Ζαν Ντυζαρντέν

Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. Μπορείτε να βοηθήσετε προσθέτοντας την κατάλληλη τεκμηρίωση. Υλικό που είναι ατεκμηρίωτο μπορεί να αμφισβητηθεί και να αφαιρεθεί. Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 20/01/2012.

Ζαν Ντυζαρντέν
Προφορά
Γέννηση	19  Ιουνίου 1972[1][2][3] Ρυέιγ-Μαλμαιζόν[4]
Χώρα πολιτογράφησης	Γαλλία
Ιδιότητα	ηθοποιός ταινιών, κωμικός, παραγωγός ταινιών, σκηνοθέτης κινηματογράφου, σεναριογράφος, ηθοποιός τηλεόρασης, ηθοποιός θεάτρου και ηθοποιός
Σύζυγος	Αλεξαντρά Λαμί (2009–2013) και Ναταλί Πεσαλά (από 2018)[5]
Σημαντικά έργα	Brice de Nice, OSS 117: Cairo, Nest of Spies, Little White Lies, The Artist και Un gars, une fille
Βραβεύσεις	Όσκαρ Α΄ Ανδρικού Ρόλου (2012)[6], Ιππότης του Εθνικού Τάγματος της Τιμής (14  Νοεμβρίου 2011)[7], Ιππότης του Τάγματος των Τεχνών και των Γραμμάτων (17  Ιουλίου 2009)[8], Χρυσές Σφαίρες και βραβείο BAFTA καλύτερου Α΄ ανδρικού ρόλου
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Ο Ζαν Ντυζαρντέν (γαλλικά: Jean Dujardin, 19 Ιουνίου 1972) είναι Γάλλος ηθοποιός, σκηνοθέτης, παραγωγός ταινιών και κωμικός. Ξεκίνησε τη καριέρα του ως κωμικός stand-up στο Παρίσι προτού ξεκινήσει την επαγγελματική καριέρα με γκεστ εμφανίσεις σε κωμωδίες και σε κωμικά προγράμματα της τηλεόρασης. Έλαβε αναγνώριση στην τηλεοπτική σειρά Un gars, une fille, στην οποία πρωταγωνίστησε μαζί με την Alexandra Lamy, προτού γνωρίσει επιτυχία με τις ταινίες Brice de Nice ("Μπρις της Νίκαια"), OSS 117: Cairo ("OSS 117 : Κάιρο") του Μισέλ Χαζαναβίσιους, Nest of Spies ("Η Φωλιά των Κατασκόπων"), τη συνέχεια OSS 117: Lost in Rio ("OSS 117 : Χαμένος στο Ρίο"), και 99 Francs ("99 Φράγκα").

Ο Ντιζαρντέν έλαβε διεθνή φήμη και ευρεία αναγνώριση με το ρόλο του Ζορζ Βαλεντίν στη βραβευμένη βουβή ταινία The Artist του 2011 που σκηνοθέτησε ο Χαζαναβίσιους. Ο ρόλος αυτός τού χάρισε αρκετά βραβεία, συμπεριλαμβανομένου του Όσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου^[9] (το πρώτο όσκαρ που απονεμήθηκε σε Γάλλο ηθοποιό), της Χρυσής Σφαίρας Α' Ανδρικού Ρόλου σε Κωμωδία/Μιούζικαλ,^[10] του Βραβείου BAFTA Α' Ανδρικού Ρόλου σε πρωταγωνιστικό ρόλο, του Βραβείου Guild Καλύτερης Ερμηνείας από άνδρα ηθοποιό σε πρωταγωνιστικό ρόλο και το Βραβείο Καλύτερου Ηθοποιού στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών.^[11] Αργότερα εμφανίστηκε στη μαύρη κωμωδία του Μάρτιν Σκορτσέζε Ο Λύκος της Γουόλ Στρητ (2013) και στο ιστορικό δράμα του Τζορτζ Κλούνεϊ The Monuments Men (2014).

Ο Ζαν Ντιζαρντέν γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Ρυέιγ-Μαλμαιζόν, μια κοινότητα στα δυτικά προάστια του Παρισιού. Μετά την αποφοίτηση από το λύκειο, ξεκίνησε να εργάζεται στην κατασκευαστική εταιρεία του πατέρα του, Ζακ Ντιζαρντέν. Ξεκίνησε την καριέρα στην υποκριτική κατά τη διάρκεια της υποχρεωτικής στρατιωτικής θητείας του λίγα χρόνια αργότερα.

Ο Ντιζαρντέν ξεκίνησε την καριέρα του με ένα one-man show, των οποίων τα κείμενα έγραφε ο ίδιος, σε διάφορα μπαρ και καμπαρέ του Παρισιού. Έλαβε την προσοχή του κοινού όταν εμφανίστηκε στο γαλλικό σόου ταλέντων Graines de star το 1996 ως μέρος της ομάδας κωμικών Nous Ç Nous, η οποία είχε δημιουργηθεί από μέλη του θεάτρου Carré blanc.

Από το 1999 έως το 2003, ο Ντιζαρντέν πρωταγωνίστησε στη γαλλική παραγωγή της καναδικής κωμικής σειράς Un gars, une fille μαζί με τη μέλουσα σύζυγό του Alexandra Lamy, προτού ξεκινήσει μια καριέρα στον κινηματογράφο. Αυτή η τηλεοπτική σειρά χάραξε το δρόμο για τη σχέση μεταξύ των δυο ηθοποιών ; κάθε επεισόδιο διαρκούσε λιγότερο από δέκα λεπτά. Το 2005, συμμετείχε στη δημοφιλή κωμική ταινία Brice de Nice και ερμήνευσε το τραγούδι της ταινίας.

Το 2006, ο Ντιζαρντέν πρωταγωνίστησε ως ο ρατσιστής αλλά σέξι μυστικός πράκτορας Hubert Bonisseur de La Bath στην κωμωδία OSS 117: Cairo, Nest of Spies ; ρόλος που του χάρισε ένα βραβείο Etoile D'Or και μια υποψηφιότητα για βραβείο César Α' Ανδρικού Ρόλου. Η επιτυχία της ταινίας οδήγησε στη συνέχειά της, OSS 117: Lost in Rio. Το 2007, πρωταγωνίστησε στην ταινία 99F (99 francs), σε σκηνοθεσία του Jan Kounen, μια επιτυχημένη παρωδία ενός διαφημιστικού πράκτορα, προσαρμοσμένη στο μπεστ-σέλερ του Frédéric Beigbeder. Την ίδια χρονιά, συμμετείχε για πρώτη φορά σε δραματική σειρά στον κινηματογράφο, ενσαρκώνοντας έναν βασανισμένο πατέρα και αστυνομικό στην ταινία του Franck Mancuso Contre-enquête. Το 2009, εμφανίστηκε στην ταινία A Man and His Dog μαζί με τον θρύλο του κινηματογράφου Ζαν-Πολ Μπελμοντό, με τον οποίο έχει πολύ συχνά συγκριθεί. Το 2010, πρωταγωνίστησε μαζί με τον Albert Dupontel στην ταινία The Clink of Ice, μια γαλλική μαύρη κωμωδία σε σενάριο και σκηνοθεσία του Bertrand Blier.

Το 2011, ο Ντιζαρντέν πρωταγωνίστησε ως Ζορζ Βαλεντίν στη βουβή ταινία The Artist, σε σκηνοθεσία του Μισέλ Χαζαναβίσιους και με συμπρωταγωνίστρια την Bérénice Bejo. Η ταινία έκανε πρεμιέρα στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών το 2011 και ο Ντιζαρντέν έλαβε το Όσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου. Η ερμηνεία του συγκέντρωσε τον θαυμασμό των κριτικών κινηματογράφου και ο ίδιος ο Ντιζαρντέν έλαβε αρκετές υποψηφιότητες, συμπεριλαμβανομένων του βραβείου της Broadcast Film Critics Association Α' Ανδρικού Ρόλου και το βραβείο Screen Actors Guild Α' Ανδρικού Ρόλου.

Στις 15 Ιανυαρίου 2012, ο Ντιζαρντέν κέρδισε τη Χρυσή Σφαίρα Α' Ανδρικού Ρόλου σε Μιούζικαλ ή Κωμωδία. Αργότερα κέρδισε το βραβείο Screen Actors Guild Α' Ανδρικού Ρόλου και το βραβείο BAFTA Α' Ανδρικού Ρόλου. Ήταν υποψήφιος για βραβείο César Α' Ανδρικού Ρόλου αλλά το έχασε από την ταινία Intouchables. Ο Ντιζαρντέν κέρδισε το Όσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου στα 84α Όσκαρ. Στην ουσία είναι ο τέταρτος Γάλλος ηθοποιός που ήταν υποψήφιος για Όσκαρ και ο πρώτος που κέρδισε το Όσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου. Έχει περιγραφεί ως η απάντηση της Γαλλίας στον Τζορτζ Κλούνεϊ. Μετά την υποψηφιότητά του για Όσκαρ για τον ρόλο του στην ταινία The Artist, η εταιρεία WME υπέγραψε συμβόλαιο με τον ηθοποιό.

Ο Γάλλος ιστορικός κινηματογράφου Tim Palmer έχει αναλύσει την καριέρα και την επιτυχία του Ντιζαρντέν στη Γαλλία, αναφέροντας το γεγονός ότι οι ρόλοι του ήταν συχνά ανυπόφοροι καθώς επρόκειτο για πολύ εξειδικευμένες απεικονίσεις ανδρών που φέρονται παιδιάστικα και που απορρίπτουν με επιθετικό και απροκάλυπτο τρόπο τις ευθύνες και τους συμβιβασμούς της ζωής των ενηλίκων.

Τον Φεβρουάριο του 2012, ο Ντιζαρντέν εμφανίστηκε στην ταινία Les Infidèles με συμπρωταγωνίστρια την Gilles Lellouche. Τον Ιούνιο του 2012 προσκλήθηκε να συμμετάσχει στην Academy of Motion Picture Arts and Sciences μαζί με 175 άτομα. Το 2013, ο Ντιζαρντέν πρωταγωνίστησε στην ταινία του Éric Rochant Möbius με τη Cécile de France και τον Tim Roth.

Η δεύτερη ταινία του την ίδια χρονιά ήταν Ο Λύκος της Γουόλ Στρητ του Μάρτιν Σκορτσέζε, μαζί με τους Λεονάρντο ντι Κάπριο, Jonah Hill, Μάθιου ΜακΚόναχι και Κάιλ Τσάντλερ. Εμφανίστηκε στην ταινία The Monuments Men, σε σκηνοθεσία του Τζορτζ Κλούνεϊ και με συμπρωταγωνιστές τον Κλούνεϊ, τον Ματ Ντέιμον και την Κέιτ Μπλάνσετ. Παράλληλα πρωταγωνίστησε στη γαλλική ταινία Le Petit Joueur.

Στα τέλη του 2014, η ταινία La French προβλήθηκε στην Ευρώπη και αργότερα, στις αρχές του 2015, στις ΗΠΑ.

Το 2018 πρωταγωνίστησε στη ρομαντική κωμωδία εποχής Καρδιοκατακτητής σε σκηνοθεσία Λωράν Τιράρ.

Ο Ντιζαρντέν έχει παντρευτεί δυο φορές και έχει τρία παιδιά. Ο πρώτος του γάμος, με μια γυναίκα με το όνομα Gaëlle, τελείωσε το 2003. Έχουν δυο γιους. Το 2003, ξεκίνησε η σχέση του με την ηθοποιό Alexandra Lamy της κωμικής σειράς Un gars, une fille ; οι δυο τους είχαν συναντηθεί στις οντισιόν και ερωτεύτηκαν κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων της σειράς. Παντρεύτηκαν στην Anduze στις 25 Ιουλίου 2009. Τον Νοέμβριο του 2013, ανακοινώθηκε ότι το ζευγάρι χώρισε.

Τον Δεκέμβριο του 2015 ο Ντιζαρντέν και η Γαλλίδα χορεύτρια του πάγου Nathalie Péchalat απέκτησαν ένα παιδί, την Jeanne.

• 2005 : "Le Casse de Brice" (σκηνοθεσία : J.G. Biggs)
• 2016 : "Pour un pote" featuring Bigflo & Oli

• Ζαν Ντιζαρντέν στο IMDb

Αυτό το λήμμα σχετικά με ένα/μία ηθοποιό χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το.