Yetişkin animasyonu

Vikipedi, özgür ansiklopedi

Çizgi pornografi ile karıştırılmamalıdır.

Yetişkin animasyonu, özellikle yetişkinlerin ilgi alanlarına hitap eden her türlü animasyonlu çalışmadır ve çocukların aksine genellikle yetişkin ve erginlere yönelik geliştirilir. Bu türdeki çalışmalar, çıplaklık, müstehcen, cinsel içerik, görsel şiddet, küfür, kara mizah veya çocuklar ve/veya herhangi bir genç izleyici için uygun olmayan diğer tematik unsurlar içermesi dahil olmak üzere birçok nedenden dolayı yetişkinlere yönelik olarak kabul edilebilir. Bu türdeki eserler felsefi, politik veya sosyolojik konuları araştırabilir. Bazı yapımlar, karmaşık ve/veya deneysel hikâye anlatımı ve animasyon teknikleriyle öne çıkar. Buna animasyon filmler, televizyon dizileri ve web dizileri dahildir.

Yetişkin animasyon genellikle yetişkinlere yönelik animasyon olarak tanımlanır.[1][2][3][4] Ayrıca "şekillendirilmeye müsait gençlerin uzak durması gereken"[5] veya yetişkin mizahı içeren[6][7] ve çeşitli stillerde,[8][9][10][11] ancak özellikle durum komedisi halinde üretilen bir şey olarak da tanımlanır.[12] Bazıları, olgun konu ve durumlara sahip animasyonlar olarak ve "müstehcen bir dil" kullanıp yetişkinlerin ve bazen de gençlerin diğer izleyici kitlelerinden daha "anlaması muhtemel" olan şakalar yaptığını belirtir.[13] Televizyonda genellikle akşam saatlerinde böyle animasyonlar gösterilir, ancak genelde pornografi ya da rahatsız edici içerik içermez.[14][15]

Amerika

[değiştir | kaynağı değiştir]

Kanada

[değiştir | kaynağı değiştir]
Adam de la Peña, Temmuz 2007'de San Diego Comic Con'un Code Monkeys panelinde; Peña, Code Monkeys animasyon serisinin yaratıcısıdır.

Yetişkin animasyonu Kanada'da yavaş yavaş ilerledi. 2002'den 2003'e kadar, Kanadalı-Amerikalı yetişkin animasyonlu bir durum komedisi olan Clone High (Dawson's Creek ve Beverly Hills gibi gençlik dramalarının bir parodisi)[16] ilk kez 2002 ve 2003 yılları arasında Kanada kablo ağı Teletoon at Night'da yayınlandı, daha sonra MTV'de çıkış yaptı. Dizideki Hindistan'da yüzlerce kişinin açlık grevi yapmasına neden olan Mahatma Gandhi tasviriyle ilgili tartışmaların ardından MTV, düşük reytingler alan diziyi geri çekti. Ek olarak, Clone High, prömiyerinin ardından televizyon eleştirmenlerinden karışık eleştiriler aldı, ancak o zamandan beri eleştirel beğeni topladı ve tutkulu bir hayran kitlesi kazandı. Bazı eleştirmenler dizinin "saçma bir önermeye" sahip olduğunu belirtti ve kısa ömürlü olduğuna dikkat çekti.[17]

Ardından, 2004'ten 2007'ye kadar, Syfy'da ve ardından diğer Kuzey Amerika ve Uluslararası yayıncıların kanallarında yayınlanan,[18] Amerikalı / Kanadalı bir yetişkin CGI bilimkurgu komedi televizyon dizisi olan Tripping the Rift, Space ve Teletoon at Night'da yayınlandı.[19] Ayrıca Fransa, İtalya, Belçika, Portekiz, İsveç, İspanya ve Orta Avrupa'da da yayınlandı.[20] Ardından 2008'de Anchor Bay, 75 dakikalık Tripping the Rift: The Movie'yi DVD olarak 25 Mart 2008'de yayınladı[21] Dizi, " Star Trek'e garip bir referans" olarak tanımlandı ve bir eleştirmen, dizinin güncelliğini yitirmiş bazı CGI animasyonlarına sahip olmasına rağmen, bilimkurgu parodisini siyasi hiciv ve sosyal yorumlarla karıştırdığını söyledi.[22] Ayrıca, 2007'den 2008'e kadar, kurgusal video oyun şirketi GameaVision'ın maceralarını konu alan, Adam de la Peña'nın Code Monkeys adlı Amerikan animasyon dizisi, 2007'den 2008'e kadar G4 ve G4 Kanada'da iki sezon boyunca yayınlandı . Dizi, "atari salonu temalı bir komedi" olarak, "lude [sic], stoner mizah" tarzına ve belirgin bir tarzda görsellere sahip şeklinde betimlenmiştir.[17]

2005 yılında, Güney Londra'daki bir İngiliz lisesi hakkında Bromwell Lisesi adlı bir İngiliz-Kanadalı yetişkin animasyon dizisi, önce Kanada'da Teletoon at Night'ta yayınlandı, ardından Birleşik Krallık'ta Channel 4'da tamamlanmamış bir yayın yaptı. Birleşik Krallık'taki Hat Trick Productions ile Kanada'daki Decode Entertainment ortaklığında üretilmiş bir yapımdı.[23] Başlangıçta Streatham Hill olarak adlandırılacaktı, ancak Ocak 2005'te Bromwell Lisesi olarak yeniden adlandırıldı. Streatham Hill gerçek hayatta var olan bir Londra banliyösüdür, Bromwell ise kurgusaldır.[24] Eleştirmenler, gerçeküstü ve tuhaf bir izleme deneyimi sunarken bir Londra banliyösünde yaşamakla dalga geçtiğini, İngiliz kültürünün kendisini parodileştirdiğini, basit ama sıradışı bir mizaha sahipken "tamamen orijinal" bir animasyon olarak kalabildiğini belirtti.[22]

2016'da, esasen şarkıcı-söz yazarı ve yazar Gord Downie tarafından geliştirilen bir multimedya hikâye anlatımı projesi olan Secret Path yayınlandı. Secret Path, Ontario'daki bir Hint yatılı okulundan kaçtıktan sonra 1966'da 12 yaşında ölen Chanie Wenjack'in hikâyesini anlatmıştır. Proje, CBC’de Downie tarafından yazılan ve yönetilen bir animasyon televizyon filmi, bir konsept albüm ve konser turu, bir çizgi roman ve eğitim materyalleri içermektedir,

Mart 2019'da, Trailer Park Boys serisinin yan ürünü olan Trailer Park Boys: The Animated Series Netflix'te yayınlanmaya başladı. CBR, bu diziyi "sevgili Kanada komedi ikonlarının animasyonlu halefi" olarak tanımladı ve "bu Nova Scotian müstehcenliğinin her zaman takdir edildiğini" belirtti.[25] Daha sonra, Temmuz 2020'de, orijinal yaratıcılar Lord, Miller ve Lawrence'ın geri dönmesiyle MTV Stüdyolarında dizinin yeniden başlatılmasının planlandığı açıklandı.[26] Spesifik olarak, ViacomCBS'nin Yetişkin Animasyon Biriminin Clone High ve Beavis ve Butt-Head gibi şovları yeniden başlatmak için çalıştığı söylendi.[27]

Kasım 2020'de Cartoon Brew'dan Chris Robinson, Toronto, Ontario'daki animasyon sahnesi hakkında bir makale yazdı. Makalede, Kanada'nın yıllardır televizyonda güzel animasyonlar yayınlamasına rağmen, hiçbir zaman Family Guy ve The Simpsons kadar "zamansız ve popüler" bir dizi üretmediğini" savundu. Ayrıca Corner Gas Animated gibi yetişkin animasyonlarının "çok Kanada'ya özgü" olma eğiliminde olduğunu belirtti.[28] Ancak Robinson, Elliott Animation'ın başkanı George Elliott'ın yetişkin animasyonu dışında "birçok Kanada şovunun küresel başarıya ulaştığını" belirttiğinden alıntı yaptı.

Şili

[değiştir | kaynağı değiştir]

2018'de, her ikisi de Şili, Santiago de Chile'de çalışan film yapımcıları Cristobal León ve Joaquín Cociña tarafından La Casa Lobo olarak da bilinen The Wolf House prömiyeri yapıldı. Dizi, Şili'nin Almanlarla olan utandırıcı bağları hakkında güçlü bir alegoriye sahip ve tek bir sekans olarak sahnelenen bir stop-motion tur de force olarak tanımlandı.[29]

Amerika Birleşik Devletleri

[değiştir | kaynağı değiştir]

Amerika Birleşik Devletleri'nde, Hays Yasasının uygulanmasından önce, bazı kısa çizgi filmler çocuklardan çok yetişkin izleyicileri hedef alan mizah içeriyordu. Amerika Sinema Filmleri Derneği film derecelendirme sisteminin getirilmesinin ardından, Ralph Bakshi (Robert Crumb’ın yarattığı Fritz the Cat'in 1972 uyarlamasıyla tanınan) gibi bağımsız animasyon yapımcıları, ana akım animasyona bir alternatif oluşturmaya çalıştı.[30] Başlangıçta, Amerika Birleşik Devletleri'ndeki birkaç animasyon stüdyosu yetişkin izleyiciler için animasyon üretmeye çalıştı, ancak sonradan yetişkinler için üretilen animasyon örnekleri ana akım ilgi ve başarı kazandı. Amerika Birleşik Devletleri'ndeki yetişkin animasyonu, süper kahramanlar, bilimkurgu ve fantezi unsurları içeren şovları içerir.[31] Bu olgun temalara sahip en öne çıkan animasyonlardan bazıları şunlardır: The Simpsons, BoJack Horseman, Futurama, Aqua Teen Hunger Force, Beavis ve Butt-Head, Robot Chicken, South Park, Big Mouth, Rick and Morty, Family Guy, American Dad!, Invincible ve Archer, diğer yetişkin animasyon televizyon dizileri, uzun metrajlı filmler ve türün yıllar içinde genişlemesine yardımcı olan diğer biçimlerdeki animasyonlar.

Asya

[değiştir | kaynağı değiştir]

Çin

[değiştir | kaynağı değiştir]

Çin'de yıllarca yetişkin animasyonu eğitimi, ülkenin animasyon endüstrisinde "pratik yetenekler" geliştirdi.[32] 2017'de, Liu Jian’ın yönettiği Çin animasyon kara mizah filmi Have a Nice Day’in prömiyeri yapıldı.[33] İlk olarak Şubat 2017'de 67. Berlin Uluslararası Film Festivali'nde Altın Ayı ana yarışmasında gösterildi[34] Bu, Liu Jian'ın ilk filmi Piercing I’den sonraki ikinci uzun metrajlı filmi.[35] Çoğunlukla Liu tarafından yapılan filmin tamamlanması üç yıl sürdü.[36] Film, uluslararası gösterim için uygun hükümet iznine sahip olmadığı için yapımcısının talebi üzerine Haziran 2017'de Annecy Uluslararası Animasyon Film Festivali'nden çekildi.[37] Strand Releasing, filmi ABD'de dağıtırken, Memento Films International İngiltere, Meksika, İspanya, Benelüks, İsviçre, Yunanistan, Türkiye ve Doğu Avrupa dahil olmak üzere ek bölgeleri yönetti.[35] Film 30'dan fazla ülkede gösterilmek üzere lisanslanmıştır. Çin'de filmin prömiyeri, Kasım 2017'nin başlarında Pingyao Uluslararası Film Festivali'nde, filmi Çin animasyonunda bir kilometre taşı olarak öven Çinli film yönetmeni Jia Zhangke’nin konuk olarak yer almasıyla gerçekleşti.[38] Film, 54. Altın At Ödülleri'nde En İyi Animasyon Filmi ödülünü kazandı.[39] Filmin daha sonra "Çin'in modernleşmesinin karanlık bir tarafını" ifşa ettiği iddia edildi ve darbeci ilan edildi.[29]

Çin'in geri kalanı gibi Hong Kong da yıllardır yetişkin animasyonuyla ilgileniyor. Bu animasyonlardan biri, edebi ve klasik sinema referanslarıyla dolu olarak betimlenen ve Yonfan’ın yetişkin animasyonuna yönelik ilk girişimi olarak adlandırılan güncel film No.7 Cherry Lane’dir.[40]

İran

[değiştir | kaynağı değiştir]

Aynı adlı çizgi romandan uyarlanan Fransız ve İran filmi Persepolis, "yetişkinlere yönelik bir hikaye" olarak tanımlandı.[41] Filmde çeşitli LGBTQ karakterler yer alıyor. Filmin bir noktasında Marjane Satrapi, bir süre Avusturya'nın Viyana kentinde sekiz eş cinsel erkekle ortak bir apartman dairesinde yaşıyor.[42][43] Ek olarak, Marjane'nin erkek arkadaşı Fernando (çizgi romanda nrique) ona eşcinsel olduğunu açıklamıştır.[44][45]

Japonya

[değiştir | kaynağı değiştir]
Japon animelerini gösteren raflar

Japonyada yetişkin animasyonu yetişkin anime (アダルトアニメ, adaruto anime).[kaynak belirtilmeli] olarak bilinir. Genç erkeklere yönelik üretilen anime ve manga‘lara seinen, genç kadınlara yönelik olanlara ise josei adı verilir,

Studio Ghibli'nin kurucu ortağı Toshio Suzuki, 1970'lerin sonuna kadar animasyonun öncelikle aileler ve çocuklar için bir araç olarak görüldüğünü belirtir. Suzuki, bunun Space Battleship Yamato’nun piyasaya sürülmesiyle değiştiğini ve anime için izleyici kitlesini açtığını söyledi. Ghibli'nin Nausicaä nın-nin Rüzgar Vadisi daha olgun bir izleyici kitlesi düşünülerek üretildi ve birçok stüdyo 1980'lerin başında aynı şeyi yapıyordu.[46]Akira, Japon siberpunk türünde önemli bir film olarak görülüyor ve yetişkinlere yönelik birçok siberpunk anime'ye ilham verdi.[47][48] James Cameron alıntı Kabuktaki Hayalet için bir ilham kaynağı olarak Avatar,[49] ve onu "edebi ve görsel mükemmellik seviyesine ulaşan ilk gerçek yetişkin animasyon filmi" olarak adlandırdı."[50] Ghibli filmleri, GKıds gibi distribütörlerle ABD'li bir kitleye yayıldı. Diğerleri, anime'nin 1990'lardan itibaren "Japon animasyonlu yetişkin erotik ücretinin artan ithalatı" ile değiştiğini belirtti.[51]

Erotik nitelikteki animasyon eserler, batı fandomunda Japonca "sapık" anlamına gelen hentai olarak tanımlanırken, Japonya'da bunlara daha çok R-18 anime (18禁アニメ, jūhachikin anime) veya erotik anime (エロアニメ, ero anime) denir. Bazıları tüm animeleri cinsel içerikle ilişkilendirse de hentai, Japon animasyon endüstrisinin yalnızca çok küçük bir bölümünü oluşturur.[52] Japon animasyonuyla ilgili yanlış anlamaların bir sonucu olarak, Japonya dışındaki bazı video mağazaları çocuk animelerini yetişkinler için olarak sınıflandırmıştır.[53] Yetişkinlere yönelik animasyon pazarı, esas olarak müşterilere posta siparişleri gibi doğrudan satışlar ve animasyon ve çizgi roman hayranlarına hitap eden özel mağazalara toptan satış yoluyla varlığını sürdürmektedir.[51]

Pek çok video mağazası, Bakshi'nin çalışmalarını, Fransız animasyon filmi Fantastic Planet, Kanada animasyon filmi Heavy Metal ve HBO televizyon dizisi Spawn dahil olmak üzere tüm yetişkinlere yönelik animasyonları "anime" olarak sınıflandırmaktadır.[54] Spawn söz konusu olduğunda, Todd McFarlane anime’nin, özellikle de Katsuhiro Otomo'dan Akira’nın eser üzerinde doğrudan bir etkisi olduğunu belirtti ve dizinin Kuzey Amerika ağlarında yetişkin animasyonunun yükselişini teşvik etmeye yardımcı olacağını umduğunu belirtti. Bu kısmen Japon stüdyosu Madhouse’un Doğu ve Batı stillerini "birleştirme" girişimiyle prodüksiyona dahil olmasına yol açtı.

En eski manga dergilerinden bazıları yetişkinlere yönelikti ve bu, yetişkinlere yönelik anime çalışmaları için temel bir kaynak sağladı.Weekly Manga Times 1956'da yayınlanmaya başladı ve bunu Weekly Manga Goraku (1964) ve Manga Action (1967) izledi. Seinen mangasına dayanan anime çalışmaları arasında Berserk,[55] Golden Boy ve Tokyo Daigaku Monogatari yer alır.

1969'da Osamu Tezuka ve Eiichi Yamamoto, yetişkin bir izleyici kitlesini hedefleyen çok fazla cinsel imge içeren anime film üçlemesinin ilki olan Senya Ichiya Monogatari'yi (千夜一夜物語) yayınladı.[56] Osamu Tezuka ve Eiichi Yamamoto, animerama serisi Kureopatora'nın (クレオパトラ) ikinci filminde işbirliği yaptı. Bu film, bazıları tarafından Julius Caesar'ı "puro içen, Amerikan tarzı bir politikacı" olarak tasvir eden bir zaman yolculuğu komedisi olarak tanımlandı.[56] Üçüncü film Kanashimi no Beradonna (哀しみのベラドンナ) yalnızca Eiichi Yamamoto tarafından yönetildi. Berlin Uluslararası Film Festivali'ne girdi ancak ticari başarı elde edemedi. Ayrıca mockbusters: Maruti Gekiga, Ukiyoe Senichiya (マル秘劇画 浮世絵千一夜, Japonya'da R-18 alan ilk animasyon filmi), Do It! Yasuji's Pornorama (ヤスジのポルノラマ やっちまえ!!, Yasuji Tanioka'nın erotik gag mangasına dayanmaktadır) yayınlandı, ancak yine ticari başarı elde edemedi, bunun gibi filmlerin başarısızlığı animasyon endüstrisinde ve film endüstrisinde büyük bir damga bıraktı. Yetişkin animasyonu neredeyse 1980'lere kadar Japon pazarından kayboldu.[57] Film için aynı zamanda pornografik dendi,[58][59] çoğu 20'li yaşlarında olan kadın personel[58] yapım sırasında kadın cinsel organları sık sık göründüğü için utandı.[60] Film ayrıca Japon animasyon araştırmacısı Yasushi Watanabe[60] tarafından "aptalca" ve film tarihçisi Junichiro Tanaka tarafından "budala, zavallı bir yazı" denerek göz ardı edildi.[61]

Kuzey Amerika Adult Swim kanalı, bir süredir cumartesi geceleri Toonami aracılığıyla yetişkinlere yönelik şu anime dizilerini yayınlıyor: Cowboy Bebop, FLCL, Ghost in the Shell: Stand Alone Complex, IGPX ve Space Dandy. Japon TV ağlarından dördü benzer late-night anime bloklarına sahiptir: Fuji Television'dan Noitamina[62] ve Mainichi Broadcasting System'den Animeism and Anime Shower .[63]

2021'de Crunchyroll'dan Nick Creamer, Japonya'daki çocuk animasyonunun "gece geç saatlerde yayınlanan animelerde" ortaya çıkan neredeyse tüm konuları işleyebileceğini, hatta bunları "yetişkinlere yönelik" olanlardan "daha fazla nüans ve zarafetle" keşfedebileceğini savundu.[64] O yılın ilerleyen saatlerinde, Japon Animasyonları Derneği, bir raporda, Japon animasyonunun Amerika Birleşik Devletleri'ndeki yetişkin animasyonuna rakip olacağını belirterek şunları yazdı: "Hollywood nihayet Japonya'nın tekeli olan yetişkin animasyonu pazarıyla örtüşen aleme girdi. . Bu eğilim yüksek vitese geçerse, Japon animasyonunun varlığı yeniden sorgulanabilir."[65]

Güney Kore

[değiştir | kaynağı değiştir]
Line Webtoon'un sahibi olan Naver Corporation’ın genel merkezi, animasyon dizileri oluşturmak için Crunchyroll ile işbirliği yaptı.

Yetişkin animasyonu 2010'larda ortaya çıkmaya başladı,[kaynak belirtilmeli] bir canlı aksiyon zombi filmi Train to Busan'ı yönetmesiyle tanınan Yeon Sang-ho'nun ilk yönetmenliğini 2011 yapımı The King of Pigs filminde yapması gibi, konularını çocuk suçluluğunun, zorbalığın, şiddetin ve yoksulluğun gerçekçi bir tasviri olduğunu belirtiyor. Yine de, insan doğasını ve sosyal gerçekçiliği acımasızca ve keskin bir şekilde keşfeden karanlık, tartışmalı temalarla yetişkinlere yönelik animasyonlar yapmaya devam etti. İlk filmi, The Fake (2013) ve Seoul Station (2016) çalışmalarıyla birlikte, Japon anime ve manga sanatçıları Satoshi Kon ve Minoru Furuya'nın eserlerinden etkilendiği için animasyonu ve temalarıyla çok övüldü.

Başka bir yetişkin animasyon filmi Leafie, A Hen into the Wild, Güney Kore'nin animasyon endüstrisindeki meşruiyetindeki artıştan sorumluydu.[66]

Kasım 2020'de, 2009 yılında kurulan ve birçok "etkili ve uluslararası üne sahip film" üreten Locus Corporation'ın, Running Man: Revengers, Toemarok ve Yumi's Cells gibi yeni bir animasyon seti ile bir marka değişimine gideceği açıklandı . Locus'un CEO'su James Hyungsoon, şirketin iş planının bir kısmının yüksek kaliteli aile animasyon filmleri üretirken aynı zamanda Kore animasyon endüstrisini gençlere ve yetişkinlere yönelik animasyonlarla ve küçük çocuklara yönelik dizilerle genişletmek olduğunu belirtti.[67]

Filipinler

[değiştir | kaynağı değiştir]

2020 yılında Hayop Ka! The Nimfa Dimaano Story (You Animal!)’nin prömiyeri Netflix'te yapıldı.[68] Animasyonun yönetmeni Avid Liongoren, çizgi film söz konusu olduğunda bir Filipinli tarzı yaratma ümidi olduğunu ve Filipinler'in yabancı projeler için çalışan devasa bir animasyon endüstrisine sahip olduğunu belirtti.[69] Ayrıca filmin yerel prodüksiyonu teşvik etmesini umuyordu. Eleştirmen Oggs Cruz, Hayop Ka!'yı canlı renkleri ve iyi komedi zamanlaması için övse de,[70] fazla miktarda yersiz çıplaklık ve sekse içermesi nedeniyle negatif eleştirdi.[71]

Avustralya

[değiştir | kaynağı değiştir]

Avustralya'da çeşitli yetişkin animasyonlarının yapıldı. Ekim 2020'de Combat Wombat[72] adlı bir film çıktı ve "Tales from Sanctuary City" serisinin bir parçası olan animasyon üçlemesinin ikinci filmi oldu. Bir eleştirmen tarafından "eğlenceli ve şaşırtıcı derecede olgun bir film" olarak tanımlandı.[73]

Avrupa

[değiştir | kaynağı değiştir]

Britanya

[değiştir | kaynağı değiştir]
1950'de İngiliz Dışişleri Bakanlığı tarafından yaptırılan Hayvan Çiftliği çizgi filminin tasarımı için bir eskiz; Hayvan Çiftliği, 1954'te CIA tarafından finanse edilen ve desteklenen bir yapımda bir İngiliz animasyon filmi olarak yayınlandı.

1954'te bir İngiliz film stüdyosu Halas ve Batchelor, CIA ve film yapımcısı Louis de Rochemont'un finansal destekleriyle George Orwell'in Hayvan Çiftliği romanının animasyon uyarlamasını yaptı. Bu filmin İngiliz ve yetişkin animasyonunun en eski örneklerinden biri olduğuna inanılıyor ve dayandığı kitap gibi, karakterlerin 1917 Rus Devrimi'nden figürlere benzetme olduğu, Stalinizm'e bir hiciv olması amaçlanmıştır. 1930'lardan beri Stalin'e olan düşmanlığı ve politikaları nedeniyle Orwell'in kendisi tarafından savunduğu fikirlere paralel biçimde üretilmiştir. Ayrıca Orwell’in "Why I Write" (1946) adlı makalesinde, eserini tam olarak "siyasi amaç ile sanatsal amacı bir bütün halinde birleştirmeye" çalıştığı ilk kitap olarak tanımladı. [74] Soğuk Savaş sırasında çekildiği için film, CIA ve Politika Koordinasyon Ofisi'nin tanıtımı sayesinde beyaz perdeye getirilirken, dayandığı kitap gibi Sovyetler Birliği'nde yasaklandı.[75][76][77]

Uzun yıllar Amerika Birleşik Devletleri Gümrük Servisi'nin onayını karşılamayan filmlerin ithal edilmesi bir sorundu. 1972'de Gümrük Servisi, Külkedisi, Kırmızı Başlıklı Kız, Çizmeli Kedi, Goldilocks ve Üç Ayı ve Beyaz Atlı Prens'e dayanan karakterler arasındaki cinsel ilişki sahnelerini tasvir eden Sindirella adlı bir kısa filmin girişini reddetti . Film müstehcen materyal olarak ele geçirildi ve dağıtımcısı 1974'te bir dava ve temyiz başvurusunda bulundu, ancak ikisini de kaybetti.[78]

İngiltere'de Martin Rosen, Richard Adams'ın romanlarına dayanan iki animasyon filmi yönetti: 1978'de Watership Down ve 1982'de The Plague Dogs. Her iki film de yetişkinlere yönelik temaları ele alıyor: Zulümden kurtuluş için liderlik müzakeresi üzerine Watership Down ve hayvan deneyleri üzerine The Plague Dogs. Watership Down için film, 34 incelemeye göre Rotten Tomatoes'da %82'lik 'Taze' derecelendirmesiyle çoğunlukla olumlu eleştiriler alırken, sitedeki eleştirel fikir birliği filmin "belki de çocuklardan çok yetişkinleri hedeflediğini" söylüyor.[79] The Plague Dogs'a gelince, görsel tarzıyla övülürken, bzışaeı filmin mutsuz bir sonla bitmesi nedeniyle kötü olduğuna inanıyordu.[80]

Pink Floyd – The Wall, Pink Floyd'un aynı adlı konsept albümünün bir uyarlamasıdır, oldukça metaforiktir ve bolca sembolik görüntüler ve sesler içermektedir. Film çoğunlukla müzikle ilerlemekte ve fazla diyalog içermemektedir. Film en çok zihinsel izolasyon, uyuşturucu kullanımı, savaş, faşizm, karanlık veya rahatsız edici animasyon sekansları, cinsel durumlar, şiddet ve vahşet görüntüleriyle tanınmaktadır. Çalkantılı prodüksiyonuna ve yaratıcıların nihai ürünle ilgili hoşnutsuzluklarına rağmen, film genel olarak olumlu eleştiriler aldı ve tutkulu bir hayran kitlesi oluşturdu. Eleştirmenler filmi çarpıcı kendi kendini yok etme vizyonuna dikkat çekerek övdü,[81] diğerleri filmi dayanılmaz derecede düşük tempolu ve ara sıra itici olarak nitelendirdi.[82] Film iki İngiliz Akademi Ödülü kazandı: En İyi Ses için James Guthrie, Eddy Joseph, Clive Winter, Graham Hartstone ve Nicholas Le Messurier,[83] ve En İyi Orijinal Şarkı için Waters.[83] Gilmour (The Wall, A Momentary Lapse of Reason ve On an Island'ın "In the Studio with Redbeard bölümlerinde) Waters ile kendisi arasındaki çatışmanın filmin yapımıyla başladığını belirtti. Gilmour ayrıca (Birleşik Krallık'ta BBC'de ve ABD'de VH1'de yayınlanan) Behind The Wall belgeselinde "filmin The Wall hikayesini albüm ve konser versiyonlarına kıyasla daha başarısız anlattığını" belirtti. Daha sonra filmde kullanılan çapraz çekiç sembolü herhangi bir gerçek grupla ilgili olmasa da 1980'lerin sonunda beyaz üstünlükçü grup Hammerskins tarafından benimsendi.[84] Animasyon açısından, orijinal Pink Floyd albümü kaydedilmeden önce bile amaç hikâyeden bir film üretmekte.[85] Orijinal plan, filmin Gerald Scarfe'nin animasyonu ve ekstra sahneleri[86] ile birlikte albüm turnesinden canlı görüntüler olması ve Waters'ın kendisinin rol alması yönündeydi.[86] EMI, konsepti anlamadıkları için filmi yapmayı düşünmedi.[87] Daha sonra Alan Parker, Waters ve Scarfe'ı konser görüntülerinin fazla teatral olduğuna ve animasyon ve sahnedeki canlı aksiyonla uyuşmayacağına ikna etti. Konser görüntüleri plandan atıldıktan sonra Seresin projeden ayrıldı ve Parker tek yönetmen oldu.[88]

1986'da İngiltere, kırsal bir İngiliz çiftin yakındaki bir nükleer saldırıdan sağ çıkma ve akabindeki serpintide bir normallik duygusu sürdürme girişimini anlatan, politik temalı başka bir animasyon olan When the Wind Blows’u üretmiştir.[89] John Mills ve Peggy Ashcroft filmin iki ana karakterini seslendirmiştir. Filmin müzikleri Roger Waters tarafından yapılmıştır. Film, geleneksel ve stop-motion animasyonun bir karışımıdır. Jim ve Hilda Bloggs'un karakterleri elle çizilmiştir, ancak evleri ve içindeki nesnelerin çoğu, nadiren hareket eden ancak hareket ettiklerinde stop-motion ile canlandırılan gerçek nesnelerdir.[90][91] Film, Amerika Birleşik Devletleri'nde Blu-ray olarak 11 Kasım 2014'te Twilight Time tarafından sınırlı sayıda yayınlanmıştır.[92] Birleşik Krallık'taysa 22 Ocak 2018'de BFI tarafından hem DVD hem de Blu-ray sürümünü içeren çift formatlı bir sürüm yayınlanmıştır. Severin Films, 21 Nisan 2020'de Severin Kids etiketiyle Amerika Birleşik Devletleri'nde filmin başka bir Blu-ray'ini yayınlamıştır.[93]

2016 yılında Ethel & Ernest, BBC One'da televizyonda yayınlanmıştır.[94] Bazı eleştirmenler bunu "sıradan bir İngiliz evliliğinin sakin, zarif bir şekilde gözlemlenen tarihi" olarak nitelendirmiştir.[29]

Kasım 2020'de Daily Express, The Prince adlı bir yetişkin animasyon komedisinin yakında HBO Max'e geleceğini bildirdi.[95] Eserde İngiliz Monarşisinin çeşitli üyeleriyle dalga geçileceği belirtildi.

Danimarka

[değiştir | kaynağı değiştir]

2011'de, 3D bilgisayar animasyonlu fantastik komedi filmi Ronal the Barbarian, barbarların ve diğer kılıç ve büyücülük kurgu klişelerinin, rol yapma oyunlarının ve Conan the Barbarian ve The Dungeons & Dragons class gibi filmlerin parodilemekte, 1980'lerin fantazi patlaması ve bunun geleneksel heavy metal ile ilişkisine göz kırpmaktadır.[96]

2021'de yayınlanan animasyon belgesel filmi Flee, gizli geçmişini ilk kez paylaşan Amin Nawabi adlı bir mültecinin güvenliği için ülkesinden Danimarka'ya kaçmasını konu alan gerçek bir hikâyeye dayanmaktadır. Sommer şunları belirtti: "İlk eskizlerde ana karakter daha stilizeydi."[97] Film dünya prömiyerini 28 Ocak 2021'de Sundance Film Festivali'nde yaptı ve burada Dünya Sineması Belgesel bölümünde Jüri Büyük Ödülü'nü kazandı. Film festivalleri ve eleştirmenler, tematik içeriği ve Afganistan'ın tasviriyle daha fazla eleştirel beğeni topladı ve ruhani bir halefle sonuçlanan Waltz with Bashir'den (2008) bu yana en çok beğenilen ve ödüllü animasyon belgesellerinden biri olarak kabul edildi.[98]

Orta ve Doğu Avrupa

[değiştir | kaynağı değiştir]

2018'de, Anja Kofmel'in yönettiği İsviçre animasyon belgesel filmi Chris the Swiss prömiyerini yaptı. 2018 Cannes Film Festivali'nde Uluslararası Eleştirmenler Haftası bölümünde gösterildi.[99][100] Yugoslav Savaşlarına odaklanmak için canlı aksiyon röportajlarını, haber filmi animasyonunu ve daha fazlasını birleştiren bir savaş animasyonu olarak tanımlandı.[29]

Ardından, Ekim 2020'de Cartoon Brew’den Alex Dudok de Wit, 6-8 Ekim tarihleri arasında sanal alemde düzenlenen ve ilginç Avrupa animasyonunun ocağı olarak betimlediği CEE Animasyon Forumu hakkında yazdı ve altı filmin potansiyel ortaklara sunulduğunu, üçünün aileler için, diğer üçünün de yetişkin izleyiciler için olduğunu belirtti.[101] Yetişkinler için olanlar Nadia Nikolashvili'nin yapımcılığını üstlendiği Gürcü yapımı bir uzun metrajlı film olan Igi, Anton Groves ve Damian Groves'un yapımcılığını yaptığı Rumen bir parça içerem King Wray ve yapımcılığını Louis-J Gore'un yaptığı bir Fransız filmi olan The Black Swallow idi. Groves kardeşler ve Gore kendilerine ortak yapımcı ararken, Nikolashvili "mali ve yaratıcı ortaklar" arıyordu.

Fransa

[değiştir | kaynağı değiştir]

1973'te Rene Laloux, Stefan Wul'un Fransız bilimkurgu romanı Oms en série’ye dayanan La Planète sauvage'ı yönetti. Amerika Birleşik Devletleri ve Birleşik Krallık'ta Fantastic Planet adıyla televizyonda yayınlandı ve birkaç DVD versiyonu yayınlandı.

Amerika Birleşik Devletleri'nde hem X derecesi hem de geniş dağıtım alan ilk yabancı animasyon filmi, bir Fransız-Belçika filmi olan Tarzoon: Shame of the Jungle idi. Filmin John Belushi, Adolph Caesar, Brian Doyle-Murray, Judy Graubart, Bill Murray ve Johnny Weissmuller Jr. gibi Amerikalı komedyen ve oyuncuların yer aldığı bir dublaj versiyonu yayınlandı ve R derecesi aldı. Dağıtımcı Stuart S. Shapiro’ya göre, X reytingi filmin dağıtımına zarar verdi, ancak dublajlı versiyon filmin saldırganlığı aldı. Film, çirkinliğini yitirdi. Tarzoon, 1980'de Yeni Zelanda Sansür Kurulu tarafından yasaklandı.[78]

Temmuz 2018'de Balak'ın bağımsız animasyon dizisi Peepoodo & the Super Fuck Friends, dizinin web sitesinde çevrimiçi olarak yayınlanmaya başladı.[102] Yapımcılığını Fransız animasyon şirketi Blackpills'in üstlendiği dizi, 18 yaş üstü için komik cinsel eğitim kısa çizgi filmlerinden oluşuyor. Dizi Bobbypills tarafından üretilen ikinci dizidir.[103] Kickstarter'da bir kitle fonlaması kampanyasının ardından ikinci sezonun yapımına başlandı.[104]

Almanya

[değiştir | kaynağı değiştir]

1990'da Werner – Beinhart! (çizgi romandan uyarlanan bir Alman animasyon filmi) 4,9 milyon bilet satarak o yılın Almanya sinemalarında en başarılı üçüncü film oldu ve 24 milyon $ brütle 1990'larda en çok hasılat yapan Alman filmlerinden biri oldu.[105][106] Film, arka plan hikayesini anlatan canlı aksiyon sekanslarının içine gömülü animasyon sekansları içermektedir. 1996 ve 2011 yılları arasında, Werner çizgi romanlarına dayanan dört animasyon film uyarlaması daha yapıldı.

Felidae, Martin Kluger, Stefaan Schieder ve Akif Pirinçci tarafından yazılan ve Pirinçci'nin 1989 tarihli aynı adlı romanından uyarlanan, Michael Schaack tarafından yönetilen 1994 yapımı bir Alman yetişkin animasyon korku/gizem filmidir. Yapımcılığını Trickkompany'nin üstlendiği filmde Ulrich Tukur, Mario Adorf ve Klaus Maria Brandauer'in seslendirmeleri yer alıyor. Hikaye, ev kedisi Francis'e ve yeni mahallesinde meydana gelen tüyler ürpertici kedi cinayetlerine odaklanıyor.[107] Bir incelemede, Variety’den Eric Hansen, filmin olay örgüsü için ekran süresinin eksik olduğunu ve kafa karışıklığını önlemek için daha uzun olması gerektiğini söyledi. Hansen, Francis ve Bluebeard'ın arkasındaki seslere iltifat etti, ancak Klaus Maria Brandauer'in seslendirmesini "kitabına göre bir performans" olarak eleştirdi.[108]

Rusya

[değiştir | kaynağı değiştir]

1936'da kurulan Moskova merkezli bir Rus animasyon stüdyosu olan Soyuzmultfilm[109] 1.500'den fazla çizgi film üretti.[110] Stüdyo animasyon TV dizileri, uzun metrajlı filmler ve kısa filmlerin yapımında uzmanlaşmaya başladı. Stüdyo, stop-motion, geleneksel animasyon, 2D ve 3D teknikleri dahil olmak üzere birçok çeşitli türlerde ve sanat tekniklerinde filmler yaptı.[111]

İspanya

[değiştir | kaynağı değiştir]

2015 yılında, İspanyol animasyon drama - korku reşit olma filmi olan Birdboy: The Forgotten Children prömiyerini yaptı. Film, kıyamet sonrası bir toplumda utangaç ve dışlanmış biri olan baş karakter Birdboy'u ve ıssız ada evinden kaçan ergen bir fare olan Dinky'yi işledi.[112][113] Dizi aynı zamanda İspanya'daki sosyal sorunları "komik, hüzünlü, tatlı, ürkütücü ve keskin şekilde" inceleyen bir film olarak tanımlandı.[29]

Daha sonra Birdboy: The Forgotten Children'ı ve ardından Homeless Home'u yaratan Alberto Vázquez'in yetişkin animasyonunun ön saflarında yer aldığı söylendi.[114] Ayrıca Birdboy, 2016 Goya Ödülleri’nde En İyi Animasyon Filmi ödülünü kazandı, Vázquez aynı anda En İyi Kısa Animasyon ödülünü (Cannes'da da ödül alan Decorado) alarak tarihi bir galibiyet elde etti.[115]

Haziran 2020'de, Vazquez'in oyuncak ayılar ve tek boynuzlu atlar veya oyuncak ayıların onlara verdiği adla şeytanlar arasındaki korkunç savaşı konu alan bir yetişkin animasyon filmi olan bir sonraki uzun metrajlı filmi Unicorn Wars için bir fragman yayınlandı. [a][116][117]

Türkiye

[değiştir | kaynağı değiştir]

Türkiye'de yetişkinlere yönelik animasyonlar, yeni yeni popülerlik kazanmaya başlamıştır. Türkiye'deki yetişkin animasyonları, izleyiciler arasında genç yetişkinler ve yetişkinler arasında giderek artan bir ilgiye sahip olmuştur. Fırıldak Ailesi adlı animasyon dizisi, ailenin günlük yaşantısını hicivsel bir şekilde ele alırken toplumsal konulara da değinir. İzleyicilere mizah dolu bir anlatım sunan bu dizi, Türkiye'de yetişkin animasyonunun başarılı örneklerinden biridir.

Ayrıca bakınız

[değiştir | kaynağı değiştir]

Not listesi

[değiştir | kaynağı değiştir]
  1. ^ His first was Chico and Rita in 2010 after El Sol.

Kaynakça

[değiştir | kaynağı değiştir]
  1. ^ "11 Adult Animation Shows We Can't Wait to See in 2020". Rotten Tomatoes. 10 Mart 2020. 3 Ekim 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Kasım 2020.  Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)
  2. ^ "7 Animated TV Shows On Netflix That Adults Will Absolutely Love". Bustle. 1 Ekim 2018. 10 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Kasım 2020.  Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)
  3. ^ "The 17 best cartoons for adults". The Daily Dot. 10 Ocak 2019. 8 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Kasım 2020. 
  4. ^ Collider Staff (21 Nisan 2020). "The 25 Best Cartoons for Adults Streaming Right Now". Collider. 4 Ekim 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Kasım 2020. 
  5. ^ "The 25 Best Adult Cartoon TV Series". IGN. 25 Mart 2019. 13 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Kasım 2020.  Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)
  6. ^ "Why Saying Animation Is Only For Kids Is Bullshit". Gizmodo. 8 Nisan 2014. 31 Mayıs 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Kasım 2020.  Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)
  7. ^ "Is Japanese Anime Going Mainstream?". BBC. 27 Kasım 2019. 20 Mayıs 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Kasım 2020.  Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)
  8. ^ "Adult Animation Is Better Than Ever - So Why Does It Draw Ridicule?". CBR. 23 Aralık 2019. 23 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Kasım 2020.  Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)
  9. ^ "Animation nation: how Covid fuelled the rise of adult cartoons". The Guardian. 2 Kasım 2020. 20 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Kasım 2020.  Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)
  10. ^ "What Future Lies in Store for Non-Comedy Adult Animation?". Animation World Network. 19 Mart 2020. 10 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Kasım 2020.  Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)
  11. ^ "SYFY drawing in more animation with a midnight-ish block of adult genre fun". SYFY. 2 Kasım 2019. 26 Ekim 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Kasım 2020.  Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)
  12. ^ "The Future of Adult Animation (With and Without Comedy)". Animation Ave. 30 Haziran 2020. 29 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Kasım 2020.  Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)
  13. ^ "A Brief History of Cartoons for Adults". Film School Rejects. 15 Temmuz 2017. 14 Ağustos 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Kasım 2020.  Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)
  14. ^ Why ARE people laughing at rape? American adult animation and Adult Swim: Aqua Teen Hunger Force as contemporary humour (Masters tez). Lehigh University. 2009. ss. 5-6, 9. ProQuest 304916287. 21 Mart 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Kasım 2020. 
  15. ^ "Why is everybody talking about adult animation?". Toon Boom Animation. 10 Temmuz 2020. 30 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Kasım 2020.  Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)
  16. ^ The Encyclopedia of American Animated Television Shows. Rowman & Littlefield. 2018. s. 129. ISBN 978-1538103739. 
  17. ^ a b "10 Forgotten Adult Animated Comedies Worth Watching". Screen Rant. 4 Nisan 2020. 18 Eylül 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Kasım 2020. 
  18. ^ "Pushing Brand Boundaries with SyFy President David Howe". TheDeadbolt.com. n.d. 31 Aralık 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi.  Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)
  19. ^ "More Rift being Tripped". 10 Kasım 2006. 12 Ağustos 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Ekim 2019.  Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)
  20. ^ "trippingtherift.tv". ww38.trippingtherift.tv. 24 Şubat 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Ekim 2019. 
  21. ^ "Tripping the Rift: The Movie". Anchor Bay Entertainment. 3 Mart 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Mart 2008. 
  22. ^ a b "Short-Lived Adult Animated Shows You May Have Missed". CBR. 2 Ağustos 2020. 30 Eylül 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Kasım 2020. 
  23. ^ "DECODE Does Hat Trick's Bromwell High for Channel 4 | Animation World Network". 15 Aralık 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Ağustos 2016. 
  24. ^ "Bromwell High". Toonhound. 1 Aralık 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Nisan 2021. 
  25. ^ "Top 10 Adult Animated Series (According to IMDb)". CBR. 30 Eylül 2019. 4 Ekim 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Kasım 2020. 
  26. ^ "'Clone High' continuation Coming to MTV from Phil Lord, Chris Miller, and Bill Lawrence". Collider (İngilizce). 2 Temmuz 2020. 10 Şubat 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Temmuz 2020.  Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)
  27. ^ "CBS All Access's 'No Activity' Switches From Live Action To Animation For Fourth Season". Cartoon Brew. 30 Ekim 2020. 31 Ekim 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Kasım 2020. 
  28. ^ "Toronto's Swaggering Animation Scene Is In A Golden Age, But Faces Challenges Old And New". Cartoon Brew. 11 Kasım 2020. 12 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Kasım 2020. 
  29. ^ a b c d e "Adult Animation Is Having A Moment. Here Are 6 Essential Features To Start With". Cartoon Brew. 8 Temmuz 2020. 8 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Kasım 2020. 
  30. ^ "8-Minute Video Boils Down the Essence of Animation Legend Ralph Bakshi - VICE". 12 Mayıs 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Temmuz 2023. 
  31. ^ "Why TV's next Golden Age might come thanks to adult animation". Los Angeles Times. 23 Kasım 2020. 26 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Kasım 2020.  Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)
  32. ^ Zhu, Egui, (Ed.) (2012). "The Problem of Adult Animation Education in Teaching Quality and Corresponding Solutions". Frontiers in Computer Education. Berlin/Heidelberg, Germany: Springer Science & Business Media. s. 334. ISBN 978-3642275524.  r eksik |soyadı1= (yardım)
  33. ^ "EFM: Memento boards China's Golden Bear contender 'Have A Nice Day'". Screen Daily. 31 Ocak 2017. 2 Şubat 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 31 Ocak 2017.  Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)
  34. ^ "Berlinale 2017: Competition and Berlinale Special Are Complete". Berlinale. 20 Ocak 2017. 30 Ocak 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Ocak 2017. 
  35. ^ a b "Strand Releasing to Roll Out Liu Jian's 'Have a Nice Day' in the U.S. (EXCLUSIVE)". Variety. 22 Haziran 2017. 5 Nisan 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Temmuz 2023. 
  36. ^ 专访│总投资不足1000万，《大世界》凭啥斩获金马奖最佳动画长片？ 6 Mart 2023 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. 每日经济新闻. 27 November 2017.
  37. ^ "Have A Nice Day, Chinese gangster animation, blocked in France". BBC News. 14 Haziran 2017. 14 Haziran 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Haziran 2017.  Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)
  38. ^ "Fans can look forward to Liu Jian's latest animation film". China Daily. 16 Kasım 2017. 6 Mart 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Temmuz 2023. 
  39. ^ "金馬獎／第54屆金馬獎完整得獎名單！". ETtoday新聞雲 (Çince). 1 Aralık 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Kasım 2017. 
  40. ^ "Review: Lose yourself in the adult animation pleasures of 'No. 7 Cherry Lane'". Los Angeles Times. 19 Kasım 2020. 21 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Kasım 2020.  Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)
  41. ^ "10 Best Foreign Animated Movies (That Aren't Anime), Ranked By Rotten Tomatoes". Screen Rant. 19 Kasım 2020. 21 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Kasım 2020.  Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)
  42. ^ "Sex, Violence, and Radical Islam: Why 'Persepolis' Belongs in Public Schools". The Atlantic. 19 Mart 2013. 18 Ekim 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Kasım 2020. 
  43. ^ "Introduction to Persepolis". Department of English and Comparative Literary Studies, Humanities Building, University of Warwick. May 2013. 7 Mart 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Kasım 2020. 
  44. ^ "Feminist Critique of Persepolis 2013". Department of English and Comparative Literary Studies, Humanities Building, University of Warwick. 24 Mayıs 2013. 3 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Kasım 2020. 
  45. ^ "Persepolis [Review]". Reverse Shot. Museum of the Moving Image. 13 Ekim 2007. 2 Ekim 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Kasım 2020. 
  46. ^ "Why Animation Aimed at Adults Is the Fastest Growing Toon Trend". Variety. 12 Haziran 2020. 6 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Kasım 2020. 
  47. ^ "What is cyberpunk?". Polygon. 30 Ağustos 2018. 14 Ekim 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ekim 2018. 
  48. ^ "'Akira' Is Frequently Cited as Influential. Why Is That?". Film School Rejects. 3 Nisan 2017. 7 Kasım 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Mayıs 2018. 
  49. ^ "Hollywood is haunted by Ghost in the Shell", The Guardian, 19 Ekim 2009, 8 Mart 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 27 Temmuz 2011  Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)
  50. ^ Schrodt (1 Nisan 2017). "How the original 'Ghost in the Shell' changed sci-fi and the way we think about the future". Business Insider. 26 Ağustos 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Haziran 2019. 
  51. ^ a b "The Anime "Porn" Market". Animation World Magazine. 3 (4). July 1998. 5 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Kasım 2020.  Birden fazla yazar-name-list parameters kullanıldı (yardım); Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)
  52. ^ "Hentai". Anime Essentials: Everything a Fan Needs to Know. Stone Bridge Press. 2001. s. 50. ISBN 1-880656-53-1. 
  53. ^ "Press coverage of sex and anime". Anime Essentials: Every Thing a Fan Needs to Know. Stone Bridge Press. 2001. s. 52. ISBN 1-880656-53-1. 
  54. ^ "Anime in the United States". Animation in Asia and the Pacific. Indiana University Press. 2001. ISBN 0-253-34035-7. 
  55. ^ "Berserk is Back!". Dark Horse Comics. 26 Ocak 2017. 10 Şubat 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Nisan 2020. After over three years of anticipation by fans, from creator Kentaro Miura (Giganto Maxia, Japan, King of Wolves) comes Berserk Volume 38, a sprawling adult fantasy epic of fierce imagination! 
  56. ^ a b "A Capsule History of Anime". Animation World Magazine. 1 (5). 1996. 27 Mart 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Kasım 2020.  Birden fazla yazar-name-list parameters kullanıldı (yardım); Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)
  57. ^ "記憶のかさブタＮｏ31・幻のポルノアニメ特集". 6 Mart 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Temmuz 2023. 
  58. ^ a b "旧ドラ特集其の参・日本テレビ動画とは？". 6 Mart 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Temmuz 2023. 
  59. ^ Ban Jackson (13 September 2019). "'Yasuji's Pornrama Yachimae !!' DVD Release Commemorative Interview Yasushi Suzuki Speaks Oraora! 6 Mart 2023 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi." ( Japanese ). DIG Label. Dimension. 2019 9 Retrieved 14 March.
  60. ^ a b Katsunori Yamaguchi and Yasushi Watanabe, "History of Nippon Animation Films" Yubunsha, 1977, p.317
  61. ^ Junichiro Tanaka, " History of Japanese Educational Film Development, " Cochlea, September 1979, p.305
  62. ^ "深夜アニメ枠「ノイタミナ」好調 フジテレビ". Yomiuri Online. 29 Haziran 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Nisan 2009. 
  63. ^ 丸山博雄 [@maru0322]. (X gönderisi) https://x.com/ – X vasıtasıyla.  Eksik ya da boş |başlık= (yardım); Eksik ya da boş |numara= (yardım) Eksik ya da boş |tarih= (yardım)
  64. ^ "FEATURE: Ojamajo Doremi and the Magic of Children's Animation". Crunchyroll. 9 Kasım 2020. 10 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Kasım 2020. 
  65. ^ "Anime Industry Grew To Record $24.1 Billion In 2019, Says Trade Body". Cartoon Brew. 27 Kasım 2020. 27 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Kasım 2020.  Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)
  66. ^ "South Korean animation: is the underdog finally having its day?". the Guardian (İngilizce). 22 Ocak 2013. 6 Mart 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Ocak 2022. 
  67. ^ "A Winning Tale: Sidus Animation's 'Running Man: Revengers' Sprints to AFM". Animation Magazine. 9 Kasım 2020. 10 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Kasım 2020. 
  68. ^ "Characters you'll love to hate and why 'Hayop Ka!' is worth the rewatch". The Rappler. 29 Ekim 2020. 31 Ekim 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Ekim 2020. 
  69. ^ "Hayop Ka! creators hope the film will inspire more Pinoy-made animation". Philippine Star. 30 Ekim 2020. 31 Ekim 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Ekim 2020. 
  70. ^ "'Hayop Ka! The Nimfa Dimaano Story' review: Mostly bark, barely any bite". The Rappler. 2 Kasım 2020. 2 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Kasım 2020. 
  71. ^ "Avid Liongoren discusses Hayop Ka! The Nimfa Dimaano Story's inspiration". Manila Bulletin. 20 Kasım 2020. 24 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Kasım 2020.  Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)
  72. ^ "Combat Wombat Cast, Crew & Synopsis". Odin's Eye Animation. 2020. 6 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Kasım 2020.  Also see here.
  73. ^ "Combat Wombat: An entertaining and surprisingly adult animated adventure". Stuff. 5 Kasım 2020. 5 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Kasım 2020.  Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)
  74. ^ Orwell 2014.
  75. ^ "Animal Farm: Banned by the Soviets, Promoted by the CIA". PEN America (İngilizce). 16 Ağustos 2007. 7 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Kasım 2020. 
  76. ^ "The CIA and the Filming of Animal Farm". Cartoon Brew (İngilizce). 24 Mayıs 2007. 11 Ekim 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Kasım 2020. 
  77. ^ "The cartoon that came in from the cold". The Guardian (İngilizce). 24 Mayıs 2007. 3 Ekim 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Kasım 2020. 
  78. ^ a b "Importing foreign productions". Forbidden Animation: Censored Cartoons and Blacklisted Animators in America. North Carolina: McFarland & Company, Inc. 1997. ss. 90-92. ISBN 0-7864-0395-0.  Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)
  79. ^ "Watership Down". Fandango Media. 1 Kasım 1978. 8 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Mart 2016. 
  80. ^ Janet Maslin (9 Ocak 1985). "Movie Review – The Plague Dogs". The New York Times. 23 Mayıs 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Temmuz 2020. 
  81. ^ "Pink Floyd: The Wall (1982)". Chicago Sun-Times. 13 Mart 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Temmuz 2023. 
  82. ^ Danny Peary, Guide for the Film Fanatic (Simon & Schuster, 1986) p.331
  83. ^ a b "Past Winners and Nominees – Film – Awards". BAFTA. 10 Ocak 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Aralık 2010. 
  84. ^ "The Hammerskin Nation". Extremism in America. Anti-Defamation League. 2002. 18 Ağustos 2004 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  85. ^ Saucerful of Secrets. Dell Publishing. 1992. s. 225.  Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)
  86. ^ a b J.C. Maçek III (5 Eylül 2012). "The Cinematic Experience of Roger Waters' 'The Wall Live'". PopMatters. 24 Ağustos 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Temmuz 2023. 
  87. ^ Saucerful of Secrets. Dell Publishing. 1992. s. 244.  Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)
  88. ^ Pink Floyd's The Wall, page 105
  89. ^ The Encyclopedia of Animated Cartoons. 3rd. New York: Checkmark Books. 2009. s. 241. ISBN 978-0-8160-6600-1. 
  90. ^ "Why apocalyptic animation When the Wind Blows is still devastating". BFI (İngilizce). 23 Ocak 2008. 22 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Kasım 2020. 
  91. ^ "Vintage Film Review: When the Wind Blows (1986) – A Nuclear War Tale from a Different Perspective". Silver Petticott Review (İngilizce). 23 Ağustos 2015. 6 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Kasım 2020. 
  92. ^ "When the Wind Blows Blu-ray Release Date November 11, 2014". 5 Nisan 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Temmuz 2023 – www.blu-ray.com vasıtasıyla. 
  93. ^ When the Wind Blows Blu-ray, 5 Nisan 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 9 Kasım 2019 
  94. ^ "What time is Ethel and Ernest on? Cast, plot and trailer for new Raymond Briggs film". Daily Express. 28 Aralık 2016. 29 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Şubat 2018. 
  95. ^ "The Prince HBO Max release date, cast, trailer, plot: When is Prince George series out?". Daily Express. 9 Kasım 2020. 15 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Kasım 2020. 
  96. ^ "Ronal challenges the market". www.dfi.dk (Danca). 6 Mart 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Mayıs 2022. 
  97. ^ "'Flee': Creating a New Narrative Language for the Animated Documentary Oscar Contender". IndieWire (İngilizce). 6 Aralık 2021. 4 Nisan 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Şubat 2022.  Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)
  98. ^ "Review: 'Flee' is a spiritual successor to 'Waltz With Bashir'". Time Out Worldwide (İngilizce). 6 Mart 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Şubat 2022.  Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)
  99. ^ "Cannes Film Review: 'Chris The Swiss'". Variety. 21 Mayıs 2018. 9 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Mayıs 2018. 
  100. ^ "'Chris the Swiss': Film Review Cannes 2018". The Hollywood Reporter. 22 Mayıs 2018. 27 Mayıs 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Mayıs 2018. 
  101. ^ "CEE Animation Forum Pitches: A Look At The Future Of Europe's Adult Animation". Cartoon Brew. 14 Ekim 2020. 23 Ekim 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Ekim 2020. 
  102. ^ "Découvre Peepoodo, le dessin animé qui décomplexe le cul". Modmoizelle (Fransızca). Alj Agency. 25 Ağustos 2018. 2 Nisan 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Mayıs 2020. 
  103. ^ "Bobbypills, adult ère". Libération (Fransızca). Altice (company). 28 Eylül 2018. 18 Şubat 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Mayıs 2020. 
  104. ^ "Peepoodo Season 2 Kickstarter success + Crowdfunding extended!". bobbypills.com. Bobbypills. 16 Ocak 2020. 18 Şubat 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Mayıs 2020. 
  105. ^ "Senator Hopes High For German Toon". Daily Variety. 28 Haziran 1996. s. 8.  Birden fazla yazar-name-list parameters kullanıldı (yardım); Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)
  106. ^ "InsideKino – Besucher deutscher Filme in Deutschland" (Almanca). 1 Aralık 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Mayıs 2020. 
  107. ^ "Zeichentrick - Jagen und töten". Spiegel Online (Almanca). 30 Ekim 1994. 26 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Nisan 2016. 
  108. ^ "Felidae". Variety. 7 Aralık 1994. 24 Eylül 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Eylül 2019.  Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)
  109. ^ "Наш старый добрый "Союзмультфильм" : Daily Culture". dailyculture.ru. 2 Kasım 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Nisan 2020. 
  110. ^ "Киностудия Союзмультфильм". РИА Новости (Rusça). 10 Haziran 2016. 11 Nisan 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Nisan 2020. 
  111. ^ "Юлия Осетинская: "Союзмультфильм" не будет копировать что-то из Riki»". www.kinometro.ru (Rusça). 11 Nisan 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Nisan 2020. 
  112. ^ "Gkids Acquires Spain's 'Birdboy: The Forgotten Children'". Variety. 12 Mayıs 2017. 26 Haziran 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Mayıs 2017.  Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)
  113. ^ "Animals Cope with Apocalypse in a Hand-Drawn Animated Film". Hyperallergic. 14 Aralık 2017. 5 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Kasım 2020.  Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)
  114. ^ "' Noah's Ark,' 'Unicorn Wars' Headline Ventana Sur's Animation! Works in Progress (EXCLUSIVE)". Variety. 2 Kasım 2020. 2 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Kasım 2020.  Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)
  115. ^ "Goya Awards: Alberto Vàzquez Scores Historic Double Win". Animation Magazine. 6 Şubat 2017. 18 Eylül 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Mayıs 2017.  Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)
  116. ^ "Teddy Bears Battle Unicorns In Alberto Vázquez's 'Unicorn Wars' (Exclusive Trailer Premiere)". Cartoon Brew. 17 Haziran 2020. 30 Ekim 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Kasım 2020.  Birden fazla yazar-name-list parameters kullanıldı (yardım); Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)
  117. ^ Keslassy (5 Haziran 2019). "Charades Boards Alberto Vázquez's Ambitious 'Unicorn Wars' (EXCLUSIVE)". Variety. 29 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Kasım 2020. 
"https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Yetişkin_animasyonu&oldid=33819530" sayfasından alınmıştır