Ty5
 | |
| Producent |
|
|---|---|
| Lata budowy | 1939-1944 |
| Układ osi | 1’E h2 |
| Wymiary | |
| Masa pustego parowozu | 104,3 t |
| Masa służbowa | 146,4 t |
| Długość | 13 680 mm |
| Długość z tendrem | 22 940 mm |
| Wysokość | 4500 mm |
| Rozstaw osi skrajnych | 18 890 mm |
| Średnica kół napędnych | 1400 mm |
| Średnica kół tocznych | 850 mm |
| Napęd | |
| Trakcja | parowa |
| Typ tendra | 26D5 |
| Ciśnienie w kotle | 16 at |
| Powierzchnia ogrzewalna kotła | 177,6 m² |
| Powierzchnia przegrzewacza | 64,1 m² |
| Powierzchnia rusztu | 3,9 m² |
| Średnica cylindra | 600 mm |
| Skok tłoka | 660 mm |
| Pojemność skrzyni węglowej | 8/10t |
| Pojemność skrzyni wodnej | 26m3 |
| Parametry eksploatacyjne | |
| Moc znamionowa | 1195kW/1625hp |
| Prędkość konstrukcyjna | 80 km/h |
Ty5 – niemiecki parowóz towarowy produkowany w latach 1939–1944 dla kolei niemieckich.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Parowozy towarowe Baureihe 50 zostały zaprojektowane do prowadzenia ciężkich pociągów towarowych. Pierwsza lokomotywa została przekazana w marcu 1939 roku. Zostało wyprodukowanych 3141 parowozów na zamówienie kolei niemieckich. Kursowały z pociągami towarowymi na terenach okupowanych. Po drugiej wojnie światowej 54 lokomotywy parowe były eksploatowane przez Polskie Koleje Państwowe do prowadzenia pociągów towarowych[1]. Ostatni parowóz skreślono z inwentarza parowozowni Poznań we wrześniu 1979 roku[2]. W krajach niemieckich dokonano wymiany kotłów parowych. Na zachodnioniemieckich kolejach zostały zamontowane spawane kotły z komorą spalania i spalinowe podgrzewacze systemu Franco-Crosti[3]. Niektóre parowozy kursowały z tendrem kabinowym[4]. Na kolejach wschodnioniemieckich zostały przebudowane na opalanie mazutem[5]. Kursowały na niemieckich szlakach do listopada 1987 roku. Parowozy były dodatkowo eksploatowane przez kilka krajów europejskich[1]. Kilka niemieckich parowozów zachowano jako eksponaty zabytkowe[6].
Konstrukcja
[edytuj | edytuj kod]Do parowozu produkowano stalowy kocioł parowy konstrukcji Wagnera z przegrzewaczem Schmidta. Zastosowano dwa zawory bezpieczeństwa systemu Ackermanna oraz pompę tłokową z podgrzewaczem powierzchniowym umieszczonym przed kominem. Parowóz posiadał wiatrownice Wagnera oraz system ogrzewania do pociągów pasażerskich. Do hamowania lokomotywy został zainstalowany hamulec ciśnieniowy Knorra. W parowozie dodatkowo została zamontowana piasecznica ze sprężonym powietrzem oraz niskotonowa gwizdawka parowa[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d Paweł Terczyński. Parowóz serii Ty5. „Świat Kolei”. 06/2002, s. 12-19. EMI-PRESS. ISSN 1234-5962. (pol.).
- ↑ Paweł Terczyński: Atlas parowozów. Poznań: Poznański Klub Modelarzy Kolejowych, 2003, s. 53. ISBN 83-901902-8-1.
- ↑ Franz Rittig. Die Baureihe 50.40 der Deutschen Bundesbahn. „Eisenbahn-Journal”. 07/2003, s. 13-15. Fürstenfeldbruck: Verlagsgruppe Bahn. ISSN 0171-3671.
- ↑ Udo Geum. Die Baureihe 50. „Eisenbahn-Journal”. 02/1988, s. 4-9. Fürstenfeldbruck: Verlagsgruppe Bahn. ISSN 0171-3671.
- ↑ Andreas Knipping. Fahrzeugportrait Baureihe 50. „Lok Magazin”. 10/2012, s. 13-15. München: GeraMond Verlag. ISSN 0458-1822.
- ↑ Horst Obermayer. Die Baureihe 50. „Eisenbahn-Journal”. 11/1992, s. 4-12. Fürstenfeldbruck: Verlagsgruppe Bahn. ISSN 0171-3671.