Wilhelm Uhde
Vikipedi, özgür ansiklopedi
Wilhelm Uhde (28 Ekim 1874, Friedeberg, Brandenburg (bugünkü Polonya) - 7 Ağustos 1947, Paris), Alman sanat koleksiyoneri ve satıcısı, yazar ve eleştirmen. Modern sanatın ilk koleksiyonerlerinden olup ressam Henri Rousseau'nun kariyerinde önemli yere sahiptir.
Hayatı[değiştir | kaynağı değiştir]
Uhde Dresden'de hukuk okudu ancak bunu bırakıp önce Münih'te sonra Floransa'da sanat tarihi eğitimi aldı. 1904'te Paris'e taşındı. İlk Picasso eserini 1905'te satın alan Uhde Pablo Picasso ve Georges Braque'ın kübist eserlerini toplayan ilk koleksiyonerlerdendi. 1907'de Robert Delaunay, Sonia Terk ve Henri Rousseau'yla tanıştı, 1908'de Paris'te rue Notre-Dame-des-Champs'da kendi sanat galerisini açtı. Galeride Georges Braque, Jean Metzinger, Sonia Delaunay, André Derain, Raoul Dufy, Auguste Herbin, Jules Pascin ve Pablo Picasso'nun eserlerini sergiledi.[1] Uhde, 1908'de Londra'da Sonia Terk ile evlendi. İddialara göre bu evlilik Uhde'nin eşcinselliğini gizlemek için yapılmıştı. 1910'da çift boşandıktan sonra Terk, Robert Delaunay ile evlendi.[2] Uhde Picasso'ye kendi portresini yapması için 1910'da sipariş verdi, 1911'de ise Rousseau hakkındaki ilk monografiyi kaleme aldı.[2]
I. Dünya Savaşı'nın başlamasıyla Fransız hükûmeti Fransa'da yaşayan birçok Alman vatandaşının mal varlığına el koydu. Uhde'nin Georges Braque, Raoul Dufy, Juan Gris, Auguste Herbin, Marie Laurencin, Fernand Léger, Jean Metzinger, Pablo Picasso, Jean Puy ve Henri Rousseau gibi ressamların eserlerinden oluşan koleksiyonuna da bu çerçeve de hükûmet tarafından 1914'te el kondu ve 1921'de Hôtel Drouot'da yapılan bir dizi müzayedede bu eserler satıldı.[3][4]
1919-20 yıllarında Uhde Alman ressam Helmut Kolle ile çalıştı ve Fransa'daki Chantilly'de onunla birlikte yaşadı. Daha sonra Almanya'ya döndü ve Weimar Cumhuriyeti'ne karşı pasifist görüşleri benimsedi. 1924'te Fransa'ya, 1927'de Chantilly'ye döndü. Yahudi olduğu için II. Dünya Savaşı boyunca Güney Fransa'da saklandı ve bu sırada sanat eleştirmeni ve Fransız Direnişi lideri olan Jean Cassou'dan destek gördü.
Kutsal Yürek ressamları[değiştir | kaynağı değiştir]
Uhde 1928'de Paris'te düzenlenen ilk naif sanat sergisinin de düzenleyicisiydi. Bu sergide, grup olarak "Kutsal Yürek" ressamları adı verilen Henri Rousseau, André Bauchant, Camille Bombois, Séraphine Louis ve Louis Vivin'in eserleri yer alıyordu.
Etkisi[değiştir | kaynağı değiştir]
Martin Provost'un yönettiği 2008 Fransız-Belçika yapımı Séraphine filmi Uhde'nin hayatının önemli bir bölümünü ve ressam Séraphine Louis ile ilişkisini, 1912'deki ilk karşılaşmalarından ressamın Clermont akıl hastanesindeki son günlerine kadarki dönem içinde anlatır.[5] Film, en iyi film ve Yolande Moreau için en iyi kadın başrol oyuncusu da dahil olmak üzere yedi César Ödülü kazanmıştır.
Eserleri[değiştir | kaynağı değiştir]
- Picasso et la tradition française, Paris : Les Quatre Chemins, 1928
- Cinq maîtres primitifs, Paris, 1949
- Von Bismarck bis Picasso: Erinnerungen und Bekenntnisse (1938)
Koleksiyonundan eserler[değiştir | kaynağı değiştir]
-
Juan Gris, 1914, Le Compotier -
Henri Rousseau, 1909, Portrait of Joseph Brummer -
Henri Rousseau, 1886, La Femme en rouge dans le forêt (Am Waldrand)
,_chalk_and_oil_on_canvas,_92_x_65_cm,_Kr%C3%B6ller-M%C3%BCller_Museum,_Otterlo,_Netherlands.jpg)
Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]
- ^ MAM, Musée d'Art Moderne de la Ville de Paris, Paris 1937, L'Art Indépendant, ex. cat. 2-85346-044-4, Paris-Musées, 1987, P. 188
- ^ a b "Dictionary of Art Historians". 25 Ocak 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Ocak 2020.
- ^ "The Metropolitan Museum of Art Libraries, Vente de biens allemands ayant fait l'objet d'une mesure de Séquestre de Guerre: Collection Uhde. Paris, 30 May 1921". 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Ocak 2020.
- ^ Malcolm Gee, "Dealers, Critics and Collectors of Modern Painting; Aspects of the Parisian Art Market Between 1910 and 1930", Courtauld PhD Dissertation 1977, p25
- ^ Ebert, Roger (17 Haziran 2009). "Séraphine review". Roger Ebert, SunTimes. 13 Ekim 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Temmuz 2011.
