Tanıma ve tenfiz davası

Vikipedi, özgür ansiklopedi

Tanıma tenfiz davası, yabancı bir ülkedeki yargı alanında verilen kararların diğer yabancı ülkelerde de geçerli olabilmesi, tanınması ve tenfizi için açılan dava türü.[1]

Yabancı bir mahkeme kararının "tanınması", bir ülkenin veya yargı bölgesinin mahkemesinin, başka bir "yabancı" ülkenin veya yargı bölgesinin mahkemeleri tarafından verilen bir adli kararı kabul etmesi ve orijinal davanın esasını tekrarlamaksızın, esas olarak aynı terimlerle bir karar vermesi durumunda meydana gelir.

Türkiye'de tanıma tenfiz davası[değiştir | kaynağı değiştir]

Tanıma tenfiz davası için gerekli belgeler[değiştir | kaynağı değiştir]

  • Yabancı ülkede verilen kararın aslı
  • Kesinleşme şerhi
  • Apostil şerhi
  • Belgelerin Türkçe tercümesi

Bu belgeler ile birlikte Türkiye'de tanıma ve tenfiz davası açılabilmektedir.

Türlerine göre tanıma ve tenfiz davaları[değiştir | kaynağı değiştir]

Boşanma davasına ilişkin tanıma ve tenfiz davası[değiştir | kaynağı değiştir]

Boşanma davası kararının Türkiye'de geçerli olabilmesi için yine kararın kesinleşmiş olması gerekmektedir. Kesileşen bu kararın Türk hukukuna aykırılık teşkil etmediği görülürse Türk mahkemelerinde de tanınacak ve geçerli olacaktır. Bu sebeple yabancı ülke mahkemelerinde boşanmış olan Türk vatandaşlarının Türk mahkemelerinde tanıma tenfiz davası açmaları zorunludur. Aksi halde Türk nüfus kayıtlarında evli olan kayıt düzeltilemeyecektir.[2]

Boşanmaya ilişkin tanıma tenfiz davaları Türkiye'de boşanma davalarına bakmakla görevli olan aile mahkemelerinde açılır. Aile mahkemesi olmayan yerlerde ise asliye hukuk mahkemeleri görevlidir. Davanın açılacağı yer ise tarafların ikamet ettikleri ya da nüfus kayıtlarının olduğu yer mahkemleridir. Türkiye'de ikametleri yok ise Ankara, İstanbul ve İzmir mahkemeleri görevlidir.

Tanıma ve tenfiz davasında apostil[değiştir | kaynağı değiştir]

Yurt dışında verilmiş yabancı mahkeme kararları, resmi bir merci tarafından verildiğini izah eden işlemdir. Lahey Anlaşması'nı imzalayan ülkelerden alınan kararlarda “apostille” onay yerine geçer.

Türk mahkemeleri karar üzerinde konsolosluk onayı ya da apostille görmeden tanıma kararı vermez.[3]

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ YILDIZ ÇOLAK, Kübra. "Tanıma Tenfiz Davası". Tanıma Tenfiz Davası İşlemleri Yurtdışı – Türkiye Boşanma. 16 Mart 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Kasım 2014. 
  2. ^ Almanya Federal Cumhuriyeti, stanbul Başkonsolosluğu. "Evlenme ve Boşanma". Evlenme ve Boşanma. 6 Kasım 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Kasım 2014. 
  3. ^ "Arşivlenmiş kopya". 24 Eylül 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Eylül 2016.