Jacek Ambroziak

Jacek Ambroziak
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

31 lipca 1941
Warszawa

Minister-szef Urzędu Rady Ministrów
Okres

od 12 września 1989
do 12 stycznia 1991

Przynależność polityczna

Unia Demokratyczna

Poprzednik

Michał Janiszewski

Następca

Krzysztof Żabiński

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Odznaka Honorowa za Zasługi dla Samorządu Terytorialnego

Jacek Włodzimierz Ambroziak (ur. 31 lipca 1941 w Warszawie) – polski prawnik, polityk, poseł na Sejm X kadencji, minister-szef Urzędu Rady Ministrów w rządzie Tadeusza Mazowieckiego.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W 1965 ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie Warszawskim. Do 1979 orzekał jako sędzia Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy. Później był radcą prawnym Spółdzielni Pracy Zegarmistrzów, Złotników i Grawerów i sekretariatu Konferencji Episkopatu Polski. Pracował również w Urzędzie Dzielnicowym Warszawa-Mokotów[1].

Od 1980 działał w „Solidarności”. Brał udział w obradach Okrągłego Stołu. Wchodził w skład redakcji „Tygodnika Solidarność”, w 1989 był zastępcą redaktora naczelnego tego czasopisma. W latach 1982–1989 pracował w „Przeglądzie Powszechnym[1].

W latach 1989–1991 sprawował mandat posła na Sejm kontraktowy, wybranego z ramienia Komitetu Obywatelskiego w okręgu wolskim. Od 12 września 1989 do 12 stycznia 1991 zajmował urząd ministra-szefa Urzędu Rady Ministrów w rządzie Tadeusza Mazowieckiego. W latach 90. był prawnikiem prezydenta Warszawy Marcina Święcickiego. W rządzie Jerzego Buzka pełnił funkcję podsekretarza stanu w Ministerstwie Skarbu Państwa.

Należał do Unii Demokratycznej i Stronnictwo Konserwatywna-Ludowego. W 2005 poparł powstanie Partii Demokratycznej – demokraci.pl. Objął funkcję doradcy Polskiej Konfederacji Pracodawców Prywatnych Lewiatan.

Był członkiem komitetu poparcia Bronisława Komorowskiego przed wyborami prezydenckimi w 2010 i w 2015[2][3].

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]