Frank Mir

Frank Mir
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Francisco Santos Mir III[1]

Data i miejsce urodzenia

24 maja 1979[1]
Las Vegas[1]

Obywatelstwo

Stany Zjednoczone[1]

Wzrost

190[1] cm

Masa ciała

118[1] kg

Styl walki

brazylijskie jiu-jitsu[1]

Kategoria wagowa

ciężka[1]

Klub

Jackson Wink MMA[1]

Bilans walk zawodowych[a]
Liczba walk

30[1]

Zwycięstwa

18

Przez nokauty

5

Przez poddania

9

Przez decyzje

3

Porażki

12

  1. Bilans walk aktualny na 28 kwietnia 2018.
Strona internetowa

Frank Mir, właśc. Francisco Santos Mir (ur. 24 maja 1979 w Las Vegas) – amerykański zawodnik MMA oraz posiadacz czarnego pasa w brazylijskim jiu-jitsu i karate kenpō, mistrz wagi ciężkiej organizacji UFC z 2004.

Mieszane sztuki walki

[edytuj | edytuj kod]

W MMA zadebiutował w 2001 roku. Jeszcze w tym samym roku związał się z amerykańską organizacją UFC. Pierwszą zawodową porażkę doznał 13 lipca 2002 roku podczas UFC 38 z rąk Anglika Iana Freemana. Po serii trzech wygranych walkach z rzędu m.in. z Tankiem Abbottem stoczył pojedynek o pas mistrzowski w wadze ciężkiej z Timem Sylvią (UFC 48). W niespełna minutę od rozpoczęcia pojedynku Mir założył Sylvi dźwignię prostą na staw łokciowy po której pękła kość promieniowa i pojedynek został przerwany, a zwycięzcą i nowym mistrzem ogłoszony Mir[1].

2 lutego 2008 roku na gali UFC 81 efektownie poddał debiutującego ówcześnie w UFC Brocka Lesnara zakładając mu dźwignie na staw kolanowy za którą otrzymał bonus finansowy za „poddanie wieczoru”. Poddanie Lesnara zostało ogłoszone poddaniem roku według fachowych portali o tematyce sportów walki m.in. FIGHT! Magazine. Pod koniec roku zdobył tymczasowe mistrzostwo w wadze ciężkiej wygrywając z byłym mistrzem PRIDE Brazylijczykiem Antônio Rodrigo Nogueirą przez techniczny nokaut. 11 lipca 2009 (UFC 100) roku przegrał pojedynek o mistrzostwo z Lesnarem przez TKO. W grudniu 2009 roku poddał Francuza Cheicka Kongo duszeniem gilotynowym, a w marcu 2010 roku (UFC 111) ponownie stoczył pojedynek o tymczasowe mistrzostwo w wadze ciężkiej, przegrywając przed czasem z Shane’em Carwinem[1].

Frank Mir na media treningu przed galą UFC 111

25 września podczas gali UFC 119 znokautował krótkim uderzeniem kolanem Chorwata Mirko Filipovicia[1].

10 grudnia 2011 roku (UFC 140) poddał Antonio Rodrigo Nogueirę kimurą, równocześnie łamiąc mu rękę[1]. Mir dostał nagrodę pieniężną „poddanie wieczoru” i zarazem druga nagrodę „poddanie roku” na World MMA Awards (2011).

26 maja 2012 roku przegrał z Juniorem dos Santosem pojedynek o mistrzostwo UFC w wadze ciężkiej na gali UFC 146[1].

20 kwietnia 2013 przegrał na punkty z tryumfatorem turnieju wagi ciężkiej Strikeforce z 2012 roku Danielem Cormierem (nominalnie walka miała się odbyć 3 listopada na gali Strikeforce ale z powodu kontuzji Mira odwołano walkę, a później całą galę), a 31 sierpnia poległ z powracającym do UFC po prawie 11 latach Joshem Barnettem przez techniczny nokaut. 1 lutego 2014 uległ na punkty Holendrowi Alistairowi Overeemowi notując czwartą porażkę z rzędu. Prawie rok później 22 lutego 2015 znokautował Brazylijczyka Antônio Silvę w niespełna dwie minuty przerywając fatalną serię porażek[1].

17 kwietnia 2021 na Mercedes-Benz Stadium w Atlancie przegrał z byłym mistrzem świata wagi cruiser Stevem Cunninghamem (30-9-1, 13 KO), który powrócił na ring po 3,5 rocznej przerwie[2].

Osiągnięcia

[edytuj | edytuj kod]

Mieszane sztuki walki:

  • Ultimate Fighting Championship (UFC):
  • Rekordy i statystyki w UFC:
    • Poddanie wieczoru (2 razy)
    • Występ wieczoru (2)
    • Najwięcej zwycięstw w kategorii ciężkiej (16)
    • Najwięcej walk w kategorii ciężkiej (27)
    • Najwięcej poddań w kategorii ciężkiej (13)
    • Najwięcej zwycięstw w 1 rundzie w historii UFC (10
    • Drugi najczęściej wygrywający przez poddanie zawodnik (8)
    • Najszybsze poddanie w wadze ciężkiej (45 sekunda)
    • 2011: Poddanie Roku przeciwko Antônio Rodrigo Nogueirze
    • 2011: Powrót Roku przeciwko Antônio Rodrigo Nogueirze

Submission grappling:

  • 2007: NAGA Absolute Division – 1. miejsce
  • 2001: Mistrzostwa Panamerykańskie – 1. miejsce w kat. +100 kg

Amatorskie zapasy:

  • 1998: Nevada State Wrestling – 1. miejsce

Lista walk MMA

[edytuj | edytuj kod]
Wynik Bilans Przeciwnik Rozstrzygnięcie Rozgrywki Runda Czas Miejsce Uwagi
Przegrana 18-12 Rosja Fiodor Jemieljanienko KO (ciosy pięściami) Bellator 198 – Fedor vs. Mir 1 0:48 Rosemont Ćwierćfinał Bellator Grand Prix wagi ciężkiej
Przegrana 18–11 Nowa Zelandia Mark Hunt KO (cios pięścią) UFC Fight Night 85: Hunt vs. Mir 1 3:01 Brisbane
Przegrana 18–10 Białoruś Andrej Arłouski Decyzja (jednogłośna) UFC 191 3 5:00 Las Vegas
Wygrana 18–9 Stany Zjednoczone Todd Duffee KO (cios pięścią) UFC Fight Night: Mir vs. Duffee 1 1:13 San Diego Występ wieczoru
Wygrana 17–9 Brazylia Antônio Silva KO (cios pięścią i uderzenia łokciami) UFC Fight Night: Bigfoot vs. Mir 1 1:40 Porto Alegre Występ wieczoru
Przegrana 16–9 Holandia Alistair Overeem Decyzja (jednogłośna) UFC 169 3 5:00 Newark
Przegrana 16–8 Stany Zjednoczone Josh Barnett TKO (cios kolanem) UFC 164 1 1:56 Milwaukee
Przegrana 16–7 Stany Zjednoczone Daniel Cormier Decyzja (jednogłośnie) UFC on Fox: Henderson vs. Melendez 3 5:00 San Jose
Przegrana 16–6 Brazylia Junior dos Santos TKO (ciosy pięściami) UFC 146 2 3:04 Las Vegas Walka o mistrzostwo UFC w wadze ciężkiej
Wygrana 16–5 Brazylia Antônio Rodrigo Nogueira Poddanie (kimura – złamana ręka) UFC 140 1 3:38 Toronto Poddanie wieczoru
Wygrana 15–5 Stany Zjednoczone Roy Nelson Decyzja (jednogłośna) UFC 130: Rampage vs. Hamil 3 5:00 Las Vegas
Wygrana 14–5 Chorwacja Mirko Filipović KO (cios kolanem) UFC 119: Cro cop vs. Mir 3 4:02 Memphis
Przegrana 13–5 Stany Zjednoczone Shane Carwin KO (ciosy pięściami) UFC 111: St-Pierre vs. Hardy 1 3:48 Newark Walka o tymczasowe mistrzostwo UFC w wadze ciężkiej
Wygrana 13–4 Francja Cheick Kongo Techniczne poddanie (duszenie gilotynowe) UFC 107: Penn vs. Sanchez 1 1:12 Memphis
Przegrana 12–4 Stany Zjednoczone Brock Lesnar TKO (ciosy pięściami) UFC 100 2 1:48 Las Vegas Walka o mistrzostwo UFC w wadze ciężkiej
Wygrana 12–3 Brazylia Antônio Rodrigo Nogueira TKO (ciosy pięściami) UFC 92: The Ultimate 2008 2 1:57 Las Vegas Został tymczasowym mistrzem UFC w wadze ciężkiej
Wygrana 11–3 Stany Zjednoczone Brock Lesnar Poddanie (dźwignia na staw kolanowy) UFC 81: Breaking Point 1 1:30 Las Vegas Poddanie wieczoru
Wygrana 10–3 Holandia Antoni Hardonk Poddanie (kimura) UFC 74: Respect 1 1:17 Las Vegas
Przegrana 9–3 Stany Zjednoczone Brandon Vera TKO (ciosy pięściami) UFC 65: Bad Intentions 1 1:09 Sacramento
Wygrana 9–2 Stany Zjednoczone Dan Christison Decyzja (jednogłośna) UFC 61: Bitter Rivals 3 5:00 Las Vegas
Przegrana 8–2 Brazylia Marcio Cruz TKO (ciosy pięściami) UFC 57: Liddell vs. Couture 3 1 4:10 Las Vegas
Wygrana 8–1 Stany Zjednoczone Tim Sylvia Techniczne poddanie (dźwignia na staw łokciowy) UFC 48: Payback 1 0:50 Las Vegas Został mistrzem UFC w wadze ciężkiej – po czasie zwakował pas
Wygrana 7–1 Stany Zjednoczone Wes Sims KO UFC 46: Supernatural 2 4:21 Las Vegas
Wygrana 6–1 Stany Zjednoczone Wes Sims Dyskwalifikacja UFC 43: Meltdown 1 2:55 Las Vegas
Wygrana 5–1 Stany Zjednoczone Tank Abbott Poddanie (dźwignia na staw skokowy) UFC 41: Onslaught 1 0:46 Atlantic City
Przegrana 4–1 Anglia Ian Freeman TKO (ciosy pięściami) UFC 38: Brawl at the Hall 1 4:35 Londyn
Wygrana 4–0 Stany Zjednoczone Pete Williams Poddanie (dźwignia na ramię) UFC 36: Worlds Collide 1 0:46 Las Vegas
Wygrana 3–0 Brazylia Roberto Traven Poddanie (dźwignia na staw łokciowy) UFC 34: High Voltage 1 1:05 Las Vegas Poddanie wieczoru
Wygrana 2–0 Stany Zjednoczone Dan Quinn Poddanie (duszenie trójkątne) IFC Warriors Challenge 15 1 2:15 Oroville
Wygrana 1–0 Stany Zjednoczone Jerome Smith Decyzja (jednogłośna) HOOKnSHOOT – Showdown 2 5:00 Evansville

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g h i j k l m n o p Statystyki i rekord MMA na tapology.com. tapology.com. [dostęp 2018-10-20]. (ang.).
  2. Atlanta: Cunningham wypunktował Mira, Prograis pobił Redkacza [online], www.bokser.org [dostęp 2021-04-17].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]