, Martha (Ocak-Şubat 2000). "Feature Story – Into Africa". Stanford Magazine. Stanford Alumni Association. 25 Aralık 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Aralık 2008. 
  9. ^ "Susan Elizabeth Rice". Who's Who. Marquis Who's Who. 2007. ss. K2014871257. 3 Nisan 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Mayıs 2008. 
  10. ^ MacFarquhar, Neil. "Susan E. Rice". The New York Times. Times Topics: People. 8 Kasım 2008 tarihinde kaynağından (Reference) arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Aralık 2008. 
  11. ^ a b "Susan Rice Biography". Biography.com. A&E Television Network. 2 Nisan 2014. 28 Şubat 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Şubat 2019. 
  12. ^ "Tar Heel Trailblazer: Robyn Hadley". 15 Şubat 2016. 4 Şubat 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  13. ^ "Weddings; Susan E. Rice, Ian Cameron". The New York Times. 13 Eylül 1992. 7 Ağustos 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Şubat 2014. 
  14. ^ Rice, Susan (2019). Tough Love: My Story of the Things Worth Fighting For. New York: Simon and Schuster. ISBN 9781501189982. 3 Ekim 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Ekim 2019. 
  15. ^ Author: Susan E. Rice 15 Temmuz 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Brookings Institution (12 Temmuz 2020).
  16. ^ Chapman, Steve (2 Temmuz 2020). "Column: No, Susan Rice did not support the Iraq War". Chicago Tribune. 2 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Temmuz 2020. 
  17. ^ Beinart, Peter (10 Aralık 2012). "The Real Problem With Susan Rice". Daily Beast. 7 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  18. ^ "Powell's Address to the U.N. Security Council – Reaction". The Tavis Smiley Show. NPR. 6 Şubat 2003. 28 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Temmuz 2020. 
  19. ^ "Key members of Obama-Biden National Security Team announced". Newsroom. Office of the President-elect. 1 Aralık 2008. 1 Aralık 2008 tarihinde kaynağından (Press release) arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Aralık 2008. 
  20. ^ Rhee, Foon (1 Aralık 2008). "Obama names national security team". Boston Globe. News. 2 Aralık 2008 tarihinde kaynağından (Article) arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Aralık 2008. 
  21. ^ a b "Ambassador to the United Nations – Susan Rice (Announced)". Obama's Cabinet. Real Clear Politics. 1 Aralık 2008. 5 Aralık 2008 tarihinde kaynağından (Blog) arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Aralık 2008. 
  22. ^ Ioffe, Julia (20 Aralık 2012). "Susan Rice Isn't Going Quietly". The New Republic. 29 Temmuz 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Eylül 2013. 
  23. ^ "Nomination of Hon. Susan E. Rice to be U.N. Representative". U.S. Government Publishing Office. 15 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Mayıs 2020. 
  24. ^ Lederer, Edith M. (1 Aralık 2008). "Trusted Obama adviser Susan Rice is first black woman named to be US envoy to UN". Star Tribune. Associated Press. 5 Aralık 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  25. ^ Rice, Susan (26 Ekim 2016). "Remarks by National Security Advisor Susan E. Rice at American University on Global LGBTQ Rights". whitehouse.gov. 31 Mayıs 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Mayıs 2020 – National Archives vasıtasıyla. 
  26. ^ Guttman, Nathan (28 Kasım 2012). "Susan Rice Wins Over Israel Supporters". Forward. 28 Haziran 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Mayıs 2020. 
  27. ^ Charbonneau, Louis; Cornwell, Susan (24 Kasım 2012). "Backed by Obama, sharp-tongued Susan Rice battles critics". Reuters. 4 Mart 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Eylül 2023. 
  28. ^ Cooper, Helene (9 Aralık 2012). "U.N. Ambassador Questioned on U.S. Role in Congo Violence". The New York Times. 12 Ağustos 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Şubat 2017. 

Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir]

"https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Susan_Rice&oldid=32144636" sayfasından alınmıştır