Organik reaksiyon

Vikipedi, özgür ansiklopedi

Organik reaksiyonlar, organik maddelerin tepkimelerine verilen genel addır.

Organik redoks tepkimeleri[değiştir | kaynağı değiştir]

Redoks tepkimelerinde elektron veren tanecik yükseltgenirken, elektron alan tanecik indirgenir. Organik reaksiyonlarda bileşikteki değerliği değişen karbon dikkate alınarak bileşiğin indirgenme/yükseltgenme ayrımı yapılır. Örneğin artan oksijen sayısı ya da azalan hidrojen sayısı yükseltgenmeyi ifade eder.

Yer değiştirme (sübstitüsyon) tepkimeleri[değiştir | kaynağı değiştir]

Organik tepkimede önce bağlar kırılır daha sonra kırılan bağlar farklı bir bileşik oluşturacak şekilde tekrar oluşur. Bu aşamalar tepkime mekanizması ile gösterilebilir. Tepkimeye giren moleküle substrat, bileşikteki atom veya grubun yerine geçen başka atom veya gruba sübstitüent denir.

Bağ kırılması[değiştir | kaynağı değiştir]

Nükleofilik bağ kırılması[değiştir | kaynağı değiştir]

Atom veya grubun bağdaki elektronları kendisine çekerek karbon atomunu bağ elektronlarından uzaklaştırmasıyla karbokatyon oluşur.

Elektrofilik bağ kırılması[değiştir | kaynağı değiştir]

Atom veya grubun bağdaki elektronları karbona bırakmasıyla karbanyon oluşur.

Radikal oluşumu ile bağ kırılması[değiştir | kaynağı değiştir]

Atomların bağdaki elektronlardan birer tane alarak iki tane kararsız ve yüksek enerjili radikal oluşturması ile gerçekleşir.

Katılma tepkimeleri[değiştir | kaynağı değiştir]

İki molekülün tepkimesi ile bir molekülün oluşması şeklinde gerçekleşen tepkimelerdir. Genellikle pi bağları üzerinden gerçekleşir.

Ayrılma (eliminasyon) tepkimeleri[değiştir | kaynağı değiştir]

Katılma tepkimelerinin -genellikle- tam tersi şekilde işleyen tepkimelerdir. Dehidratasyon, ayrılma tepkimesi örneğidir.

Kondenzasyon tepkimeleri[değiştir | kaynağı değiştir]

İki veya daha fazla maddenin tepkimeye girerek büyük bir molekül ile birlikte su, amonyak, metanol gibi küçük moleküllere ayrılması şeklinde gerçekleşen tepkimelerdir. Kondenzasyon polimerleşmesi ise aynı mekanizmanın polimerleşme mekanizması üzerinden gerçekleşmesidir.