Αρτ Κάρνεϊ

Αρτ Κάρνεϊ
Ο Αρτ Κάρνεϊ το 1955
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Art Carney (Αγγλικά)
Γέννηση4 Νοεμβρίου 1918
Μάουντ Βέρνον, Νέα Υόρκη, Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής
Θάνατος9 Νοεμβρίου 2003 (85 ετών)
Τσέστερ, Κονέκτικατ, Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής
Αιτία θανάτουνόσος
Τόπος ταφήςRiverside Cemetery[1][2]
ΚατοικίαWestbrook
ΕθνικότηταΑμερικανική
Χώρα πολιτογράφησηςΑμερικανική
ΣπουδέςMount Vernon High School[3]
Ιδιότηταηθοποιός τηλεόρασης, ηθοποιός ταινιών, ηθοποιός θεάτρου, ηθοποιός και κωμικός
ΒραβεύσειςΠορφυρή Καρδιά, Όσκαρ Α΄ Ανδρικού Ρόλου (1973), Primetime Emmy Award for Outstanding Supporting Actor in a Comedy Series (1954), Primetime Emmy Award for Outstanding Supporting Actor in a Comedy Series (1955), Primetime Emmy Award for Outstanding Supporting Actor in a Comedy Series (1956), Βραβείο Έμμυ Ζώνης Υψηλής Τηλεθέασης Καλύτερου Β' ανδρικού ρόλου σε μίνι σειρά ή τηλεταινία (1984) και Αστέρι στη Λεωφόρο της Δόξας του Χόλιγουντ[4]
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Αρτ Κάρνεϊ (αγγλ. Art Carney), (4 Νοεμβρίου 1918 - 9 Νοεμβρίου 2003) ήταν Αμερικανός ηθοποιός του κινηματογράφου, της τηλεόρασης, του θεάτρου και του ραδιοφώνου, βραβευμένος με Όσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου για την ερμηνεία του στην ταινία του 1974 Χάρι και Τόντο (Harry and Tonto).[5]

Ο Κάρνεϊ (δεξιά) με τον Γουόλτερ Ματάου στο θεατρικό έργο "Ένα παράξενο ζευγάρι" (1965)

Ο Αρτ Κάρνεϊ ξεκίνησε την καριέρα του, ως κωμικός ηθοποιός του ραδιοφώνου. Αναγκάστηκε όμως να διακόψει τη ραδιοφωνική του καριέρα μετά το ξέσπασμα του Β' Παγκοσμιού Πολέμου και να φύγει για το μέτωπο. Κατά την απόβαση στην Νορμανδία τραυματίστηκε στο αριστερό του πόδι και παρέμεινε κουτσός για το υπόλοιπο της ζωής του. Επιστρέφοντας στις Η.Π.Α. μετά τον πόλεμο στράφηκε προς την τηλεόραση, όπου και καθιερώθηκε τη δεκαετία του '50 με τη συμμετοχή του στο Jackie Gleason Show.

Κατά τη δεκαετία του '60 έκανε πέρασμα και από το Μπρόντγουεϊ, όπου ερμήνευσε με επιτυχία διάφορους ρόλους, μεταξύ των οποίων κι εκείνον του Φίλιξ Άνγκαρ, στο θεατρικό του Νιλ Σάιμον Ένα παράξενο ζευγάρι (The Odd Couple) το 1965. Συμπρωταγωνιστής του στο Μπρόντγουεϊ στο ρόλο του Όσκαρ Μάντισον ήταν ο Γουόλτερ Ματάου, ο οποίος επανέλαβε το ρόλο στην κινηματογραφική μεταφορά του 1968. Έπειτα το 1969 προτάθηκε για βραβείο Τόνι για την ερμηνεία του στο θεατρικό του Μπράιαν Φριλ Lovers. Παράλληλα με την επιτυχία του στο θέατρο, ο Κάρνεϊ έκανε το ντεμπούτο του στη μεγάλη οθόνη το 1964 ερμηνεύοντας ένα ρόλο στην ταινία Η κίτρινη Ρολς-Ρόις (The Yellow Rolls Royce). Η δεύτερη ταινία που γύρισε κατά τη δεκαετία του '60 ήταν το Οδηγός για παντρεμένους (A Guide for the Married Man, 1967), του Τζιν Κέλι πλάι στον Γουόλτερ Ματάου. Το 1974, η ερμηνεία του στην ταινία Χάρι και Τόντο του Πολ Μαζούρσκι, του χάρισε το Όσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου. Αντιπαλοί του εκείνη τη χρονιά ήταν οι: Ντάστιν Χόφμαν, Αλ Πατσίνο, Άλμπερτ Φίνεϊ και Τζακ Νίκολσον. Αφού κέρδισε το Όσκαρ ερμήνευσε μια σειρά από κινηματογραφικούς ρόλους κατά τη δεκαετία του '70, σε ταινίες όπως: Άγριος και ατίθασος (W.W. and the Dixie Dancekings, 1975), πλάι στον Μπαρτ Ρέινολντς, Η γάτα είδε τον δολοφόνο (The Late Show, 1976), Πονηρές επισκέψεις (House Calls, 1978), Movie Movie, 1978 και Λίστες για κλάματα (Going in Style, 1979). Κατά τη δεκαετία του '80 οι εμφανίσεις του άρχισαν να λιγοστεύουν. Εμφανίστηκε στην ταινία του Φρανκ Οζ Τα Μάπετς στο Μανχάταν (The Muppets Take Manhattan, 1984) και στο θρίλερ Εξουσία πυρός (Firestarter, 1986) πλάι στην Ντρου Μπάριμορ κι αποσύρθηκε κατά τα τέλη της δεκαετίας του '80. Η τελευταία του κινηματογραφική εμφάνιση ήταν στην ταινία Ο τελευταίος μεγάλος ήρωας (Last Action Hero, 1993) πλάι στον Άρνολντ Σβαρτσενέγκερ.

Απεβίωσε από φυσικά αίτια το 2003 σε ηλικία 85 ετών.

Έτος Πρωτότυπος τίτλος Τίτλος στα ελληνικά Ρόλος
1941 Pot o' Gold Δουλειές της εποχής μέλος συγκροτήματος / εκφωνητής
1964 The Yellow Rolls-Royce Η κίτρινη Ρολς-Ρόις Τζόι Φρίντλαντερ
1967 A Guide for the Married Man Οδηγός για παντρεμένους τεχνικός σύμβουλος
1974 Harry and Tonto Χάρι και Τόντο Χάρι[6]
1975 W.W. and the Dixie Dancekings Άγριος και ατίθασος διάκονος Τζον Γουέσλεϊ Γκορ
1976 Won Ton Ton superstar Τζέι Τζέι Φρόμπεργκ
1977 The Late Show Η γάτα είδε τον δολοφόνο Άιρα Γουέλς
Scott Joplin Σκοτ Τζόπλιν Τζον Σταρκ
1978 House Calls Πονηρές επισκέψεις δρ Έιμος Γουίλομπι
Movie Movie δρ Μπλέιν / δρ Μπάουερς
1979 Ravagers Το ξημέρωμα της μεγάλης σφαγής λοχίας
Steel 8 ατσαλένιοι άνδρες Μόραν
Sunburn Ξανθός άγγελος του Τσάρλι Αλ Μάρκους
Going in Style Ληστές για κλάματα Αλ[7]
1980 Defiance Επιστρέφω στην πόλη της βίας Έιμπ
Roadie Roadie: Ο σούπερ σταρ της ασφάλτου Κόρπους Σ. Ρέντφις
1981 Take This Job and Shove It Τσάρλι Πίκετ
St. Helens Χάρι Τρούμαν
1983 Better Late Than Never Τσάρλι Ντάνμπαρ
1984 Firestarter Εξουσία πυρός[8] Ερβ Μάντερς
The Naked Face Η μάσκα του δολοφόνου Μόργκενς
The Muppets Take Manhattan Τα Μάπετς στο Μανχάταν Μπέρναρντ Κρόφορντ
1987 Night Friend Ομπράιαν
1993 Last Action Hero Ο τελευταίος μεγάλος ήρωας[9] Φρανκ
  1. 1,0 1,1 Ανακτήθηκε στις 23  Απριλίου 2023.
  2. 2,0 2,1 (Αγγλικά) Find A Grave. 8077835. Ανακτήθηκε στις 23  Απριλίου 2023.
  3. Ανακτήθηκε στις 4  Μαρτίου 2021.
  4. Ανακτήθηκε στις 6  Ιουνίου 2021.
  5. «Art Carney, Lauded for 'Honeymooners', Dies». The New York Times. November 12, 2003. https://www.nytimes.com/2003/11/12/obituaries/12CARN.html. 
  6. Βασιλείου, Γιάννης (8 Αυγούστου 2020). «9 Γάτες που έκλεψαν την παράσταση στο σινεμά». LiFO. Ανακτήθηκε στις 5 Απριλίου 2024. 
  7. «Εκδίκηση Με Στυλ». Tanweer. Ανακτήθηκε στις 5 Απριλίου 2024. 
  8. «Έναρξη γυρισμάτων και πρώτη εικόνα από το «Firestarter» του Στίβεν Κινγκ με τον Ζακ Έφρον». www.cinemagazine.gr. Ανακτήθηκε στις 5 Απριλίου 2024. 
  9. «Ο Τελευταίος Μεγάλος Ήρωας». www.skaitv.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Απριλίου 2024. Ανακτήθηκε στις 5 Απριλίου 2024. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]