Niżnia Biała Przełączka
 Niżnia Biała Przełączka między podpisanymi Białym Grzebieniem i Białą Kopą | |
| Państwo | |
|---|---|
| Pasmo | |
| Sąsiednie szczyty | |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°13′28,4″N 20°12′44,6″E/49,224556 20,212389 | |
Niżnia Biała Przełączka (słow. Nižná biela štrbina[1]) – wybitna przełęcz w słowackiej części Tatr Wysokich, położona w grani głównej Tatr. Znajduje się w środkowym fragmencie Koperszadzkiej Grani, północno-wschodniej grani Jagnięcego Szczytu. Oddziela Biały Grzebień na południowym zachodzie od Białej Kopy na północnym wschodzie[2].
Stoki północno-zachodnie opadają z przełęczy do Jagnięcego Kotła w Dolinie Skoruszowej, południowo-wschodnie – do Doliny Białych Stawów. Do Jagnięcego Kotła zbiega z Niżniej Białej Przełączki żleb, zwężający się u dołu[2].
Na Niżnią Białą Przełączkę, podobnie jak na inne obiekty w Koperszadzkiej Grani, nie prowadzą żadne znakowane szlaki turystyczne. Najdogodniejsze drogi dla taterników wiodą na siodło granią z sąsiednich obiektów oraz z Doliny Białych Stawów[2].
Pierwsze pewne wejścia:
- letnie – Kazimierz Bizański, Janusz Chmielowski, Witold Chmielowski, Adam Lewicki, przewodnicy Klemens Bachleda, Jakub Bachleda Jarząbek, Jan Bachleda Tajber i Wojciech Brzega, 23 września 1901 r.,
- zimowe – Klara Hensch, Valentin Hajts i Gábor Seide, 15 lutego 1926 r.
Być może już wiele wcześniej granią przez Niżnią Białą Przełączkę schodzili 9 sierpnia 1793 r. z Jagnięcego Szczytu Robert Townson i przewodnik Hans Gross[2].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Endre Futó: Tatry Wysokie. Czterojęzyczny słownik nazw geograficznych. [dostęp 2014-01-20].
- ↑ a b c d Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XXIV. Czerwona Turnia – Przełęcz pod Kopą. Warszawa: Sport i Turystyka, 1984, s. 140–141, 179. ISBN 83-217-2472-8.