Niżnia Wysoka Gerlachowska
 Niżnia Wysoka Gerlachowska (wśród podpisanych formacji) | |
| Państwo | |
|---|---|
| Położenie | |
| Pasmo | |
| Wysokość | 2536 m n.p.m. |
| Pierwsze wejście | 24 lipca 1903 |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°10′06,7″N 20°07′47,0″E/49,168528 20,129722 | |
Niżnia Wysoka Gerlachowska, także Niżnia Wysoka Gierlachowska (słow. Malá Litvorová veža, niem. Kleiner Litvorovyturm, węg. Kis Litvorovytorony) – dość wybitna, drugorzędna turnia o wysokości 2536 m n.p.m.[1], znajdująca się w północnej grani Zadniego Gerlacha, w słowackich Tatrach Wysokich. Leży w ich głównej grani między Wyżnią Wysoką Gerlachowską (dokładniej Gerlachowską Turniczką) a Litworowym Szczytem (między nimi znajduje się jeszcze Wielicka Turniczka). Od Gerlachowskiej Turniczki oddziela ją Wyżnia Łuczywniańska Szczerbina, natomiast od Litworowego Szczytu – Niżnia Łuczywniańska Szczerbina, Wielicka Turniczka i Litworowa Przełęcz.
Na Niżnią Wysoką Gerlachowską nie prowadzą żadne znakowane szlaki turystyczne, dla taterników najciekawsza jest jej północno-zachodnia ściana.
Nazewnictwo
[edytuj | edytuj kod]Nazwa Niżniej Wysokiej Gerlachowskiej i sąsiadującej z nią Wyżniej Wysokiej Gerlachowskiej pochodzi od dawnej nazwy pobliskiego Staroleśnego Szczytu (Wysoka). Pierwotnie nazwa Wysokie Gerlachowskie dotyczyła Wielickiego i Litworowego Szczytu, jednak z czasem została przeniesiona na te wierzchołki. Nazewnictwo słowackie, niemieckie i węgierskie tyczy się położonej poniżej Doliny Litworowej.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Pierwsze wejścia turystyczne:
- Karol Englisch, Antonina Englischowa i Johann Hunsdorfer (senior), 24 lipca 1903 r. – letnie
- Maximilian Bröske i Johann Hunsdorfer (senior), kwiecień 1904 r. – zimowe.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Úrad geodézie, kartografie a katastra Slovenskej republiky, Produkty leteckého laserového skenovania [online].
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XII. Wschodnia Batyżowiecka Przełęcz – Litworowa Przełęcz. Warszawa: Sport i Turystyka, 1965, s. 50, 55.
- Jarosław Januszewski, Grzegorz Głazek, Witold Fedorowicz-Jackowski: Tatry i Podtatrze, atlas satelitarny 1:15 000. Warszawa: GEOSYSTEMS Polska Sp. z o.o., 2005. ISBN 83-909352-2-8.
- Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski: Wielka encyklopedia tatrzańska. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004. ISBN 83-7104-009-1.