تلیمان (پهلوان)

تَلیمان، از شخصیت‌های شاهنامه که از روزگار فریدون تا زمان نوذر می‌زیست و در کین خواهی ایرج شرکت داشت. وی همچنین در نبرد نوذر و افراسیاب فرماندهی جناح راست سپاه ایران را به‌دست داشت.

فردوسی در بیتی از شاهنامه از تلیمان چنین یاد می‌کند:

پس از منوچهر فرزندش نوذر به پادشاهی میرسد که نوذر پس از مدتی رفتارش دگرگون می گردد و ستم پیشه می‌کند، با بزرگان و موبدان به بدی برخورد می‌کند و تنها می ماند، در کشور شورش‌هایی رخ می‌دهد، تا جایی که ایرانیان به سام نریمان پیشنهاد پادشاهی می‌دهند اما نمی‌پذیرد. خبر آشوب به گوش پشنگ شاه توران‌ می‌رسد پشنگ سپاهی انبوه به فرماندهی افراسیاب به جنگ ایران می‌فرستد. از ایران سپاهی با سپهسالاری قارن به جنگ با سپاه انبوه افراسیاب گسیل می‌شود، اما سپاه ایران بسیار کم تعدادتر از آن است که توانایی مقاومت داشته باشد. قارن برای مقابله با توران شاپور پسر نستوه را در سمت چپ سپاه و تلیمان را در سمت راست و خود در قلب سپاه در کنار نوذر می‌ماند. در جنگ شاپور نسوه تا آخرین نفس مبارزه میکند و کشته می‌شود.

• تلیمان سغدی

• حسین، الهی قمشه‌ای (۱۳۸۶). شاهنامه فردوسی. ترجمهٔ ناهید فرشادمهر. تهران: نشر محمد. شابک ۹۶۴-۵۵۶۶-۳۵-۵.
• پارسی نگاشتهٔ شاهنامه، نگارش: فرانک دوانلو، انتشارات آهنگ قلم، چاپ سوم، ۱۳۸۷ (با اندکی تغییر)

این یک مقالهٔ خرد شاهنامه است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.