Gilbert George Lonzarich

Vikipedi, özgür ansiklopedi

Gilbert Lonzarich
DoğumGilbert George Lonzarich
0 Aralık 1945 (79 yaşında)
EğitimKaliforniya Üniversitesi (Berkeley)
Minnesota Üniversitesi
British Columbia Üniversitesi
Ödüller
  • EPS Europhysics Ödülü (1989)
  • Max Born Ödülü (1991)
  • Guthrie Madalyası (2007)
  • Rumford Madalyası (2010)
  • Kamerlingh Onnes Ödülü (2015)
Kariyeri
DalıFizikçi
Çalıştığı kurumlar

Gilbert " Gil " George Lonzarich (d. 1945),[1] Cambridge Üniversitesi Cavendish Laboratuvarı'nda çalışan bir katı hal fizikçisidir. Özellikle süperiletken ve manyetik malzemeler üzerine yaptığı çalışmalarla tanınmaktadır.

Hayatı[değiştir | kaynağı değiştir]

Lonzarich lisans derecesini Kaliforniya Üniversitesi (Berkeley)'den (1967), MS derecesini Minnesota Üniversitesi'nden (1970) ve Ph.D. derecesini British Columbia Üniversitesi'nden (1973) aldı. Doktora sonrası öğretim görevlisi olarak başladığı Cambridge Üniversitesi'nde çeşitli görevlerde bulundu. 1997'den beri, kuantum madde grubuna başkanlık ettiği Cavendish Laboratuvarı'nda profesör olarak görev yapmaktadır.[2]

Araştırmaları[değiştir | kaynağı değiştir]

Lonzarich'in araştırması, elektronlar arasındaki etkileşimin alışılmadık madde hallerine yol açabileceği katılara odaklanıyor. Çalışması, gezici mıknatıslar (MnSi gibi),[3] ağır fermiyon malzemeleri,[4][5] ve ferroelektrikler dahil olmak üzere farklı malzeme sınıflarını ele almaktadır.[6] Konvansiyonel olmayan süperiletkenlik alanında çığır açan bir sonuç, ağır fermiyon malzemelerdeki antiferromanyetik düzenin bastırılmasının, yani kuantum-kritik bir noktanın, süperiletkenliği indükleyebileceğinin gösterilmesiydi.[4]

Lonzarich grubunun deneylerinin önemli yönleri, kristal büyümesi, ultra düşük sıcaklıklar (mK sıcaklıkları), yüksek basınç deneyleri ve kuantum salınımlarıdır (David Shoenberg'in çalışmasının devamı).[7]

Lonzarich grubundaki kayda değer eski öğrenciler arasında Piers Coleman, Louis Taillefer,[5] Andrew MacKenzie ve Christian Pfleiderer bulunmaktadır.[3][7]

Ödülleri[değiştir | kaynağı değiştir]

Kaynaklar[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ a b "Preisverleihungen 1991". Phys. Bl. 47: 230. 1991. doi:10.1002/phbl.19910470317. 
  2. ^ a b c d "Department of Physics, Cavendish Laboratory". University of Cambridge, Department of Physics. 6 Ekim 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Ocak 2017. 
  3. ^ a b Pfleiderer (1997). "Magnetic quantum phase transition in MnSi under hydrostatic pressure". Phys. Rev. B. 55 (13): 8330-8338. doi:10.1103/PhysRevB.55.8330. 
  4. ^ a b Mathur (1998). "Magnetically mediated superconductivity in heavy fermion compounds". Nature. 394 (6688): 39-43. doi:10.1038/27838. 
  5. ^ a b Taillefer (1988). "Heavy-fermion quasiparticles in UPt3". Phys. Rev. Lett. 60 (15): 1570-1573. doi:10.1103/PhysRevLett.60.1570. PMID 10038074. 
  6. ^ Rowley (2014). "Ferroelectric quantum criticality". Nature Physics. 10 (5): 367-372. arXiv:0903.1445 $2. doi:10.1038/nphys2924. 
  7. ^ a b Gibney (2017). "A quantum pioneer unlocks matter's hidden secrets". Nature. 549 (7673): 448-450. doi:10.1038/549448a. 
  8. ^ "Kamerlingh Onnes Prize". M2S Conference 2015. 10 Ekim 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Ocak 2017.