Ołeh Błochin

Ołeh Błochin

Олег Блохін

Data i miejsce urodzenia	5 listopada 1952 Kijów
Wzrost	180 cm
Pozycja	napastnik
Kariera juniorska
Lata Klub 1962–1969 Dynamo Kijów
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole 1969–1988 Dynamo Kijów 433 (211) 1988–1989 SK Vorwärts Steyr 41 (9) 1989–1990 Aris Limassol 22 (5) W sumie: 496 (225)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 1972–1988  ZSRR 112 (42)
Kariera trenerska
Lata Drużyna 1990–1993 Olympiakos SFP 1993–1994 PAOK FC 1994–1997 AO Ionikos 1997 Czornomoreć Odessa (konsultant) 1997–1998 PAOK FC 1998–1999 AEK Ateny 2000–2002 AO Ionikos 2003–2007 Ukraina 2008 FK Moskwa 2009–2010 Czornomoreć Odessa (dyrektor sportowy) 2011–2012 Ukraina 2012–2014 Dynamo Kijów 2018–2021 Ukraina (doradca strategiczny) 2021– Ukraina (organizator drużynowy)
↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Dorobek medalowy
Igrzyska olimpijskie brąz Monachium 1972 piłka nożna brąz Montreal 1976 piłka nożna
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Ołeh Wołodymyrowycz Błochin, ukr. Олег Володимирович Блохін, ros. Олег Владимирович Блохин (ur. 5 listopada 1952 w Kijowie) – ukraiński piłkarz, występujący na pozycji napastnika, reprezentant Związku Radzieckiego, trener piłkarski.

Zdobywca Złotej Piłki w 1975, rekordzista pod względem liczby występów i liczby strzelonych bramek w reprezentacji Związku Radzieckiego; po zakończeniu kariery piłkarskiej trener, od września 2003 do grudnia 2007 i od kwietnia 2011 do października 2012 selekcjoner reprezentacji Ukrainy, którą doprowadził do 1/4 finału w mistrzostwach świata w Niemczech w 2006.

Jako nastolatek został przyjęty do zespołu juniorów Dynama Kijów, a następnie przesunięty do drużyny rezerw, skąd wkrótce przeszedł do pierwszego składu. Lata jego gry w Dynamie to okres największych sukcesów w historii kijowskiego klubu, związany również z osobą trenera Walerego Łobanowskiego. Grając w Dynamie, został samodzielnym liderem klasyfikacji strzelców i piłkarzy z największą liczbą występów w radzieckiej Wyższej Lidze. Zagrał w niej 432 razy i strzelił 211 goli. Osiem razy sięgał po mistrzostwo ZSRR (w 1971, 1974, 1975, 1977, 1980, 1981, 1985 i 1986), pięć razy po Puchar ZSRR (w 1974, 1978, 1982, 1985 i 1987). Poprowadził Dynamo do wygranej w Pucharze Zdobywców Pucharów w 1975 i 1986. W latach 1972–1975 i w 1977 pięciokrotnie zdobywał tytuł króla strzelców ligi. Był jednym z pierwszych radzieckich piłkarzy, którym pozwolono na transfer do klubu zagranicznego. W 1988 podpisał kontrakt z austriackim zespołem Vorwärts Steyr, zaś od 1989 do 1990 grał na Cyprze, w Arisie Limassol.

Jest rekordzistą reprezentacji ZSRR pod względem liczby występów (112) i zdobytych goli (42). W drużynie Sbornej debiutował 16 lipca 1972 w spotkaniu z Finlandią i już w pierwszym meczu strzelił bramkę. Dwukrotnie zdobywał brązowy medal igrzysk olimpijskich – w 1972 i 1976. Grał na mistrzostwach świata w 1982 i 1986. Po raz ostatni jako reprezentant Związku Radzieckiego wystąpił 21 września 1988 w spotkaniu z drużyną RFN.

Stan na 31 grudnia 1990^[1].

Klub	Sezon	Mistrzostwa		Puchar		Puchary europejskie		Łącznie		Reprezentacja
		Mecze	Bramki	Mecze	Bramki	Mecze	Bramki	Mecze	Bramki	Mecze	Bramki
ZSRR
Dynamo Kijów	1969	1	0	0	0	0	0	1	0	0	0
	1970	0	0	1	0	0	0	1	0	0	0
	1971	1	0	0	0	0	0	1	0	0	0
	1972	27	14	2	0	0	0	29	14	9	8
	1973	29	18	8	4	6	1	43	23	10	1
	1974	29	20	4	3	5	1	38	24	3	0
	1975	28	18	0	0	11	8	39	26	7	2
	1976 (w.)	5	3	1	0	6	2	12	5	7	3
	1976 (j.)	14	5	0	0	0	0	14	5	5	1
	1977	29	17	3	2	8	2	40	21	10	4
	1978	26	13	8	4	2	0	36	17	10	6
	1979	24	17	6	1	4	0	34	18	5	1
	1980	33	19	7	3	4	1	44	23	2	1
	1981	29	19	7	3	2	0	38	22	6	5
	1982	24	10	3	0	6	1	33	11	9	2
	1983	31	10	1	0	4	0	36	10	9	5
	1984	30	10	1	1	2	0	33	11	3	1
	1985	29	12	5	1	0	0	34	13	4	0
	1986	23	2	2	1	10	5	35	8	11	2
	1987	20	4	5	5	7	5	32	14	1	0
	1987/88	0	0	3	1	2	0	5	1	0	0
Austria
Vorwärts Steyr	1987/88	13	5	?	?	0	0	13	5	0	0
	1988/89	28	4	?	1	0	0	28	5	1	0
Cypr
Aris Limassol	1989/90	22	5	6	2	0	0	28	7	0	0
Dynamo Kijów		432	211	67	29	79	26	578	266
Vorwärts Steyr		41	9	?	1	0	0	41	10
Aris Limassol		22	5	6	2	0	0	28	7
ZSRR olimpijska										12	9
ZSRR										112	42
Łącznie		495	225	73	32	79	26	647	283	112	42

Po zakończeniu kariery zawodniczej przeniósł się do Grecji, gdzie trenował miejscowe kluby: Olympiakos SFP (wicemistrzostwo Grecji w 1991 i 1992, Puchar Grecji w 1992), PAOK FC, AO Ionikos i AEK Ateny. We wrześniu 2003 został trenerem reprezentacji Ukrainy, którą w 2006 doprowadził do ćwierćfinału mistrzostw świata w Niemczech. W grudniu 2007 podał się do dymisji po nieudanych eliminacjach do mistrzostw Europy w 2008^[2]. W sezonie 2008 prowadził FK Moskwa, skąd odszedł w listopadzie 2008 za porozumieniem stron^[3]. 1 września 2009 objął stanowisko dyrektora sportowego Czornomorca Odessa^[4]. 21 kwietnia 2011 ponownie został selekcjonerem reprezentacji Ukrainy^[5]. W 2012 poprowadził drużynę na mistrzostwach Europy; drużyna zwyciężyła w pierwszym meczu ze Szwecją 2:1, jednak współgospodarze mistrzostw odpadli już w fazie grupowej, gdyż przegrali dwa kolejne spotkania z Francją 0:2 i z Anglią 0:1.

We wrześniu 2012 Ołeh Błochin został trenerem Dynama Kijów^[6], po czym w październiku 2012 przestał pełnić funkcję selekcjonera reprezentacji Ukrainy. 16 kwietnia 2014 po przegranym meczu ligowym z Szachtarem Donieck został zwolniony z zajmowanego stanowiska^[7].

W latach 1998–2006 przez dwie kadencje sprawował mandat posła do ukraińskiej Rady Najwyższej. W pierwszej reprezentował partię Hromada, następnie Komunistyczną Partię Ukrainy, później przeszedł do Zjednoczonej Socjaldemokratycznej Partii Ukrainy. Po porażce wyborczej tego ugrupowania w 2006 wycofał się z polityki.

Był żonaty z Iryną Deriuhiną, radziecką gimnastyczką, pięciokrotną mistrzynią świata w gimnastyce. Jego córka z pierwszego małżeństwa Iryna została aktorką i piosenkarką. Na początku lat 90. Ołeh Błochin rozwiódł się i ożenił się z Anżełą, z którą ma dwie córki Hannę oraz Katerynę^[8].

• zdobywca Pucharu Zdobywców Pucharów: 1975, 1986
• zdobywca Superpucharu UEFA: 1975
• finalista Superpucharu UEFA: 1986
• półfinalista Pucharu Europejskich Mistrzów Krajowych: 1977, 1987
• mistrz ZSRR: 1971, 1974, 1975, 1977, 1980, 1981, 1985, 1986
• wicemistrz ZSRR: 1972, 1973, 1976 (j), 1978, 1982
• brązowy medalista mistrzostw ZSRR: 1979
• zdobywca Pucharu ZSRR: 1974, 1978, 1982, 1985, 1987
• finalista Pucharu ZSRR: 1973

• uczestnik mistrzostw świata: 1982, 1986
• brązowy medalista igrzysk olimpijskich: 1972, 1976

• 1/4 finału mistrzostw świata z reprezentacją Ukrainy: 2006
• wicemistrz Grecji: 1992
• zdobywca Pucharu Grecji: 1992

• zdobywca Złotej Piłki: 1975
• 16-krotnie wybrany do listy 33 najlepszych piłkarzy ZSRR: 1972, 1973, 1974, 1975, 1975 (w), 1976 (j), 1977, 1978, 1979, 1980, 1981, 1982, 1983, 1984, 1985, 1986
• najlepszy piłkarz ZSRR: 1973, 1974, 1975
• najlepszy strzelec ligi ZSRR: 1972, 1973, 1974, 1975, 1977
• członek Klubu Grigorija Fiedotowa – najlepszy strzelec ZSRR: 319 goli
• najlepszy strzelec mistrzostw ZSRR: 211 goli
• rekordzista pod względem występów w mistrzostwach ZSRR: 433 mecze
• najlepszy strzelec reprezentacji ZSRR: 42 gole
• członek Klubu Igora Nietty – rekordzista pod względem występów w reprezentacji ZSRR: 112 meczów

• 1972: tytuł Mistrza Sportu ZSRR
• 1975: tytuł Mistrza Sportu Klasy Międzynarodowej
• 1975: tytuł Zasłużonego Mistrza Sportu ZSRR
• 1992: Order „Priepodobnego Niestora Letopisca” III klasy
• 1992: Order „Za zasługi” III klasy
• 2004: Order „Za zasługi” II klasy
• 2005: tytuł Zasłużonego Trenera Ukrainy^[9]
• 2006: Order Księcia Jarosława Mądrego V klasy^[10]
• 2011: Order „Za zasługi” I klasy^[11]
• 2012: Order Księcia Jarosława Mądrego IV klasy^[12]
• 2015: Order Księcia Jarosława Mądrego III klasy^[13]
• 2020: Order Księcia Jarosława Mądrego II klasy^[14]

• Goł, kotoryj ja nie zabił (Kijów, 1980)
• Prawo na goł (współautor, Moskwa, 1984)
• Ekzamienujet futboł (Kijów, 1986)
• Futboł na wsiu żyzń (współautor, Kijów, 1989)

• Oleh Blokhin. FBref.com. [dostęp 2024-01-15]. (ang.).
• Ołeh Błochin w bazie Kopanyi-myach.info (ukr. • ang. • ros.). [dostęp 2019-03-24].
• Ołeh Błochin w bazie Football Facts (ros.) . [dostęp 2024-01-15].
• Олег Блохин. rusteam.permian.ru. [dostęp 2024-01-15]. (ros.).
• Ołeh Błochin w bazie National Football Teams (ang.). [dostęp 2019-03-24].
• Ołeh Błochin, [w:] baza Transfermarkt (trenerzy) [dostęp 2020-11-27] .