Ronnie Wood

Ronald David Wood (1 Haziran 1947),^[1] daha çok 1975'ten beri Rolling Stones'un resmi üyesi ve ayrıca Faces ve Jeff Beck Group'un bir üyesi olarak bilinen bir İngiliz rock müzisyenidir.

Wood, kariyerine 1964'te Birds^[2] ve the Creation dahil olmak üzere birkaç İngiliz ritim ve blues grubunda kısa bir süre sonra baş gitar çalarak başladı Jeff Beck Group'a 1967'de gitarist ve basçı olarak katıldı ve Truth ve Beck-Ola albümlerinde çaldı Grup 1969'da ayrıldı ve Wood, baş vokalist Rod Stewart ile birlikte eski Small Faces üyeleri Ronnie Lane, Ian McLagan ve Kenney Jones'a Faces with Wood adlı yeni bir grupta, esas olarak kurşun gitarda katılmak üzere ayrıldı Grup, Birleşik Krallık'ta ve anakara Avrupa'da büyük başarı elde etti, ancak ABD'de yalnızca kült statü elde etti. Wood, 1973'te piyasaya sürülen son LP'leri Ooh La La'dan popüler başlık parçasını söyledi ve birlikte yazdı Ayrıca Stewart'ın ilk birkaç solo albümünde yoğun bir şekilde çalıştı.

Faces dağılmaya başlayınca, birkaç solo proje başlattı ve sonunda 1974'te ilk solo LP'si olan I Got My Own Album to Do'yu kaydetti Albümde grup arkadaşı McLagan'ın yanı sıra eski Beatle George Harrison ve Wood'un uzun süredir arkadaşı olan Rolling Stones'tan Keith Richards yer aldı Mick Taylor'ın Stones'tan ayrılmasından sonra, Richards kısa süre sonra Wood'u onlara katılmaya davet etti; bunu 1975'te başlangıçta geçici olarak yaptı, ancak 1976'da resmi üye oldu;^[3] ancak,^[2] basçı Bill Wyman'ın ayrılışına kadar resmi olarak finansal ortak olarak kabul edilmemişti.

I've Got My Own Album to Do'nun yanı sıra, birkaç başka solo çalışma daha kaydetti. Now Look, 1975'te piyasaya sürüldü ve Billboard'da 118 numaraya kadar yükseldi; ayrıca film müziği albümü Mahoney's Last Stand için Ronnie Lane ile işbirliği yaptı. Wood ayrıca 1979'da ABD'de 45 numaraya ulaşan Gimme Some Neck'i piyasaya sürdü; 1234, 1981'de piyasaya sürüldü ve 164 numaraya kadar yükseldi 1992'de Slide on This'i çıkardı, Yeni Başlayanlar İçin Değil 2002'de çıktı^[2] ve 2010'da I Feel Like Playing çıktı Wood, Rolling Stones'un bir üyesi olarak 1989'da Rock and Roll Hall of Fame'e alındı ve 2012'de ikinci kez Faces üyesi oldu.^[4]

• I've Got My Own Album to Do (1974/Warner Bros.)
• Now Look (1975/Warner Bros.) US No. 118
• Gimme Some Neck (1979/Columbia) US No. 45
• 1234 (1981/Columbia) US No. 164
• Slide on This (1992/Continuum)
• Not for Beginners (2001/SPV)
• I Feel Like Playing (2010/Eagle) UK No. 164

• Mahoney's Last Stand (1976/Warner Bros.) with Ronnie Lane

• Live at the Ritz (1988/Victor) with Bo Diddley
• Slide on Live: Plugged in and Standing (1993/Continuum)
• Live & Eclectic (2000/SPV) (reissued in 2002 as Live at Electric Ladyland)
• Buried Alive: Live in Maryland (2006/Wooden) with the New Barbarians
• The First Barbarians: Live from Kilburn (2007/Wooden)
• Live in London: I Feel Like Playing (2011/SHProds)
• Mad Lad: A Live Tribute to Chuck Berry (2019/BMG)
• Mr. Luck – A Tribute to Jimmy Reed: Live at the Royal Albert Hall (2021/BMG)

• Always Wanted More (2001/SPV)
• Ronnie Wood Anthology: The Essential Crossexion (2006/Virgin)

• Ronnie Wood.co.uk 2 Şubat 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
• X'te Ronnie Wood
• YouTube'da Wood video kanalı —Wood'un rock 'n' roll kişilikleriyle röportaj yaptığı ve ara sıra sahne performanslarının kliplerini sunduğu resmi YouTube kanalı.
• Çığlık Galerisi
• IMDb'de Ronnie Wood
• San Francisco Sanat Borsası 4 Temmuz 2023 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.