Палацавы мост
| Палацавы мост | |
|---|---|
.jpg) | |
| Каардынаты: 59°56′28″ пн. ш. 30°18′31″ у. д.HGЯO | |
| Афіцыйная назва | руск.: Дворцовы мост |
| Гістарычная назва | Рэспубліканскі (руск.: Республиканский) |
| Вобласць ужывання | аўтамабільны, пешаходны |
| Перасякае | Нява |
| Месца размяшчэння | |
| Канструкцыя | |
| Тып канструкцыі | апорны, развадны |
| Матэрыял | сталь |
| Колькасць пралётаў | 5 |
| Асноўны пралёт | развадны |
| Агульная даўжыня |
|
| Шырыня моста | 27,7 м |
| Канструктар, архітэктар | Андрэй Паўлавіч Пшаніцкі[d] |
| Адкрыццё | 23 снежня 1916 |
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
 | Культурная спадчына Расійскай Федэрацыі, аб'ект № 7802129000 |
Палацавы мост (руск.: Дворцо́вый мост[1]) — развадны чыгунны мост цераз Няву ў Санкт-Пецярбургу. Злучае цэнтральную частку горада (Адміралцейскі востраў) і Васільеўскі востраў. Названы ў гонар Зімняга Палаца. З 1920-х гадоў да 1944 года меў назву Рэспубліканскі[1].
Знаходзіцца на восі Палацавага праезда і Біржавой плошчы. Даўжыня моста — 260,1 м, шырыня — 27,8 м. Складаецца з пяці пралётаў.
Разведзены двукрылы цэнтральны пралёт Палацавага моста — адзін з сімвалаў горада.
Гісторыя
[правіць | правіць зыходнік]Каля 1828 года інжынер П. П. Базен стварыў праект наплаўнога моста. У 1856—1912 гадах на гэтым месцы знаходзіўся Ісаакіеўскі наплаўны мост, на якім у 1879 годзе на ім былі ўсталяваны электрычныя ліхтары П. М. Яблачкава. Палацавы мост без архітэктурнага афармлення быў пабудаваны ў 1912—1916 гадах (інжынер А. П. Пшаніцкі і «Таварыства каломенскіх заводаў»). У 1939 годзе на мосце ўстаноўлена рашотка з чыгуну (архітэктар Л. А. Наскоў, скульптары І. У. Крастоўскі і М. М. Дзям’янаў). У 1956—1957 гадах на апорах маста ўстаноўлены парапеты з ружовага граніту. У 1967 і 1976 гадах Палацавы мост быў капітальна адрамантаваны.
Гл. таксама
[правіць | правіць зыходнік]Крыніцы
[правіць | правіць зыходнік]Літаратура
[правіць | правіць зыходнік]- Дворцо́вый мост // Санкт-Петербург. Петроград. Ленинград: Энциклопедический справочник (руск.) / Ред. коллегия: Белова Л. Н., Булдаков Г. Н., Дегтярев А. Я. и др.. — М.: Большая Российская Энциклопедия, 1992. — С. 177. — 687 с. — 80 000 экз. — ISBN 5-85270-037-1.
- Новиков Ю. В. Мосты и набережные Ленинграда: Фотоальбом / Сост. П. П. Степнов; Авт. текста Ю. В. Новиков ; Фот. В. П. Мельников. — Л.: Лениздат, 1991. — 320 с. — ISBN 5-289-00690-7.
Спасылкі
[правіць | правіць зыходнік]- Палацавы мост са спадарожніка. Можна павялічыць
- Графік разводкі мастоў на Няве. Архівавана 29 чэрвеня 2007.
- Прагляд Палацавага моста з вэб-камеры
