Żłobiste Czuby

Ganek, Rumanowy Szczyt i Żłobiste Czuby
Widok z podejścia na Przełęcz pod Osterwą

Żłobiste Czuby (słow. Zlobné zuby) – liczne i drobne skalne czuby w głównej grani Tatr Wysokich pomiędzy Rumanowym Szczytem (2429 m) a Żłobistym Szczytem (2427 m). Na odcinku tym grań przebiega w kierunku południowo-wschodnim i występują w niej kolejno[1][2]:

Grań spod Żłobistych Czub opada z jednej strony do Doliny Kaczej, z drugiej do Dolinki Rumanowej. Liczne Żłobiste Czuby są mało wybitne i nie posiadają nazw własnych, również drobne przełączki i szczerbinki między nimi nie są nazwane. Minimalna deniwelacja względna najwybitniejszej kulminacji, wznoszącej się na wysokość 2391 m, wynosi 11 metrów[2]. Słowo czuba często występuje w tatrzańskim nazewnictwie i oznacza tyle, co szczyt, wierzchołek, kopa[3].

Grań Żłobistych Czub ma długość około 200 m. Najwyższy jej punkt znajduje się na południowo-wschodnim skraju grani. Północną ścianę (od strony Doliny Kaczej), około 100 m poniżej grani przecina Zachód Komarnickich, którym prowadzi droga wspinaczkowa nr 1. W południowej ścianie (Dolinka Rumanowa) pod granią znajduje się system półek z drogą nr. 2, a 50 m niżej Rumanowa Ławka[4].

Drogi wspinaczkowe
  1. Prawą częścią północno-wschodniej ściany; w dolnej części III w skali tatrzańskiej, w górnej IV, czas przejścia 5 godz.
  2. Z Wyżniej Żłobistej Przełączki omijając grań; I, 1 godz.[4]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Tatry Wysokie. Czterojęzyczny słownik nazw geograficznych [online] [dostęp 2009-08-25] [zarchiwizowane z adresu 2006-09-24].
  2. a b Úrad geodézie, kartografie a katastra Slovenskej republiky, Produkty leteckého laserového skenovania.
  3. Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski, Wielka encyklopedia tatrzańska, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004, ISBN 83-7104-009-1.
  4. a b Władysław Cywiński, Tatry. Przewodnik szczegółowy. Rumanowy. Żłobisty, t. 17, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2012, ISBN 978-83-7104-042-9.