Trevor Pinnock

Vikipedi, özgür ansiklopedi

Aralık 2006'da Pinnock

Trevor David Pinnock CBE (d. 16 Aralık 1946) İngiliz klavsenist ve orkestra şefidir .

Barok ve klasik müzikte kurulmasına yardımcı olduğu ve 30 yılı aşkın süredir klavyeden yönettiği dönem orkestrası The English Concert ile olan ilişkisiyle tanınır. Kanada Ulusal Sanat Merkezi Orkestrası'nın eski sanat yönetmenidir ve New York'ta Classical Band'ı kurmuştur.

Pinnock 2003 yılında The English Concert'ı yönetmeyi bırakmasından bu yana, dünyadaki büyük modern orkestralar ve opera şirketleriyle birlikte bir şef olarak kariyerine devam etmiştir. Ayrıca solo ve oda müziğinde klavsenci olarak konser vermiş ve konservatuvarlarda öğrenci grupları yönetmiştir. Trevor Pinnock, 60. yaş gününü kutlamak için ara sıra kurulan bir orkestra olan European Brandenburg Ensemble (Avrupa Brandenburg Topluluğu) ile kaydettiği Johann Sebastian Bach'ın Brandenburg Konçertoları için Gramofon Ödülü kazanmıştır.

Biyografi ve kariyer

[değiştir | kaynağı değiştir]

Erken dönem

[değiştir | kaynağı değiştir]

Trevor Pinnock, büyükbabasının bir dini-askeri müzik topluluğu (Salvation Army Band) yönettiği Canterbury'de doğdu. Babası bir yayıncı olan Kenneth Alfred Thomas Pinnock ve annesi Muggleton adlı Joyce Edith amatör bir şarkıcıydı.[1][2] Canterbury'de Pinnock ailesi, kız kardeşi Pinnock'un piyano dersleri aldığı piyanist Ronald Smith'in yakınında yaşıyordu. Yedi yaşında Canterbury Katedrali'nde koro üyesi oldu, 1956'dan 1961'e kadar koro okuluna ve ardından Simon Langton Boys için Gramer Okulu'na katıldı. Piyano ve kilise orgu eğitimi aldıktan sonra orgcu olarak görev yaptı; 15 yaşındayken klavsen çalmaya başlamış, 19 yaşında Kraliyet Müzik Koleji'nde (Royal College of Music, RCM) org okumak için Vakıf Bursu kazanmış ve aynı zamanda klavsen çalışmış ve her iki çalgıda da ödüller kazanmıştır. Öğretmenleri Ralph Downes ve Millicent Silver'dı.[3] Gustav Leonhardt ile çalışmasa da erken yaşlarında büyük bir etkisi olmuştur.

Çalıcı

[değiştir | kaynağı değiştir]

Bir klavsenist olarak Pinnock, Academy of St. Martin in the Fields ile Avrupa'yı gezdi.[4] RCM'de bir öğrenci iken, sicil memuru John Stainer ona bir klavsenci olarak geçinmenin imkansız olduğu söylemiştir. Londra'daki ilk çıkışını 1966'da Royal Festival Hall'da, flütçü Stephen Preston ve viyolonselci Anthony Pleeth ile kurduğu Galliard Harpsichord Trio ile yaptı. Bu aşamada modern çalgılarla barok müzik çalıyorlardı. Solo klavsen olarak ilk çıkışını 1968'de Londra'da Purcell Room'da gerçekleştirdi.[5]

Kariyerinde erken çalışma olanaklarını en üst düzeye çıkarmak için repertuvarına sadece düzenli barok repertuvarını değil, aynı zamanda Roberto Gerhard'ın klavsen, perküsyon ve yaylılar için konçertosu, Manuel de Falla'nın klavsen konçertosunu da içeren modern klavsen konçertolarını, Frank Martin'in arp, klavsen, piyano ve yaylılar orkestrası için Küçük Senfoni Konçertantı ve Francis Poulenc'in Concert Champétre adlı eserini dahil etti.[3][6] Pinnock ve Maxim Vengerov 2000 yılında birlikte konser turuna çıktılar, Vengerov ilk kez barok kemanı ve Pinnock modern piyano ile seslendirdi. Bu konserlerin ilk yarısı barok keman ve klavsen, ikinci yarısında modern keman ve piyano müziğinden oluşuyordu.[7][8]

The English Concert

[değiştir | kaynağı değiştir]

Kasım 1972'de Galliard Trio, dönem çalgılarında Barok ve erken klasik müzik icralarında uzmanlaşmış, sonradan The English Concert adı ile bir orkestra olacak şekilde genişlemiştir.[9] Orkestra başlangıçta yedi üyeyle başlamış ancak kısa sürede büyümüştür. Dönem performansına geçme kararı birkaç nedenden dolayı alınmıştır:[10]

Pinnock Klavsende.

Pinnock, dönemsel icra ya da performans akımının ve barok repertuvarının yeniden canlandırılmasının ön planındaydı; Leonard Bernstein'ın Pinnock'un performanslarına tepkisi şöyledir: "Bence orkestra şefi Trevor Pinnock'un bu alandaki çalışmaları özellikle heyecan verici - Bach ve Handel performansları beni koltuğumdan zıplatıyor!" [11]

The English Concert orkestrasının Londra'daki ilk çıkışı 1973'te İngiliz Bach Festivali'nde gerçekleşmiştir.[12] 1975'te Pinnock, Rameau'nun son operası Les Boréades'in John Eliot Gardiner yönetimindeki ilk performansında klavsen çaldı.[13] 1983 yılında The English Concert ilk kez Kuzey Amerika'da konser turnesi gerçekleştirdi; daha önce Washington Üniversitesi St. Louis'deki Rezidans'ta Sanatçı olarak iki dönem geçirmişti.[3] BBC Proms festivalindeki ilk çıkışı 1980'de gerçekleşmiştir; daha sonra 1986'da Georg Frideric Händel'in Solomon oratoryosu ile birlikte birçok büyük eseri yönetmiştir.[4] Dünya çapında konser turları gerçekleştirmiş ve sayısız kayıt yapmışlardır. Pinnock'un şefliği "karakteristik bir enerji ve coşku ile dinleyicilere kolayca etkilemiştir." The English Concert Choir (Koro), ilk olarak 1983'te, Jean-Philippe Rameau'nun Acante et Céphise'nin 20. yüzyıldaki ilk performansı için gerektiği gibi toplanan geçici bir şarkıcı grubuydu; 1990'ların ortasından Johann Sebastian Bach'ın si minör missasını icra ettikleri dönemde kurulmuş büyük bir bir koro haline geldi. Bu, topluluğun düzenli olarak Barok operalar, oratoryolar ve diğer vokal eserleri gerçekleştirmelerine izin verdi; Bunu Bach'ın bir dizi büyük koro eserleri izledi.[14]

The English Concert 30 yılı aşkın bir süredir klavsen veya oda orgundan [15] yönetilen bir orkestraydı, diğer orkestra üyeleriyle birlikte 2003'te kemancı Andrew Manze ile çalışmaya karar verdi.[10]

Diğer şeflik projeleri

[değiştir | kaynağı değiştir]

1989'da Pinnock, New York'ta The Classical Band'ı kurdu ve topluluğun ilk provalarından önce Deutsche Grammophon firması ile 18 disklik bir kayıt sözleşmesi imzaladı.[16] Joseph Haydn'dan Felix Mendelssohn-Bartholdy'ye dek uzanan klasik repertuvar eserlerini, dönemsel çalgılar kullanan grupla beraber aynı zamanda piano solisti olarak da yer almak üzere yönetti.[17] Hayal kırıklığı yaratan bir konser serisinden sonra 1990 yılında istifa etti ve yerine Bruno Weil geçti.[18]

İlk kez 1985'te yönettiği bir grup olan Ottawa'daki Ulusal Sanat Merkezi Orkestrası'nın, 1991-1996 yılları arasında sanat yönetmenliğini ve daimi şefliğini yapmıştır. Ardından Grigory Sokolov'un solist olarak Beethoven'ın 1. ve 5. piyano konçertolarını seslendirdiği konserler ile ABD turu dahil 1996-1997 ve 1997-1998 dönemlerinde sanatsal danışman olarak görev yapmıştır.[19] Resmi konumunu bıraktığından beri orkestraya ara sıra geri dönüş ziyaretleri yapmıştır.

Konuk şef

[değiştir | kaynağı değiştir]

Boston, City of Birmingham, San Francisco ve Detroit senfoni orkestraları, Saint Paul, Los Angeles ve Mito oda orkestraları, Freiburg ve Philharmonia Barok orkestrası dahil olmak üzere dünyanın önde gelen orkestralarında misafir şef olarak sık sık yer almıştır.[20] Salzburg Mozarteum Orkestrası, Berlin Filarmoni Orkestrası, Viyana Filarmoni Orkestrası, Avusturya-Macaristan Haydn Orkestrası, Chicago Senfoni Orkestrası ve Londra Filarmoni Orkestrası ve Tanglewood, Mostly Mozart ve Salzburg festivallerinde.[12][21] Leipzig Gewandhaus Orkestrası ve Deutsche Kammerphilharmonie'nin düzenli konuk şefidir.[22]

Metropolitan Operası'nda ilk kez 1988'de Händel'in operası Giulio Cesare'i yönetti, aynı yıl ilk kez Händel'in Mesih oratoryosu Salzburg Festivali'nde seslendirildi.[1][4] 2005 yılında Sidney Operası'nda Händel'in Rinaldo'sunda 'Opera Avustralya' ve Michael Chance'i yönetti. Ayrıca William Babell'in (Händel'in gerçek doğaçlamaları olduğunu iddia ettiği) bazı aryaların virtüöz klavsen transkripsiyonlarını çalmıştır.[23]

Son yıllar

[değiştir | kaynağı değiştir]
Trevor Pinnock, Avrupa Brandenburg Topluluğu'nu yönetirken.

2004 yılında İngiliz besteci John Webb'den modern klavsen müziği sipariş etmiştir. Surge (2004) "bir ritmik tekrarlama figürü üzerine inşa edilmiştir. Her ikisi de açık bir şekilde tonal olmasa da, her biri klavsenin karmaşık tonlarının daha yoğun bir şekilde ahenksiz müziğe verebileceği sadece vurucu etkiyi ustaca önler.” Aynı bestecinin Ebb (2000) adlı filmini seslendirmiştir.

2007 yılında Bach'ın Brandenburg Konçertoları'nı kaydetmiş ve popüler barok müzikler icra ederek 60. yaş gününü kutlamak üzere kurulan Avrupa Brandenburg Orkestrası Topluluğu ile Avrupa ve Uzak Doğu'da konser turneleri gerçekleştirmiştir.[24][25] Konçertoları 2008'de Barok Çalgısal Gramofon Ödülü'nü kazanmıştır.[26] Bu orkestra kalıcı değildi ancak J. S. Bach'ın St John Passion'unun çalışmalarının odak noktası olacağı 2011 yılında yeniden toplanması planlanmıştır.[27]

Pinnock'un eğitim çalışmaları hem İngiltere'de hem de başka yerlerde gerçekleşmektedir. Kraliyet Müzik Akademisi Konser Orkestrası'nın ana konuk şefi,[28] diğer İngiliz üniversitelerinde master veya atölyeler,[29] ve Salzburg Mozarteum Üniversitesi ve Hong Kong Akademisi Sahne Sanatları gibi kuruluşların orkestralarını yönetmek gibi görevler üstlenmiştir.[21] Ayrıca Lars Ulrik Mortensen, Nicholas Parle, Carole Cerasi ve Julian Perkins de dahil olmak üzere bazı klavsencilerle de çalışmıştır.

Dereceler ve onurlar

[değiştir | kaynağı değiştir]

ARCM Hons (org) 1965, FRCM 1996; Hon. FRAM 1988.[5] Fahri doktora: 1993 yılında Ottawa Üniversitesi (D. Üniversitesi),[30] 1995 yılında Kent Üniversitesi (DMus),[31] 2005 yılında Sheffield Üniversitesi (DMus).[32]

1992'de Britanya İmparatorluk Nişanı ve 1998'de Fransız Ordre des Arts et des Lettres ile onurlandırılmıştır.[1]

Kayıtlar

[değiştir | kaynağı değiştir]

Tüm orijinal kayıtların listesidir. Yıllar kayıt edildiği yıldır.[33]

Solo klavsen

[değiştir | kaynağı değiştir]

Besteciye göre

[değiştir | kaynağı değiştir]
  • J. S. Bach: Toccatalar BWV 910 & 912, Prelüd ve füg BWV 894, do minör fantasia BWV 906, Kromatik Fantazi ve Füg BWV 903 (1978)
  • J. S. Bach: Toccatalar BWV 911, 913–916 (1977)
  • J. S. Bach: Partitalar BWV 825-830 (1985)
  • J. S. Bach: Partitalar (1998-1999) BWV 825-830 (Hänssler Classics)
  • J. S. Bach: Goldberg Varyasyonları BWV 988 (1980)
  • J. S. Bach: İtalyan Konçertosu BWV 971, Vivaldi'den üzerine Konçerto (Op. 3 No. 9) BWV 972 ve Fransız Uvertürü BWV 831 (1979)
  • J. S. Bach: 5. Fransız süiti BWV 816, 3. BWV 808 İngiliz süiti, Kromatik Fantazi ve Füg BWV 903 ve The Well-Tempered Clavier'den (1992) Prelüd ve Füg BWV 846, 876, 881
  • G. F. Handel : Klavsen Süitleri ve Chaconne HWV 434, 441, 436, 438, 435
  • J.-Ph. Rameau : Tüm Klavsen Eserleri, CRD kayıtları
  • J.-Ph. Rameau: Les Cyclopes (la minör ve mi minör süitler), Avie kayıtları (2005)
  • D. Scarlatti : Sonatlar Kk. 46, 87, 95, 99, 124, 201, 204a, 490, 491, 492, 513, 520, 521; CRD 3368 (1997; 1981, LP olarak)
  • D. Scarlatti : Sonatlar Kk. 460, 461, 478, 479, 502, 516, 517, 518, 519, 529, 544, 545, 546, 547 (1986)
  • Orlando Gibbons: Woods So Wild (CRD 72021)

Koleksiyonlar

[değiştir | kaynağı değiştir]
  • 16. Yüzyıl İngiliz Klavye Müziği, CRD [34] (1976)
  • Seçilmiş Etütler ve Ayres (17. ve 18. Yüzyıl İngilizce Klavye Müziği) Koleksiyonu, CRD [35]
  • Victoria ve Albert Müzesi'nde, CRD [36] (1974)
  • The Harmonius Blacksmith: Favori Klavsen Çalışmaları [37] (1983)
  • Purcell ve Handel Süitler ve J. Haydn Sonat, Wigmore Hall Live (2009)

Klavsen konçertoları

[değiştir | kaynağı değiştir]
  • J. S. Bach: klavsen konçertosu BWV 1052–1058, 2, 3 ve 4 klavsen 1060-1065 için konçertolar (Kenneth Gilbert, Lars Ulrik Mortensen ve Nicholas Kraemer, 2. 3. ve 4. klavsenciler) (1979–1981)
  • J. S. Bach: Klavsen, keman ve flüt için konçerto BWV 1044 (kayıtta 3 konser) (1984)
  • J. S. Bach: Brandenburg Konçertosu no. 5 BWV 1050 (Brandenburg konçertosunun iki kaydında) (1982 ve 2006)
  • J. S. Bach'ın Oğullarının klavsen konçertoları : CPE Bach : Wq.14, Wq.43; JC Bach / Mozart: D major'da konçerto; CRD (1974)
  • T. Arne : Sol minör klavsen konçertosu (Büyük Müzik Konseri'nden) (1979)
  • J. Haydn : Klavsen ve Orkestra için Konçerto Hob XVIII:11 (Haydn: Konçertolar ve Pachelbel: Canon ve Gigue albümünde) (1985)
  • Leigh: Harpsichord ve String Orchestra için Concertino, Londra Filarmoni Orkestrasını yöneten Nicholas Braithwaite ; ayrıca Leigh'in Yaz Gecesi Gece Rüyası takımında oynuyor; Lyrita kayıtları (1980) [38]
  • F. Poulenc : Seiji Ozawa ile Boston Senfoni Orkestrası ile (canlı kayıt) Concert champêtre, Deutsche Grammophon (1991) [39]

Oda müziği

[değiştir | kaynağı değiştir]
  • J. Ch. Bach: 3 Kuintet, Sekstet [40] (ayrıca fortepiano ve square piyanoda yer almıştır) The English Concert (1988)
  • J. S. Bach: Stephen Preston (barok flüt) ile flüt ve klavsen BWV 1030–1032 için sonatas ve Jordi Savall (viola da gamba ), CRD ilavesi ile flüt ve sürekli BWV 1033–1035 için sonatas
  • J. S. Bach: Flüt ve klavsen için sonatlar, Jean-Pierre Rampal (modern flüt) ile BWV 1020, 1030-1033 ve Roland Pidoux (viyolonsel) ile flüt ve sürekli bas için sonatlar, CBS Records (1985)
  • J. S. Bach: Emmanuel Pahud ve Jonathan Manson (viyolonsel) ile flüt ve sürekli bas BWV 1020, BWV 1033-1035 ve flüt ve klavsen BWV 1030-1032; EMI Classics, Silvia Careddu (flüt) ile iki flüt için sonat BWV 1039 (2008)
  • J. S. Bach: Rachel Podger (keman) keman ve klavsen BWV 1014–1019 için sonatlar ve Jonathan Manson (viola da gamba) ile sonat BWV 1019a, BWV 1021, 1023Channel Classics (2000)
  • J. S. Bach: (Jonathan Manson ile) Viyola da gamba ve Klavsen BWV 1027-1029, 1030b (flüt sonatın erken bir versiyonu) için sonatlar, Avie (2006)
  • A. Corelli : Trio Sonatas [41] The English Concert üyeleriyle (1987)
  • G. F. Handel : Trio Sonatas [42] The English Concert üyeleriyle (1985)
  • J.-Ph. Rameau : Rachel Podger ve Jonathan Manson ile Pièces de Clavecin en Concerts, Channel Classics (2002)
  • Antonio Soler : Kenneth Gilbert (1979) ile İki Klavyeli Çalgı için Altı Konçerto (klavsen ve fortepiano)
  • Wesley : Erken İngilizce Klavye Müziği kaydında Simon Preston ile Do Majör Org için Düet (1986)
  • Jordi Savall, Argo Records (1978) [43] Punckes Delight ve diğer on yedinci yüzyıl keman ve klavye (virginal ve oda organı) için İngiliz müziği [44][45]
  • Flüt Kralı: Büyük Frederick'in Sarayından Müzik.[46] Emmanuel Pahud (flüt). Bir flüt konçertosu ve bir flüt sonatı; Trevor Pinnock, klavsenden Kammerakademie Potsdam orkestrası ile, Jonathan Manson (Cello). EMI Classics (2011).[47]

The English Concert ile Orkestra Eserleri

[değiştir | kaynağı değiştir]

Trevor Pinnock genellikle klavsende sürekli bas çalarken yönetmiştir. Aksi belirtilmedikçe kayıtlar Archiv Produktion'a ilişkindir.[48]

Besteci adına göre

[değiştir | kaynağı değiştir]
  • C. Ph. E. Bach: Yaylılar için 6 Senfoni, Wq.182 (1979)
  • C. Ph. E. Bach: Flüt Konçertoları Wq. 166 ve Wq. 167 (Stephen Preston, flüt) (1980)
  • J. S. Bach: Brandenburg concertos (1982)
  • J. S. Bach: Orkestra Süitleri no. 1 & 3 (1978)
  • J. S. Bach: Orkestra Süiti no. 2 ve Klavsen, Flüt ve Keman için 'Üçlü Konçerto' BWV 1044 (Simon Standage, keman; Stephen Preston, flüt) (1978)
  • J. S. Bach: Orkestra Süiti no. 4 ve Brandenburg Konçertosu no. 5 (1979)
  • J. S. Bach: Orkestra Süitleri (Lisa Beznosiuk, flüt) ve Kantatlardan Sinfonia bölümleri BWV 110, 174, 249, 42, 52 (1993)
  • J. S. Bach: Solo ve İkili Keman Konçertoları (Simon Standage, Elizabeth Wilcock, kemanlar) (1983)
  • J. S. Bach: 3 Concerti: Oboe d'amore Konçertosu BWV 1055, Keman ve Obua için Konçerto BWV 1060r ve Klavsen, Flüt ve Keman için 'Üçlü Konçerto' BWV 1044 (1984)
  • Boyce: 8 Senfoni, Op. 2 (1986)
  • A. Corelli: 12 Konçerto Grosso Op. 6 (1988)
  • Johann Friedrich Fasch: Konçertolar ve Orkestra Süiti (1995)
  • G. F. Händel: 6 Konçerto Grosso Op. 3 (1984)
  • G. F. Händel: 12 Konçerto Grosso Op. 6
  • G. F. Händel: Su Müziği (1983)
  • G. F. Händel: Kraliyet Havai fişek Müziği ve İki Orkestra için Konçertolar no. 2 ve 3 (no.1 Noel Konçertoları albümünde) (1985)
  • G. F. Händel: <i id="mwAio">Kraliyet Havai fişek Müziği</i> (orijinal versiyon, 1749), Konçertolar, Occasional Süit (1995)
  • G. F. Händel: Konçerto Grosso Alexander's Feast HWV 318, Sonat à Cinque HWV 288, Obua Konçertoları HWV 287, 301, 302a (Simon Standage, keman; David Reichenberg, obua) (1984)
  • G. F. Händel: Uvertürler (Samson, il pastor fido, Agrippina, Alceste, Saul ve Teseo operalarından) (1986)
  • G. F. Händel: Org Konçertoları Op. 4, Op. 7 ve HWV 295, 296, 304 (Simon Preston, org) (1984)
  • G. F. Händel: Coronation Anthems (Westminster Abbey korosu şefliğinde Simon Preston ile) (1982)
  • G. F. Händel: Dettingen Te Deum, Dettingen Anthem (Westminster Abbey korosu şefliğinde Simon Preston ile) (1984)
  • G. F. Händel: Ode for St. Cecilia's Day (Felicity Lott, soprano; Anthony Rolfe Johnson, tenor) (1985)
  • G. F. Händel: Italian cantatas: Silete venti HWV 242; Cecilia, vogli un sguardo HWV 89 (Jennifer Smith, soprano; John Elwes, tenor) (1987)
  • G. F. Händel: Messiah (Arleen Auger, soprano; Anne Sofie von Otter, contralto; Michael Chance, countertenor; Howard Crook, tenor; John Tomlinson, bass) (1988)[49]
  • G. F. Händel: Belshazzar (1990)
  • G. F. Händel: Acis and Galatea in Mozart'ın düzenlemesi K. 566 (1991)
  • G. F. Händel: Tamerlano (2001); CD: Avie records (canlı kayıt, London), DVD: Arthaus Musik (live recording, Halle)
  • J. Haydn: Obua, Trompet ve Klavsen Konçertoları (Hob.XVIII:11) (Paul Goodwin, obua; Mark Bennett, trompet; Trevor Pinnock, klavsen) (1985)
  • J. Haydn: Keman Konçertoları; Salomon: Keman ve Orkestra için Romans (Simon Standage, keman) (1989)
  • J. Haydn: Stabat Mater (1990)
  • J. Haydn: Missa in Angustiis (Nelson mass), Te Deum (1987)
  • J. Haydn: Missa Sancti Nicolai, Theresienmesse (1993)
  • J. Haydn: Senfoniler no. 6 Le Matin, no. 7 Le Midi, no. 8 Le Soir (1987)
  • J. Haydn: Sturm und Drang Senfoniler (no. 26, 35, 38, 39, 41, 42, 43, 44, 45, 46, 47, 48, 49, 50, 51, 52, 58, 59, 65) (1989–1991)
  • W. A. Mozart: Senfoniler (1992–1995)
  • W. A. Mozart: Krönungsmesse "Coronation Mass", Exsultate jubilate ve Vesperae solennes de confessore (1994)
  • H. Purcell: Dido and Aeneas (1991)
  • H. Purcell: Timon of Athens ve Dioclesian (1995)
  • H. Purcell: King Arthur (1991)
  • H. Purcell: Odes: Come, ye sons of art, away; Ode for St. Cecilia's Day; Of old, when heroes thought it base (the Yorkshire feast song) (1989)
  • H. Purcell: Christ Church, Oxford korosu ile Koral Eserler, Koro Şefi Simon Preston
  • G. Ph. Telemann: 3 Obua ve Fagot için 3 Orkestra Süiti TWV 55: C6 ve B10, 2 Av Kornosu için TWV 55: D19 (1993)
  • G. Ph. Telemann: Süitler, 3 Obua & Fagot için Re Majör Konçerto TWV 55: g4 ve D1, 3 trompet için TWV 54: D4 (1994)
  • A. Vivaldi: 12 Konçerto Op. 8 'Il Cimento dell'Armonia e dell'Inventione' (Simon Standage, keman); flüt konçertosu RV 429, Viyolonsel Konçertosu RV 424; CRD records (1978)
  • A. Vivaldi: (Le Quattro Stagioni) Dört Mevsim (Simon Standage, keman) (1982)
  • A. Vivaldi: 12 Konçerto Op. 3 'L'estro Armonico' 1,2 ve 4 keman için (Simon Standage, Micaela Comberti, Elizabeth Wilcock, Miles Golding, kemanlar) (1987)
  • A. Vivaldi: 12 Konçerto 'La Stravaganza' Op. 4 (Simon Standage, keman) (1990)
  • A. Vivaldi: Nefesli Çalgılar ve Yaylılar için 7 Konçerto (1995)
  • A. Vivaldi: Concerto Alla Rustica (1986)
  • A. Vivaldi: Concerti l'Amoroso (1987)
  • A. Vivaldi: 6 Flüt Konçertosu Op. 10 (Lisa Beznosiuk, flute) (1988)
  • A. Vivaldi: Gloria; A. Scarlatti: dixit dominus (1988)
  • A. Vivaldi: Stabat Mater, Salve Regina, Nisi Dominus (Michael Chance, countertenor); Yaylılar için Sinfonia RV 169 (1995)

Koleksiyonlar

[değiştir | kaynağı değiştir]
  • Noel Konçertoları [50] (1988)
  • Johann Pachelbel : Canon ve Gigue [51] (1990)
  • Büyük Müzik Konseri: İngiliz Barok Konçertoları [52] (1979)
  • Roma'da Noel : Vivaldi: Gloria ; Corelli: Noel Konçertosu ; Scarlatti: O di Betlemme altera povertà (video ve CD'de) (1992)
  • Opera Aryaları, Mozart, Haydn ve Gluck (Anne-Sofie von Otter, mezzo-soprano) (1995)
  • Obua Konçertoları : C. Ph. E. Bach, Wq.165, L. A. Lebrun No. 1; W. A. Mozart, K.314 (Paul Goodwin, obua) (1990)

Şef olarak

[değiştir | kaynağı değiştir]
  • Exquisite Fires: Linda Bouchard'ın Ulusal Sanat Merkezi Orkestrası ile Müziği ; Marquis Klasikleri (1998)
  • Renée Fleming : Deutsche Kammerphilharmonie Bremen ve Mainzer Domchor ile Mainz Katedrali'nden Konserdeki Kutsal Şarkılar ; Decca kayıtları (2005) (yalnızca DVD'de) [53]
  • J. S. Bach: Avrupa Brandenburg Topluluğu ile Brandenburg Konçertoları, (2007), Avie

Notlar ve referanslar

[değiştir | kaynağı değiştir]
  1. ^ a b c Debrett's People of Today. Debrett's Peerage Ltd. Nisan 2007. ISBN 978-1-870520-26-3. 16 Mayıs 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Ağustos 2020.  Kaynak hatası: Geçersiz <ref> etiketi: "debrett" adı farklı içerikte birden fazla tanımlanmış (Bkz: Kaynak gösterme)
  2. ^ "Born to the baroque". The Australian. 21 Temmuz 2005. 19 Ağustos 2006 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Nisan 2007. 
  3. ^ a b c Noted in the biography in the liner notes of his recording 16th Century English Keyboard Music, CRD records.
  4. ^ a b c Hutchinson Encyclopedia of Britain. Helicon Publishing. Mart 2005. ISBN 1-85986-275-6. 
  5. ^ a b Who's Who. A & C Black. Ocak 2007. ISBN 978-0-7136-7527-6. 16 Mayıs 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Ağustos 2020.  Kaynak hatası: Geçersiz <ref> etiketi: "who" adı farklı içerikte birden fazla tanımlanmış (Bkz: Kaynak gösterme)
  6. ^ Richmond (3 Aralık 1991). "Sparkling performance of wotty Poulenc by Pinnock". The Tech. 111 (55). 9 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Ağustos 2020.  – He performed and recorded the Concert Champêtre in 1991.
  7. ^ "Maxim Vengerov: Baroque Violinist". Culturekiosque Klassiknet. 29 Mart 2000. 6 Temmuz 2000 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Nisan 2007. 
  8. ^ "Baroque adventure". The Guardian. 16 Şubat 2000. 5 Ocak 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Nisan 2007. 
  9. ^ The Academy of Ancient Music was founded by fellow English harpsichordist-conductor Christopher Hogwood at around the same time.
  10. ^ a b Marceau (9 Eylül 2004). "Trevor Pinnock – Autumn Thoughts". La Scena Musicale. 10 (1). 3 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Ağustos 2020.  "When the members of the English Concert were looking for a new conductor and artistic director, they decided on Andrew Manze, and I think they made a good choice. But it was their decision." Kaynak hatası: Geçersiz <ref> etiketi: "autumn" adı farklı içerikte birden fazla tanımlanmış (Bkz: Kaynak gösterme)
  11. ^ Back to a Shadow in the Night: Music Journalism and Writings: 1968–2001. 1st. Hal Leonard. 1 Nisan 2003. s. 207. ISBN 0-634-03596-7. 
  12. ^ a b L. Macy ((Ed.)). "Pinnock, Trevor". Grove Music Online. 10 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Mayıs 2007.  Kaynak hatası: Geçersiz <ref> etiketi: "grove" adı farklı içerikte birden fazla tanımlanmış (Bkz: Kaynak gösterme)
  13. ^ Donington (1975). "Rameau's Les Boréades". Early Music. 3 (3): 263. doi:10.1093/earlyj/3.3.263. 
  14. ^ Argent (25 Ekim 2005). "Interview : The English Concert". Goldberg Magazine. 
  15. ^ "Trevor’s preference was always to direct from the keyboard. He regarded the conductor as an essentially 19th century invention." – Felix Warnock, see above
  16. ^ "Review/Music; 2 Nights, 2 Ensembles And Much Mozart". The New York Times. 17 Nisan 1990. 5 Ekim 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Nisan 2007. The Classical Band was born last year with the music world equivalent of a silver spoon. 
  17. ^ "Review/Concert; Pinnock and New Ensemble Play Mozart as He Heard It". The New York Times. 12 Mayıs 1989. 5 Ekim 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Nisan 2007.  – A review of The Classical Band's debut.
  18. ^ "Review/Music; Authenticity: No More a Goal in Itself". The New York Times. 10 Ağustos 1991. 5 Ekim 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Nisan 2007.  – A review discussing Pinnock's resignation. Despite this failure, The English Concert went on to record the complete Mozart symphonies and other classical repertoire.
  19. ^ "Russian pianist enjoys harmonious relationship with NAC". Ottawa Citizen. 16 Temmuz 1996. 13 Şubat 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Nisan 2007.  – Discussion of the recording of the Beethoven piano concertos, which has not been released.
  20. ^ "Early Music Review: All in the Family". San Francisco Classical Voice. 4 Aralık 2004. 13 Şubat 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Şubat 2010. 
  21. ^ a b Askonas Holt Trevor Pinnock 3 Mart 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Profile on agent's webpage. Retrieved 15 February 2010. Kaynak hatası: Geçersiz <ref> etiketi: "AskonasHolt" adı farklı içerikte birden fazla tanımlanmış (Bkz: Kaynak gösterme)
  22. ^ European Brandenburg Ensemble Trevor Pinnock 9 Ağustos 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. Retrieved 18 February 2010.
  23. ^ Carey Beebe Harpsichords A sound clip of part of the 'Vò far guerra' from Act II of Rinaldo 18 Ekim 2015 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. with Emma Matthews and Trevor Pinnock directing the Australian Opera & Ballet Orchestra from the harpsichord. Retrieved 16 February 2010.
  24. ^ "Baroque balm". The Star (Malaysia). 22 Nisan 2006. 21 Mayıs 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Nisan 2007. 
  25. ^ European Brandenburg Ensemble 2007 Concert Dates 9 Ağustos 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. Retrieved 15 February 2010.
  26. ^ 2008 Gramophone Award Winners 14 Nisan 2011 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Times online, 25 September 2008. Retrieved 13 February 2010.
  27. ^ Trevor Pinnock and the European Brandenburg Ensemble 9 Ağustos 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., European Brandenburg Ensemble website accessed 13 February 2010.
  28. ^ Royal Academy of Music, Trevor Pinnock CBE 24 Eylül 2010 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., staff biographies. Retrieved 18 February 2010.
  29. ^ Birmingham Conservatires Early Music 6 Ağustos 2010 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. Retrieved 18 February 2010.
  30. ^ University of Ottawa "Honorary Doctorates 31 Mayıs 2014 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.". Retrieved 18 February 2010.
  31. ^ University of Kent "Honorary graduates 1990–99 9 Kasım 2012 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.". Retrieved 18 February 2010.
  32. ^ University of Sheffield Honorary Graduates 29 Ekim 2013 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., p. 7. Retrieved 18 February 2010
  33. ^ Sources for this list are the notes to each recording
  34. ^ Byrd: Watkins Ale, Lavolta, Lady Morley, Rowland, Carman's Whis; Anon: My Lady Carey's Dompe; Tallis: O Ye Tender Babes; Gibbons: The Woods So Wild, Mask: The Fairest Nymph, Lord Salisbury his pavan and galliard; Bull: The King's Hunt, My Grief, My Self; Dowland: Lachrymae and Galliard; Randall: 'Can She Excuse'; Farnaby: Muscadin, Loath to Depart; Tomkins: Barafostus' Dream
  35. ^ Anon: The Grange; Gibbs: Lord Monck's March; Anon: Gerard's Mistress; Locke: Suite No.4 in D major; Purcell: A New Irish Tune (Lillibullero); Draghi: Ground (Socca Pur); Purcell – Suite No.2 in G minor; Blow: [Mortlack's Ground]; Greene: Overture in D major; Arne – Sonata No.6 in G; Nares – Lesson No.2 in D major; Paradies – Sonata No.6 in A major
  36. ^ Anon: My Lady Wynkfylds Rownde; Byrd: The Queenes Alman, The Bells; Handel: Suite no.5 in E major HWV 430; Croft: Suite no.3 in C minor; Arne: Sonata no.3 in G major; J. C. Bach: Sonata in C minor op.5 no.6
  37. ^ Handel: Air and Variations 'The Harmonious Blacksmith'; Fischer: Passacaglia in D minor; Couperin: Les Baricades Mysterieuses; Bach: Italian Concerto in F major; Rameau: Gavotte avec 6 Doubles; Scarlatti: Sonatas in E major K. 380 and 381; Fiocco: Adagio in G major; Daquin: Le Coucou; Balbastre: La Suzanne
  38. ^ Lyrita Walter Leigh – * Overture, Agincourt • Concertino for Harpsichord • Music for String Orchestra • A Midsummer Night's Dream Suite • The Frogs • * Jolly Roger Overture 9 Ağustos 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., lyrita.co.uk accessed 18 February 2010.
  39. ^ For the Concert champêtre, Pinnock played a rare triple manual harpsichord, disposition 16' 8' 8' 4' 2', lute stop, 2 buff stops, 2 couplers, by Robert Goble & Son, Oxford (picture 27 Eylül 2007 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.) after H. A. Hass, Hamburg, 1740. The original is apparently in the collection of Rafael Puyana.
  40. ^ Quintets: op.22 no.1, op.11 no.1, op.11 no.6
  41. ^ Op.1 nos.1, 3, 7, 9, 11, 12; op.2 nos.4, 6, 9, 12.
  42. ^ For 2 violins: op.5 no.2, op.5 no.4, HWV 393, op.2 no.3; for violin and flute: op.2 no.1; for violin: op.1 no.3.
  43. ^ Pierre-F. Roberge "The Punckes Delight 9 Ağustos 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi." Medieval Music & Arts Foundation. Retrieved 18 February 2010.
  44. ^ Anon.: Divisions on the 'Barafostus Dream'; Alfonso Ferrabosco: Pieces for the lyra-viol; Orlando Gibbons: Fantasia for organ; Christopher Simpson: Prelude and Divisions in E minor; William Corkine: The Punckes Delight, Coranto I, Coranto II, Walsingham; John Bull: Coranto; Anon.: The King's Morisk; John Bull: The Duchess of Brunswick's Toy; Tobias Hume: Musical Humors: Touch me lightly, Harke, harke, A Souldiers Resolution; John Bull: My Jewel; Christopher Simpson: Divisions in B flat
  45. ^ Only released on vinyl LP
  46. ^ Concertos: C. P. E. Bach: Flute Concerto in A major, Wq.168/H.438; Franz Benda: Flute Concerto in E minor; Frederick II of Prussia: Flute Concerto No. 3 in C major; Johann Joachim Quantz: Flute Concerto, QV 5:174 in G major (No. 161). Sonatas: J. S. Bach: Trio Sonata from the Musical Offering, BWV 1079 (Matthew Truscott, violin); Anna Amalia of Prussia: Flute sonata in F major; C. P. E. Bach: Sonata in A minor for Solo Flute, Wq.132/H.562; Johann Friedrich Agricola: Flute sonata in A major; Frederick II: Flute Sonata in B minor; C. P. E. Bach: Flute Sonata in G major, Wq.133/H.564.
  47. ^ "The Flute King: Music from the Court of Frederick the Great – Release Details". EMI Classics. 4 Ocak 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Haziran 2012. 
  48. ^ Trevor Pinnock and The English Concert recorded with CRD from 1974 to 1978, Archiv from 1978 to 1995, and Avie in 2001
  49. ^ Trevor Pinnock also wrote the preface to this book on the oratorio: Getting a Handel on Messiah. illustrated by Dave Donald. Sound And Vision Publishing Ltd, Canada. 1994. ISBN 0-920151-17-5. 
  50. ^ Marc-Antoine Charpentier: Noëls sur les instruments H.531, 534; Johann Melchior Molter: concerto pastorale in G major; Vivaldi: concerto for 2 trumpets RV 537; Giuseppe Sammartini: Pastorale in G major from op.5 no.6; Telemann: concerto polonois in G major; Handel: concerto a due cori no.3 HWV 332; Corelli: Christmas concerto, op.6 no.8.
  51. ^ Johann Pachelbel: Canon & Gigue; Handel: Arrival of the Queen of Sheba; Vivaldi: sinfonia for strings RV 149; Purcell: Chacony Z.730; Tomaso Albinoni: concerto a cinque op.9 no.2; Charles Avison: concerto grosso no.9 after Domenico Scarlatti.
  52. ^ John Stanley: Concerto for strings, op.2 no.3; Thomas Arne: Harpsichord concerto no.5; William Boyce: Symphony op.2 no.1; Francesco Geminiani: concerto grosso after Corelli's op.5 no.12 (variations on 'la folia'); Pieter Hellendaal: concerto op.3 no.4; Charles Avison: concerto grosso no.9 after Domenico Scarlatti.
  53. ^ PBS Renée Fleming Sacred Songs and Carols 21 Şubat 2014 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., PBS Great Performances website. Retrieved 18 February 2010.

Dış bağlantılar

[değiştir | kaynağı değiştir]
"https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Trevor_Pinnock&oldid=33241121" sayfasından alınmıştır