Tr6
 | |
| Producent | |
|---|---|
| Lata budowy | 1919-1928 |
| Układ osi | 1'D h2 |
| Wymiary | |
| Masa służbowa | 129,1 t |
| Długość | 8685 mm |
| Długość z tendrem | 16 975 mm |
| Wysokość | 4280 mm |
| Rozstaw osi skrajnych | 13 875 mm |
| Średnica kół napędnych | 1400 mm |
| Średnica kół tocznych | 1000 mm |
| Napęd | |
| Trakcja | parowa |
| Typ tendra | 20C1 |
| Ciśnienie w kotle | 14 at |
| Powierzchnia ogrzewalna kotła | 163,5 m² |
| Powierzchnia przegrzewacza | 53,12 m²[3] |
| Powierzchnia rusztu | 3,42 m²[3] |
| Średnica cylindra | 630 mm |
| Skok tłoka | 660 mm |
| Parametry eksploatacyjne | |
| Prędkość konstrukcyjna | 65 km/h |
Tr6 – polskie oznaczenie parowozu towarowego pruskiej serii G82, późniejszej niemieckiej serii 5620-29,30.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Parowozy zostały zaprojektowane do prowadzenia pociągów towarowych[4]. Pierwsza lokomotywa została przekazana w kwietniu 1919 roku[2]. Wyprodukowano 846 parowozów na zamówienie kolei niemieckich[5]. Kursowały z lokalnymi pociągami towarowymi na lokalnych liniach kolejowych[2]. W 1930 roku cztery parowozy dodatkowo zostały przystosowane do opalania pyłem węglowym[6]. Po drugiej wojnie światowej 52 lokomotywy były eksploatowane przez Polskie Koleje Państwowe do prowadzenia pociągów towarowych na Dolnym Śląsku. Ostatni parowóz skreślono z inwentarza parowozowni Kłodzko w grudniu 1972 roku[1]. W krajach niemieckich parowozy kursowały na liniach kolejowych do 1970 roku[5]. Jeden parowóz zachowano jako eksponat zabytkowy[2]. 150 lokomotyw wykonano dla Turcji i Rumunii[3].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Paweł Terczyński: Atlas parowozów. Poznań: Poznański Klub Modelarzy Kolejowych, 2003, s. 68. ISBN 83-901902-8-1.
- ↑ a b c d Dirk Endisch. Die Baureihe 56. „Lok Magazin”. 06/2015, s. 60-69. München: GeraMond Verlag. ISSN 0458-1822.
- ↑ a b c d Horst J. Obermayer, Taschenbuch deutsche Dampflokomotiven. Regelspur, Stuttgart: Franckh-Kosmos, 1991, ISBN 3-440-06341-0 (niem.), s.139
- ↑ Horst Obermayer. Dampflokomotiven der Preußische G 8.2. „Eisenbahn-Journal”. 07/2014, s. 34-43. Fürstenfeldbruck: Verlagsgruppe Bahn. ISSN 0171-3671.
- ↑ a b Horst Obermayer. Dampflokomotiven der Baureihe 56. „Eisenbahn-Journal”. 05/1986, s. 46-51. Fürstenfeldbruck: Verlagsgruppe Bahn. ISSN 0171-3671.
- ↑ Dieter Schubert. Dampflokomotiven der Baureihe 56. „Eisenbahn-Journal”. 09/1987, s. 19-21. Fürstenfeldbruck: Verlagsgruppe Bahn. ISSN 0171-3671.