Char D2

Renault Modèle D2
Ilustracja
Char D2
Dane podstawowe
Państwo

 Francja

Typ pojazdu

czołg średni

Trakcja

gąsienicowa

Załoga

3

Historia
Prototypy

1932

Produkcja

19341936

Egzemplarze

100

Dane techniczne
Silnik

1 silnik gaźnikowy, 6-cylindrowy Renault
o mocy 150 KM

Transmisja

mechaniczna

Pancerz

20 – 40 mm

Długość

5,46 m

Szerokość

2,22 m

Wysokość

2,66 m

Masa

bojowa: 19 800 kg

Osiągi
Prędkość

25 km/h

Zasięg pojazdu

100

Dane operacyjne
Uzbrojenie
1 x armata SA 34 (zapas amunicji 120 szt.) lub SA 35 (180 szt. pocisków) kal. 47 mm

2 x karabiny maszynowe Reibel kal. 7,5 mm (5000 szt. amunicji)

Wyposażenie
radiostacja ER52 lub ER53
Użytkownicy
Francja

Renault Modèle D2francuski czołg średni z okresu II wojny światowej.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

D2 był rozwinięciem czołgu D1, posiadając grubszy pancerz oraz mocniejszy silnik. Prototyp powstał w 1931 roku, a produkcję seryjną i dostawy dla armii rozpoczęły się w 1934 roku.

Powstał również prototyp napędzany silnikiem wysokoprężnym, ale do produkcji wszedł model z silnikiem benzynowym. W 1936 roku armia francuska zredukowała zamówienie do 50 sztuk, gdyż na uzbrojenie armii przyjęto czołg Somua S-35.

Na początku 1938 roku zaoferowano Polsce, próbującej nabyć we Francji nowoczesne czołgi R-35 lub S-35, zakup zamiast nich czołgów D2, co wzbudziło zainteresowanie, chociaż oceniono je gorzej od S-35. Nie doszło jednak do sfinalizowania zakupu, gdyż w lipcu 1938 roku Francja z uwagi na zwiększone zapotrzebowanie dla własnych wojsk oferowała już tylko sprzedaż licencji na ich produkcję, czym Polska nie była zainteresowana[1].

Produkcja

[edytuj | edytuj kod]
  • D2 – pierwsze zamówienie (pierwsza seria nr 2004 - 2053), początek 1934 roku, 50 szt., dostarczone w okresie maj 1936 – luty 1937;
  • D2-bis – drugie zamówienie (druga seria nr 2054 - 2103), czerwiec 1938 roku, 50 szt., pierwsze dotarły w kwietniu 1940, a ostatnie maj – czerwiec 1940 i nie wzięły udziału w walkach. Różniła się głównie wieżą i działem (SA 35 z większą penetracją ale musiała mieć mniej pocisków).

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Karol Rudy. O czołgu polskim raz jeszcze. „Poligon”. Nr 1(18)/2010, s. 12-13, styczeń – luty 2010. Magnum-X. 

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]