Four Tops
Vikipedi, özgür ansiklopedi
The Four Tops, 1960'larda şehrin Motown sesini tanımlamaya yardımcı olan, Detroit'ten bir Amerikan vokal dörtlüsü. Grubun repertuarı soul müzik, R&B, disko, yetişkin çağdaş, doo-wop, caz ve şov melodilerini içermektedir.
Four Aims olarak kurulan solist Levi Stubbs, Abdul "Duke" Fakir, Renaldo "Obie" Benson ve Lawrence Payton kırk yılı aşkın bir süredir birlikte kaldılar ve 1953'ten 1997'ye kadar personel değişikliği olmadan performans sergilediler.[1] Four Top, 1960'larda dünya çapında duyulan Motown Sound'u kuran Mucizeler, Marvelettes, Martha ve Vandellas, The Temptations ve The Supremes dahil olmak üzere bir dizi grup arasındaydı. Bir bariton olan Stubbs'a sahip olmaları dikkate değerdi., baş vokalleri olarak, oysa zamanın diğer erkek ve karma vokal gruplarının önünde tenorlar vardı.
Grup, Motown için bir dizi hit single hazırlayan Holland-Dozier-Holland'ın son derece başarılı şarkı yazarlığı ve prodüksiyon ekibinin ana erkek vokal grubuydu. Bunlar arasında Billboard Hot 100'de bir numara olan iki hit de vardı: 1965'te "I Can't Help Myself (Sugar Pie Honey Bunch)" ve 1966'da "Reach Out I'll Be There". 1970'lere, milyon satan "Ain't No Woman" (1973) dahil.
Grup, 1990'da Rock and Roll Hall of Fame'e ve 1999'da Vocal Group Hall of Fame'e alındı. 2004'te Rolling Stone, onları Tüm Zamanların En Büyük 100 Sanatçısı listesinde 79. sıraya yerleştirdi.
Four Tops, hayatta kalan son orijinal üye olarak Fakir ile performans sergilemeye devam ediyor.
Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]
- ^ Colin Larkin, (Ed.) (1993). The Guinness Who's Who of Soul Music (First bas.). Guinness Publishing. s. 91/3. ISBN 0-85112-733-9.
