Tanrı'nın Eli

"Tanrının Eli" (İspanyolca: La mano de Dios), Arjantinli futbolcu Diego Maradona'nın 1986 FIFA Dünya Kupası'nda Arjantin-İngiltere çeyrek final maçında attığı goldü. Maradona'nın gol atmak için elini kullanması nedeniyle gol, futbol kurallarına göre yasa dışıydı. Hakemler oyunu net bir şekilde göremedi ve kalenin geçerli kalmasına izin verdi. Bu gol Arjantin'i 1-0 öne geçirdi. Arjantin, Dünya Kupası'nı kazanma yolunda "Yüzyılın Golü" olarak bilinen ikinci golü Maradona'nın atmasıyla 2-1 kazandı.

Golün adı, Maradona'nın golü kural dışı atıp atmadığı konusundaki ilk tepkisinden geliyor ve golün "biraz Maradona'nın kafasıyla, biraz da Tanrı'nın eliyle" yapıldığını belirtti. Maradona sonunda topu yasadışı bir şekilde kullandığını kabul etti ve amacının, Birleşik Krallık'ın dört yıl önce Falkland Savaşı'nda Arjantin'e karşı kazandığı zaferin "sembolik intikamı" olduğunu belirtti.

Maçın ikinci yarısına altı dakika kala Maradona sol ayağıyla ceza sahası dışından topu takım arkadaşı Jorge Valdano'ya verdi. Valdano birkaç İngiliz savunma oyuncusuyla mücadele etmeye çalıştı, ancak top durduruldu ve İngiliz orta saha oyuncusu Steve Hodge tarafından ileri geri atıldı ve İngiltere'nin kalesine doğru tekmelendi.

Oyuncuların pozisyonu nedeniyle Maradona ofsayta yakalanacaktı ancak top rakipten çıktığı için ofsayt ihlali olmadı. Ceza sahası içinde tek başına olan Maradona, topun yere düşmesiyle, Maradona'dan 20 santimetre (8 inç) daha uzun olan kaleci Peter Shilton ile topla mücadele etti. Shilton sağ eliyle ileri atlarken Maradona sol kolunu uzatarak bunu yaptı. Maradona'nın başına yakın kaldırdığı yumruk topa ilk dokundu ve topu İngiltere'nin kalesine gönderdi. Maradona, onaylamak için hakeme ve yan hakeme yan gözle bakarken kutlamaya başladı. Daha sonra gol verildiğinde tamamen kutladı.

Tunuslu hakem Ali Bennaceur golü verdi, ancak İngiliz oyuncuların itirazı üzerine ikinci yan hakeminin tavsiyesine başvurdu ve o da golü onayladı.

Meksikalı fotoğrafçı Alejandro Ojeda Carbajal, Maradona'nın topa eliyle vurduğu fotoğrafta bu anı ölümsüzleştirdi.

Ahora sí puedo contar lo que en aquel momento no podía, lo que en aquel momento definí como «La mano de Dios»... ¿Qué mano de Dios? ¡fue la mano del Diego!	O an söyleyemediklerimi, o zamanlar Tanrının Eli diye tanımladığım şeyi artık söyleyebiliyorum. Tanrının hangi eli? Bu Diego'nun eliydi!

— Diego Maradona, otobiyografisinde^[1]