Kraljevina Italija (1805–1814)
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg)
Napoleonska Kraljevina Italija (talijanski: Regno d'Italia) bila je država u Personalnoj uniji sa Prvim Francuskim Carstvom preko svog kralja i zajedničkog cara Napoleona, koja je egzistirala od 1805. do 1814.
Ubrzo nakon što je Napoleon proglašen carem 1804., Talijanska Republika proglašena je kraljevinom - 17. marta 1805.[1]
Napoleon je kao talijanski kralj - Napoleon I, postavio svog posinka, Eugèna de Beauharnaisa, za vicekralja, a Antonia Aldinija za državnog sekretara prisilivši dotadašnjeg Francesca Melziija d'Erila da podnese ostavku.[1] Iako je autonomija te kraljevine bila limitirana velikim Napoleonovim prerogativima, kompenzacija je bio stalni rast teritorija nakon Napoleonovih pobjeda. Nakon Bratislavskog mira (26. novembar 1805.) Kraljevstvo je anektiralo Veneciju, a na bazi dodatka ugovoru i Dalmaciju i Istru.[1]
Te dvije provincije su nakon Mira u Schönbrunnu (14. oktobar 1809.) spojene sa Trstom i Dubrovačkom Republikom i drugim područjima koje je prepustila Habsburška Austrija u Ilirske pokrajine.[1] Regija Marke je postala dio Talijanskog kraljevstva u aprilu 1808. Prvo Francusko Carstvo je 4. juna 1805. direktno anektiralo Liguriju, kao i Veliko Toskansko Vojvodstvo u martu 1808. Napoleon je 1809. dokinuo državnost papa i anektirao Rim i ostatak Papinske Države direktno pod Francusko Carstvo.[1]
Papa Pio VII ga je zbog tog ekskomunicirao, pa ga je on za osvetu zatvorio i držao u zarobljeništvu, prvo u Francuskoj, a kasnije u ligurskoj Savoni.[1]
Kao francuski car i talijanski kralj, Napoleon je direktno kontrolirao čitavu Sjevernu i Centralnu Italiju. Za njegove vladavine pokrenute su duboke reforme. Novi talijanski pravni kodeks bio je doslovna kopija njegovog Code civila, po kom su svi građani imali jednak pravni tretman, bez obzira da dotadašnju tradiciju.[1]
Imovina koja se dotad smatrala neprikosnovenom, kao brojni crkveni feudi (naročito oni crkvenih redova) je konfiscirana i prodana. Ukinuta su i sva preostala feudalna prava i jurisdikcije, izgrađene su i poboljšane brojne ceste, unapređeno obrazovanje. Istina uz veće poreze, ali je tona dulje staze trebalo ubrzati progres te kraljevine.[1]
Paradoksalno je da je Kontinentalna blokada evropskog kontinenta za britansku robu, proglašena 21. novembra 1806., koju su brojni talijanski šverceri uveliko kršili, ipak pomogla razvoju industrije te kraljevine. Nedostatak roba iz Velike Britanije morao se nadomjestiti vlastitom proizvodnjom.[1]
Napoleonova dominacija nad apeninskim državama završila je njegovim padom.[2]
- Italy under Napoleon (en)
| ||||||||||||||
