Lucjusz II
| Gerardo Caccianemici | |
| Papież Biskup Rzymu | |
 | |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Papież | |
| Okres sprawowania | 8 marca 1144–15 lutego 1145 |
| Kanclerz Świętego Kościoła Rzymskiego | |
| Okres sprawowania | grudzień 1141–12 marca 1144 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Inkardynacja | |
| Śluby zakonne | przed 1123 |
| Sakra biskupia | 12 marca 1144 |
| Kreacja kardynalska | 10 marca 1123 |
| Kościół tytularny | |
| Pontyfikat | 8 marca 1144 |
Lucjusz II (łac. Lucius II, właśc. Gerardo Caccianemici; ur. w Bolonii – zm. 15 lutego 1145 w Rzymie[1]) – papież w okresie od 8[2] lub 12[1][3] marca 1144 do 15 lutego 1145[3].
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Gerardo Caccianemici urodził się w Bolonii jako syn Alberto dell'Orso. Następnie został członkiem kongregacji kanoników regularnych San Frediano najpierw w Lukce[1], a potem na Lateranie. Prawdopodobnie w marcu 1123 został mianowany przez Kaliksta II kardynałem prezbiterem kościoła Santa Croce in Gerusalemme[1] i począwszy od 11 września 1123 pojawia się wśród sygnatariuszy bulli papieskich. W latach 1125–26 i 1127-28 był legatem papieża Honoriusza II w Niemczech. W trakcie pierwszej legacji, wspierał wybór Lotara III na króla Niemiec i asystował przy wyborze Norberta z Xanten na arcybiskupa Magdeburga[1]. W 1128/29 i 1131-33 był gubernatorem Benewentu. Uczestniczył w podwójnej papieskiej elekcji w lutym 1130 i poparł wybór Innocentego II. W następnych latach trzykrotnie służył jako jego legat w Niemczech (1130-31, 1133-34 i 1136). W 1137 był członkiem komisji kardynalskiej badającej legalność wyboru opata Rainaldo z Monte Cassino[1]. W grudniu 1141 został kanclerzem Świętego Kościoła Rzymskiego[3]. W chwili wyboru na papieża był też protoprezbiterem Kolegium Kardynałów.
Pontyfikat
[edytuj | edytuj kod]Wybór na papieża
[edytuj | edytuj kod]
8 marca 1144[2] kardynałowie jednogłośnie obrali go na następcę Celestyna II (1143-44). Przyjął imię Lucjusz II. 12 marca 1144 otrzymał sakrę biskupią i został uroczyście koronowany przez archidiakona Gregorio Tarquini.
Sprawy polityczne
[edytuj | edytuj kod]Lucjusz II odziedziczył po swoich dwóch poprzednikach dwa problemy. Pierwszym z nich byli rzymscy mieszczanie, podburzani przez Arnolda z Brescii, którzy nie uznawali świeckiej władzy papieża[3]. Drugim był konflikt z nominalnym wasalem papiestwa królem Roger II sycylijskim[1]. W rozwiązywaniu obu tych spraw papież nie odniósł sukcesów. W czerwcu 1144 zawarł rozejm z Rogerem II na warunkach przez niego podyktowanych[1]. Z kolei w Rzymie wbrew woli papieża obrano na senatora Giordano Pierleoni, brata antypapieża Anakleta II (1130-1138), a kiedy Lucjusz II zwrócił się o pomoc do króla Niemiec Konrada III, wybuchł otwarty bunt[1]. Według zapisów kronikarskich, Lucjusz II, w trakcie walk o Kapitol, został ranny od uderzenia kamieniem i, wskutek odniesionych ran, zmarł kilka dni później, po 11 miesiącach pontyfikatu[3].
Sprawy religijne
[edytuj | edytuj kod]Na polu wewnątrzkościelnym Lucjusz II wspierał rozwój niedawno utworzonego zakonu premonstratensów, sprowadził benedyktynów z Cluny do klasztoru S. Saba na Awentynie i nadał kościół tytularny S. Croce in Gerusalemme kanonikom regularnym kongregacji San Frediano. Mianował 12 kardynałów na dwóch konsystorzach. Przyjął Portugalię jako lenno Stolicy Piotrowej, a także potwierdził prymat Toledo nad nią[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f g h i j John N. D. Kelly: Encyklopedia papieży. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1997, s. 239-240. ISBN 83-06-02633-0.
- ↑ a b Wilhelm Bernhardi, Konrad III., Lipsk 1883, s. 357 przyp. 2.
- ↑ a b c d e Rudolf Fischer-Wollpert: Leksykon papieży. Kraków: Znak, 1996, s. 86. ISBN 83-7006-437-X.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Ian Stuart Robinson, The Papacy 1073-1198. Continuity and Innovation, Cambridge University Press 1990
- Hans-Walter Klewitz, Reformpapsttum und Kardinalkolleg, Darmstadt 1957
- Philipp Jaffé, Regesta pontificum Romanorum ab condita Ecclesia ad annum post Christum natum MCXCVIII, Berlin 1851
- J.M. Brixius, Die Mitglieder des Kardinalkollegiums von 1130-1181, Berlin 1912
- CACCIANEMICI DELL'ORSO, Can. Reg. of S. Maria di Reno, Gerardo. The Cardinals of the Holy Roman Church. [dostęp 2012-12-06]. (ang.).
- Pope Lucius II. Catholic Encyclopedia. [dostęp 2012-12-06]. (ang.).
