Sebiba

Sebiba (Arabic , Tifinagh : ⵙⴱⵉⴱⴰ) Cezayir'de bir festivali belirtmek için kullanılan terimdir ve bu vesileyle Tuareg halkının dansı kadın davulcular eşliğinde Cezayir'in güneyindeki Tassili n'Ajjer bölgesindeki Djanet'in Sahra vahasında yapılır. Dans, siyah Afrikalı kölelerin torunları arasında ortaya çıktı ve İslami Aşure Festivali kutlamalarının bir parçası.^[1][2] Dans, insanlığın somut olmayan kültürel mirasına olan önemi nedeniyle 2014 yılında UNESCO tarafından kabul edildi.

Kültürel Miras[değiştir | kaynağı değiştir]

Sebiba dansı ve davul müziği, Cezayir ve Sahel bölgesindeki Mağribi Bidhan Tuareg halkı arasında demirci sınıfına veya Inaden'e dayanmaktadır.^[3] Toplum için tüm aletleri, silahları ve takıları yapan inaden, iki geleneksel sosyal sınıf için dışlandıktan sonra Tuareg toplumu içinde ayrı bir kültürel kademe oluşturdu.^[4][5]

Bidhan'daki diğer geleneksel sınıflar, savaşçı sınıfına (hassan),^[6] karşılık gelen Tamasheq dilinde aristokratlar, Imajeghen veya Imuhagh ve Iklan, köleler veya Abīd (Arabic idi.).^[7] Bugün Sudan bölgesinden kaçırılan köleler özgürdür ve Tuareg toplumu içinde çoğunluğu oluşturmaktadır.^[8]

Özellikler[değiştir | kaynağı değiştir]

Muharrem'in ilk İslami ayının onuncu gününe kadar olan ilk gün, yeni yılı başlatan geçiş törenlerinin zamanıdır. Zirve onuncu gün, Aşure günüdür (Arabic ), İslami mezhebe bağlı olarak başka dini anlamları olan.^[9]

Yeni Hicri Yıl Günü, takip eden onbirinci Muharrem'dir. Djanet'te Sebiba, yılın başındaki dans ve tüm şehir festivalidir.^[10]

Nijer'in kuzeyindeki Agadez'de Tuareg halkı, aynı vesileyle Bianu festivalini danslar ve geçit törenleriyle kutlar.

Bianu'da ve Sebiba festivalinde, etkinliğin gidişatı iki nüfus grubu arasındaki zıtlıkla şekillenir: Bianu ile Agadez şehri, etkinlik süresince doğu ve batı olmak üzere ikiye ayrılır. Sebiba festivali için gelen Ksar, Azellouaz ve Ksar El Mihan karşı karşıya gelir.

Festival, iki köy arasında artık çözülmüş olan uzun bir anlaşmazlığın anılarını geri getiriyor. Adjahil'in kutlamalara katılmadığı yer, muhtemelen 20. yüzyılın başında Adjahil'de bir Zaviye tutan Senusiyye Sufi Tarikatının dini yasağı.

Sebiba'nın kültürel arka planı, yıl sonu, yeni bir başlangıç ve festival süresince geçiş halinde olan ve çözülen bir ara dönem gibi mitolojik fikirleri de içerir. Bu genel kozmogonik kavram, Tuareg gelenekleri (Tagdudt) olarak aktarılır ve geçmişte göçebe Tuaregler tarafından bilindiği söylenir.^[11]

Kaotik bir geçiş dönemi fikri, doğanın mevsimsel olarak yenilenmesiyle ilgilidir, ancak aynı zamanda siyah Afrikalı yöneticilerin gücünün mitolojik bir güvencesiyle de ilişkilendirilebilir. Orada, krallık, düzenli olarak tekrar eden bir ritüel anarşi aşamasından geçer; bu aşamada, yönetim ilişkileri alt üst olur ve hükümdarın ilahi kökenine sahip olduğu nihayet doğrulanana kadar sahte savaşlar yürütülür.

Aşure ile zamansal denklem, başlangıçta İslam öncesi olarak adlandırılan ayinleri, günlük İslam kültürünün bir parçası ve dolayısıyla Müslüman Tuareg'in büyük bir kısmı için kabul edilebilir kılıyor. Yine de Sebiba'yı kökenleri ve uygulanma biçimleri nedeniyle İslam dışı bularak reddeden Müslüman gruplar var.

Sözlü gelenek, Sebiba'nın kökenini, Aşura'nın kökenine ilişkin Sünni İslam geleneğine uygun olarak, Musa'ya (Sidi Moussa) ve Yahudilere zulmederken Kızıldeniz'de boğulan Firavun'un ölümüne kadar izler.^[12] O dönemde, Aşura günlerinde doğanın yeni başlangıcında ifade edilen, iyi kötülüğe galip geldi.^[13]

Zafere şükretmek için Sebiba'nın icat edildiği söyleniyor. Diğer köylerde düğünlerde ve diğer özel kutlamalarda da oynanabilen Sebiba oyunlarından ayırt etmek için Aşure Günü'ndeki festivale Sebiba n'Tililin (diğer yazılışı Sebeiba ou Tillellin) denir.^[14]

Mağrip'in aslen siyahi nüfusunun diğer dansları, bir saplantı ayininin parçası olan bir Tunus dansı olan Stambali ve Faslı muadili Derdeba'dır. Berberi kadın Abdaoui'nin Cezayir dansının da mevsimsel bir referansı var.^[15]

Cezayir Sahra'daki Sebiba bayramı, Tuareg mirası ve insanlığın dünya mirasının bir parçasını oluşturan Kültürel miras olarak sınıflandırıldı ve bu olay için yapılan geleneksel kostümün merkezi bir yer tuttuğu yer.^[16]

Djanet vahasında Sebiba ayin ve törenleri 2014 yılında UNESCO İnsanlığın Somut Olmayan Kültürel Mirası listelerine girdi.^[17]

Bu festivaldeki dans, şarkı söyleme, müzik ve kutlamalarla ilişkilendirilen UNESCO'nun somut olmayan kültürel miras listelerinde yer alan bir dans türüdür.^[18]

Sebiba, esas olarak Cezayir Sahra'sında yerelleştirilmiş ve uygulanan kutlama, ritüel dans, halk şarkıları ve davul çalma, sosyal dansları içerir.^[19]

Bu sınıflandırılmış dans formu resmi olarak bir Cezayir kültürel mirası olarak tanınmaktadır ve tüm dünyada takdir edilmekte ve beğenilmektedir ve çok uluslararası bir boyuta ve turistik çekiciliğe sahiptir.^[20]

Sebiba dansı, kültür, gelenekler, insan bedenlerinin kullanımı, eserler (kostümler ve sahne dekorları gibi) ve ayrıca müzik, mekan ve güneş ışığının belirli bir kullanımını içeren çok karmaşık bir olgudur.^[21]

Sonuç olarak, Sebiba dansında pek çok somut ve somut olmayan unsur bir araya getirilerek, onu korunması gereken Cezayir ve Tuareg mirasının zorlu ama son derece ilginç bir türü haline getiriyor.^[22]

Galeri

• 
  Sebiba shuyukhs.
• 
  Sebiba dansçıları.
• 
  Sebiba dansı.
• 
  Sebiba murid.
• 
  Sebiba muridleri.

Ayrıca bakınız[değiştir | kaynağı değiştir]

daha fazla okuma[değiştir | kaynağı değiştir]

Bouzid-Sababou, Meriem. 2001. Sebeiba - Tillin : Djanet'in Touaregs sédentaires'deki Achoura kutlaması . Cezayir: Berzah. ISBN 9961-893-15-1 .

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]